Freyja - 01.11.1905, Blaðsíða 3

VIII. 4.
FREYJA
Hjóriaskilnaöur.
Eftir S. B. Benedictsson.
75
(Niöurlag.)
Nauðgun er skoðaöur allra stærsti glæpur, sem hœgt sé að
fremja. En hvað er nauðungar hjónaband ? Við hvaða kjör býr
sá, erfyrir hallanum verður, sá ér minni máttar er ? Hvaða sam-
búð útkrefur éins náið samband og hjúskapurinn ? Hvaða tveir
menn láta sér detta í hug að standa lengur í félagsskap saman en
þeim er báðum Ijúft ? Hvaða vinnumaður eða vinnukona látá
kúga sig, eða halda sér nauðugu í vist svo árum skifti ? Ef það á
sér stað er það ekki það sem við nefnum þrœla og ambáttir ? Hví
þá að heimta það af persónum að una í œfilangri ánauð í hjúskap
fyrir þá einu sök að þau voru svo óheppin að leyfa að binda þetta
þrœlsband. Prestar eru ofur pliktugir að gifta og spyrja fárra
spurninga nema þeirra sein flestir geta méð góðri samvizku svarað
undir þeim kringuinstæðum, en þeir gjöra minna að því að vara
hjónaefnin við undir hvaða lög þau séu að gangast:-—hann að
bindast þeirri skyldu að annast hana eins og ómaga æfilangt,
hversu leið sem hún kynni að vera honum, hún að gefa sig manní
á vald æfilangt, allt sitt frelsi,í andlegum óg líkamlegum skilningi,
áfsala nafni sínu og taka á Síg hans nafn, sem betur en nokkuð
annað sannar eignarrétt mannsins yfir konunni. Hún, að standa
í sömu stöðu óg vinnukona manns,—hlíðin og undirgefin,—að
öðru en því að hún á enga heimtingu á kaupi fyrir vinnu sína og
engan rétt til að skifta um vist.
Þétta eru nú hin lagalegu réttindi, en sem betur fer ekki
fylgt af fjölda e.iginmanna, en hví þá að líða þau lög, sem aðstoðá
skálkinn í að kúga konuna sína, en hafa ekkert gildi fyrir hinri
óerlega ög ástríka eiginmanri ? Það er enginn skyldur til að berá
VirðingU fyrir slæmum lögumjné hlyða þeim. Hver þegn á heimt-
iag á lagaverncl, og því er sjálfsagt áð þjóðin heimti betri lög,þegar
hún sér þess þörf, en lyppist ekki undir hverju kúgunarfargi bara
af því það er gamalt og verndað af óheiinæmum stofnunum eins
og kyrkjunni.