Freyja - 01.07.1906, Blaðsíða 6

278
FREYJA
VIII. 12.
deyja .fyrir skort, vœru lagðir hliö viö hliö, þessir litlu líkamir, sem
ekki eru yfir átta þumlunga aö þvermáli—vœru þeir lagöir hliö viö
hlið í beinni línu, mundi sú lína taka yfir 25 mílna svæöi. Og'þú
yrðir að sjá þessa röð af ungbarnalíkum tii þess að hugurinn grípi
þá alvöru sem felst í þessari sögu. Þaö er ein tegund af ,,þjóðar-
sjálfsmorði, “ ■—önnur tegund en sú, sem Roovelt forseti minntist
á. Að eiga meira af börnum, fyrir fátæklingana, meinar þá meiri
ungbarnadauða — meira, stœrra, hryllilegra þjÓÐAR-sjÁLFSMORÐ.
Niðurlag næst.
Þegar Henrrik Ibsen ba'ð sér konu.
I svensku tímariti stendur eftirfylgjandi saga um Ibsen:
Þegar Ibsen var enn þá starfsmaður við leikhúsið í Bergen, var það
að in fjörlegu augu innar fríðu dóttur Thoresens prests heilluðu huga
lians. Eftir talsverða yfirvegun ákvarðaði Ibsen að flytja henni skrif-
iegt bónorð. I línum þeim óskaði hann eftir munnlegu svari er hann
sjálfur heimsækti hús þeirra Thoresens kl. flmm síðdegis. Yrði þegar
íuóti sér tekið, skoðaði hann það sem jáyrði, og að hann hefði fundið
greiða ieið að hjarta ungfrúarinnar.
Klukkan endaði síðasta slagið í fimm er Ibsen var á staðnum og
hringdi dyrabjöllunni. Stúlka kom til dyra og tók við nafnmiða hans,
jafnframt og hún undirfurðulega nokkuð bauð honum að ganga inn í
salinn, þar sem þó alls enginn var fyrir. Áður en stúlkan fór, bauð hún
honum sæti og kvað ungfrú Thoresen mundi brátt verða þar. Ibsen
settist niður vonglaður ’og þótti í öðru vænt um að hafa ráðrúm til að
hugsa stundarkorn ró'ega.
Nokkrar mínútur liðu þannig að enginn koin, mínúturnar urðu að
kortérum og það lá við að Ibsen fyndist tíminn verða sér heizt til langur
þarna einsömlum, Ilann fór að skrefa um gólfið 0g leit af og til á úr-
ið sitt. Ilálftíminn leið og enginn kom. Skyldi einhver misskilning-
ur vera í öllu þessu? Oskiljanlegt. Nei, það gat hreint ekki átt sér
stað. Stúlkan hafði komið með rfttta svarið, allt eins og áskilið hafði
verið í bréfinu—. Þrjú kortér liðu, Ibsen var nú farinn að ganga hratt
um gólfið, Klukkutími og hálfur leið. „Væri ekki réttast að fara?“—