Freyja - 01.07.1905, Blaðsíða 12

^94-
FREYJA
VII. 12.
,,Ó, ekki í kvöld.mér er svo illt, “ sagði hún lágt og biöjandi.
,,Villtu opna eða á ég aö brjóta upp hur8ina?“ grenjaði hann
og barði með fætinum í hurðina, svo Alica fór titrandi af hræðslu
og mállaus af skelfingu ofan úr rúminu til að opna fyrir mannin-
um, sem átti hana með sál og líkama.
,,Hvað meinarðu?“ sagði hann í hásum róm og greip þræls-
lega fast um handlegginn á henni. ,,Hvað meinarðu að loka mig
útiV ‘
„Ég lokaði til að hafa frið, “ sagði Alica grátandi og hristi
hann af sér.
„Þú hefðir ekki lokað eins fast eða verið hrædd um ófriö, “
sagði hánn í nöprum háðs og gremju róm, ,,ef einhver annar en
eiginmaður þinn hefði átt hlut að máli. “
,,Hvernig vogar þú að brígsla mér, Lawrence, “ sagði Alica
hálf brjáluð af sorg og gremju.
,,Ó, ég voga allt eins og þú munt bráðum komast að raun
um, og nú skaltu flýta þér upp írúmið. “
,,Ó, Lawrense, þú ætlar þó ekki að vera hérna í nótt, ekki
rétt núna, ó, mér er svo illt, “ sagði hún í biöjandi róm.
,, Jú, ég ætla að vera rétt í þetta sinn, “ sagði hann og hermdi
eftir henni með þrœlslegu stríði.
,,Ó, ég er svo veik—svo veik, “ sagði hún.
,,Þessi veikindi hafa gripið þig furðu fljótt, frú mín. Það
gefur illan grun, svo ig ætla rétt í þetta sinn aö sýna þér það, að
þú spilar ekki á mig og í þess konar viðskiftum verði sigurinn mín
meigin, ‘ ‘ svaraði hann.
Og sigurinn varð hans megin,því næsta morgun lá Alica í óráöi
og ákafri hitasótt. Læknir var sóttur og hjúkrunar kona. En
læknirinn gaf daufar vonir. Eiginmaðurinn kom og fór, en kom-
ur hans hjálpuðu Alicu ekki, því ef svo vildi til að hún væri
með rænu og sæi hann, greip hana ofboðsleg hræðsla og meira ó-
ráð, og sagði hún þá vanalega ýmislegt, sem eiginmanninn lang-
aði ekkert til að heyra og var ekki trútt um að hjúkaunarkonun-
um þætti nóg um og litu hann tortryggnisaugum, því hver getur
ábyrgst að óráðsvitfirringin sé ekki vit, byggt á reynslu undanfar-
inna tíma? Þegar læknirinn varð var við þetta, óttaðist hann að