Freyja - 01.11.1905, Blaðsíða 21

VIII. 4.
FREYJA
93
Ég myndi skifta ágóða vinnunnar samvizkusamlega milli
auös og vinnu svo að verkamaðurinn geti lagt nógu mikið hjá sér
í júní œskunnar til að draga úr nepju desember œfinnar.
Ég myndi mynda allsherjar lögréttu sem gera skyldi út um
öll deilumál þjóðanna á friðsamlegan hátt, svo að landherinn
hœtti að vera til og herskipaflotarnir meigi rotna í ró af því að
þeirra þarf ekki lengur með.
Þetta léti ég duga mér um þessi jól. Nœstu jól kynni ég að
biðja um meira.
INGERSOLL.
Gleðileg jól, börnin mín góð! Ég hefi verið beðin að segjayð-
ur stutta sögu og af því mér er takmarkaður tími og rúm œtla ég
að segja yður ofurlítið atriði, sem kom fyrir hana Helgu litlu fyrstu
jólin, sem hún var í Amerfku, alveg eins og hún sagði mér það.
Ég var vinnukona hjá ríku fólki, sem heima átti rétt við hlið-
ina á einni fegurstu og stœrstu kyrkju borgarinnar.
Sólin var að ganga undir og með nóttunni breiddist jólahelgin
yfirborgina. Eins og glóandi stjörnur skinu rafljósin á hverju götu-
horni, eins og þau vildu smeygja sínum löngu geislafingrum sem
allra lengst gegnum myrkrið, sem grúfði sig yfir jörðina. Himininn
var hulinn dökkum drungaskýjum og lognmollulegar snjóflyksur féllu
þróttlausar ofan á götur og gangstéttir, sem annars voru auðar.
^ Kyrkjuklukkurnar hringdu í ál<afa og fólkið streymdi prúðbúið—
hver til sinnar kyrkju. Þar var jólagleðin f allri sinni dýrð og
mörg voru þar glaðleg, vonblíð andlit og mörg sœl hjörtu. Prest-
urinn bcðaði fagnaðarboðskapinn: Dýrð sé guði í upphæðum og
friðurog velþóknun yfir mönnunum. “ Og svo bárust flóðöldur