Freyja - 01.07.1906, Blaðsíða 23

VIII. 12.
FREYJA
295
liátt, — tilgangurinn helgar ekki meSaliö. Það er betra aS falla
sem drengur en vinna sem þÝ. Hve afar mikill munur er þá á
því, aö vinna sem drengur eða falla sem þý! Hefði A. gengið
hreint aö verki eins og hinn, og svo orðiö undir eins oghannvarö,
þá heföi enginn glaðst af óförum hans. Því allir gengu út frá því
sem sjálfsögðum hlut að annarhvor heföi miður.
Ég hefi nokkrum sinnum talað viö yður um manngöfgi og
drengskap og vona að þér nú beriö skyn á hvað ég meina með því.
Ég vil því einungis segja þetta: Hvaö svo sem þér gjörið, hvort
heldur í barnaleikum yðar eða í alvöru lífsins, þá breytið svo, að
blygðunarroði brenni aldrei kinnar yöar, þó verkum yðar og hugs-
unum yrði þannig snúið, að þau blöstu við hvers mmns augum.
Hreint hjartaiag er fjársjóður, sem sœttir mann œ við sjálfan
sig hversu sem allt annað gengur.
Yðar einlæg, Amma.
TILUNGRA STÚLKNA OG MÆÐRA.
Eftir Unni.
Síðast lofaði ég að segja nokkur smá œfintýri úr ástalífinu og
mætti nefna þau Astagöngur. Árin frá 16 og þar til stúlkan
giftist eru eða ættu að vera hennar beztu ár, og þó er henni ef til
vill aldrei eins vandlifað og þá. Það þykir sjálfsagt að piltarnir
fari að hugsa sér fyrir stúlku þegar þeir hafa nokkurnvegin náö
fullorðins aldri, Þeir meiga gefa stúlkunum hýrt auga þegar þeim
sýnist, þeir meiga ganga í valið að svo miklu leyti sem þeir hafa
vit á eða þeim lukkast það. En stúlkurnar hafa engin slík réttindi.
Þær verða að bíða eftir því að þeir bjóði sig fram, að vísu liafa þær,
í mörgurn tilfellum að minnsta kosti, rétt til að neita. Ég segi í
rnörgum tilfellum, af því að það hefir oft komið og kemur jafnvel
enn þá fyrir, að stúlkur hafi ekki rétt til að neita. Séu stúlkurnar
glaðar og léttlyndar eru þær kallaðar daðursmeyjar. Séu þœr al-
vörugefnar og varasamar, er sagt að það sá piparmeyjarsvipur á
þeim og verra getur það ekki verið. [Framhald næst.