Freyja - 01.04.1906, Síða 8

208
FREYJA
VIII. 9.
slíkt ekki átt sér stað í þessu tilfelli. Enginn karlmaSur heíöi þol-
aö slíkt af nokkrum, körlum eöa konum. Herrar mínir! Eg væri
í engum vafa um úrskurö yöar í þessu máli ef þér gœtuð aöeins
skiliö þann sannleika, að' vér, sem yfir 20 ár höfum barist fyrir
réiti vorum, finnum til, alveg eins og þér munduS gjöra undir
sömu kringumstœöum. En þaö er eins og menn geti aldrei skiliö
þetta. Einn hinna ákveðnustu frelsisunnenda sagði viö mig fyrir
tveim árum síðan,eftir aö vér fluttum mál vort fyrir einu ríkisþing-
inu: ,Ég vissi ekki, eöa réttara sagt, hefir aldrei dottið í hug aö
þér fynduð til á sama hátt og ég mundi gjöra, ef ég vœri sviftur
borgaralegum réttindum — fyndi til svívirðunnar og niðurlæging-
arinnar sem því er samfara. ‘
í meira en tuttugu ár höfum vér árangurslaust beöið yður um
borgaraleg réttindi. Þó ég tilheyri Kvekurum sem aldrei sverja,
þáhefi ég nú hátíðlega svarið þess eið, að biðja aldrei framar um
þessi réttindi, heldur skuli ég mœta hér frammi fyrir yður á hverju
ári svo lengi sem ég lifi og krefjast þess — krefjast þess að þér
viðurkennið réttmæti krafa vorra og takiö þær til greina. “
Á ræðupallinum áttu þær S. B. Anthony og E. C. Stanton
fáa sína líka. Með lífi og sál börðust þær fyrir afnámi þrœlahalds-
ins meðan á þeir'ri baráttu stóð. í þeim áttu norðurríkin öfluga
meðhaldsmenn, þœr ferðuðust stað úr stað og borg úr borg óg
fluttu roeður og fyrirlestra gegn þrælahaldinu, auk þess sem þœr
rituðu gegn því í ótal blöð og tímarit. Meðan á þrœlastríðinu stóð
varð hlé á kvennfrelsisbaráttunni. Leiðandi mennirnir sögðu þeim
að bfða þar til því væri lokið, eftir það skyldi mál þeirra fá góðan
byr. En þegar stríðinu var lokið, negrinn búinn að fá kjörgengi,
og þær hófu á ný baráttuna fyrir kjörgengi kvenna, voru öll loforö
gleymd, ríkið ansaði engu en kyrkjan og klerkastéttin börðust af
alefli móti kvennfrelsishreifingunni eins og hún gjörir þann dag í
dag. Því er enn svo örðugt að fá fólkið til að hugsa, og hugsandi
að unna konum jafnréttis að kyrkjan styngur réttlætistilfinningu
þess sve.fnþorn. Fólkið, alið upp við kenningar þeirra Péturs og
Páls er ekki móttœkilegt fyrir frelsishugsjónir þeirra E. C. Stant-
[Framhald á'bls. 217.]