Freyja - 01.12.1903, Qupperneq 21

VI
5-
FREYJA
103
„Bíddu vi5, hann gjörSi engan samning vi5 mig, “ sagöihund-
urinn og urraöi ákaflega, svo að skein í allar tennurnar. ,,Ef þú
ekki veröur góður við börnin, þegar ég er í hellinum œ ogæfinlega,
skal ég elta þig og bíta þig er ég næ þér, og svo skulu allir hundar
eftir mig gjöra. ‘ ‘
..Einmitt það, “ sagði konan. ,,Kötturinn er hygginn og þó
er hann ekki eins hygginn og hundurinn. “
Kötturinn taldi tennurnar í hundinum og sýndist þœr hvassar
og sagði því: ,,Ég skal vera góður við börnin, þegar ég er í hell-
inum, meðan þau ekki toga of fast í skottið á mér, en samt er ég
kötturinn sem fer einförum og allir staðir eru mér jafn kœrir. “
,,Ekki þegar ég er nœrri, “ sagði hundurinn, Því fyrir það, að
þú sagðir þetta, skal ég elta þig upp í trén hvenœr sem ég mœti
þér, og sama skulu allir sannir hundar gjöra eftir mig. “
Þá kastaði maðurinn skónum sínum og litlu öxinni sinni—sem
er þrennt í allt—að kettinum, svo hann varð skelkaður, og þá
hljóp hundurinn á eftir honum og elti hann, þar til hann komst
upp í hátt tré. Og allt í frá þeim degi, ó mínir elskanlegir, kasta
þrír menn af hverjum fimm, hlutum á eftir kettinum hvar sem
þeir mœta honum, og allir hundar elta hann. En kötturinn held-
ur líka fast við sína samninga. Hann veiðir mýs og er góður við
börnin, meðan þau ekki toga of fast í skottið á honum. Að því
búnu og þess á milli er hann kötturinn, sem fer einförum og allir
staðir eru honum jafn kœrir. Og á kvöldin má sjá hann veifandi
sínu villta skotti og farandi einförum, eins og hann gjört hafði.
Eftir Rudyard Kipling.
(þÝTT af Margrétu J. Bemdictsson.)