Freyja - 01.04.1906, Page 21

VIII. 9.
FREYJA
221
ií
Bóndi-nn og myndasafniö.
Bóndi nokkur kom einusinni ásamt konu sinni á eitt af hinum
stóru myndasöfnum heimsinsog fór ekkert dult meö skoöanir sín-
ar á því sem fyrir augun bar. ,,Sjáöu hérna, María, “ sagöi hann
viö konu sína, , ,er þetta þó ekki náttúrlegt —- alveg eins og þa5
vœri lifandi, tígrisdýrið aö tarna! “
„Leopard, meinaröu, Jón,“ sagði konan hans meö haegð.
,,Já, ó-já! Leopard er það, auðvitaðj auövitað. En sjáðu
hvað hann er náttúrlegur — eins náttúrlegur og mjólkin er kálftn-
um, Og sjáðu bara götnna upp á milli hœðanna! “
„Þaö er'á, Jón minn, “ sagöi ko'nan í leiðré'ttingarskyni.
,,Ó-já, látum það þá vera á. En er hún ekki stórkósfleg -—
og undraverð? Eða hefirðu tekið éftir hvað vindmillan þarná á
bak við hœðina er dœmalaust náttúrleg?11
,,Það er indverskt musteri, Jón, en ekki vindmilla.“
Nú var Jóni nóg boðið, enda sneri hann sér nú að kerlingu
sinni og sagði í þrumandi róm:
,, Hvort er það ég eða þú sem er að dœma um málverkin þau
arna? Farðu, farðu, kona! Farðu, segi ég, og finndu sjálf .mynd-
ir handa þér að dæma um. “
Líður vetur, Vorið kemur
vekur allt af föstum blund,
burt það flýr sem geðið gremur,
gleðin hressir þutiga lund.
Komdu blessað, blíða Vor
brœddu öll mín freðnu spor,
fel mig innst í faðmi þínum,
fylgdu ávalt bústað mínum.
Þig ég heitast þrái af hjarta,
þér ég helga líf og sál,
lýsi mér þitt Ijósið bjarta
lífsins glæddu vona bál.
Láttu blessuð blómin þín
benda minni sál til þín,
lát þau vaxa á legstað mínum,
lát mig hvíla í faðmi þínum.
Vigpús J. Guttormsson