Freyja - 01.06.1908, Blaðsíða 19

X. IS-I2,
FREYJA
279
aiði gjöfina eins og hér hefði verið um töluvert að ræða, en bað
(hann &ð geyma hana fyrir sig og þótti Cunningham vænt um það,
Jiví það hafði kostað hann ‘býsna mikia sjálfsafneitun að gefa það
sem Jimmi hafði svo nýlega gefið honum. En þessi r<5 varð enda-
aslepp því nú kom Jimmi og var hámæltur,
„Og hverning gat ég vitað að þú myndir þarfnast baðhúss-
ins og hvar má ég þá hafa það? Eins og 'það mætti ekki vera þarna
á hillunni, bak við spegilinn?“ Ailtþetta sagði hann við Maríu
systur mína á leiðinni til míh. Við mig sagði hann í gremju og
ásökunar róm: „Mamma, hún María ætlar að henda beitunni
aninni aftur, ogég var heilan Mukkutíma að tína liana. Ég hefi
bvergi frið með hana fyrir Maríu, hvorki I ísskápnum, undir rúm-
inu mínu eða í baðkúsimu, og þóétur hún meiri fisk en við hin öll
til samans.“
Cunningham hijóp til hans og sagði með barnslegum ákafa
og hluttekning; „Má ég ekki geyma beituna þína fyrir þig?*‘
„Og hvar svosemættir þú aðgeyma hana?“ sagði Jim stutt-
lega.
„Eg á hundakofa sem ég get geymt hana í,“ sagði hann og
benti honum á húsið sitt. „Sjáðu bara, þarna skal ég geyma
hana og María skal ekki náí hana,“ sagði hann og mældi Maríu
írá hvirfii til ilja og bætti svo við: ,,Hún festi sig í dyrunum eí
hún reyndi að fara iun.“
„0 hvað ætli þú passir,“ sagði Jim tortryggnislega.
„Eg ska! passa hana vei og hjáipa þér til að ná meiru því ég
kann að grafa blóðsugur," sagði Cunningham.
„Nú jæja þá,“ sagði Jim góðiátlega og Cunningham var upp
með sér af því, að þessi stóri,sterki drengur skyldi þiggja þjónustu
sína. Jimmi var fyrirmyndin hans og sjálfur óx hann töluvert
við að vera kominn í þjónustu hans og hafa þar sérstakt verk að
vinn. Klukkutímum saman leitaði hann að blóðsugum í fjörunni,
konur og börn voru gleymd. Þegar heimilisfeður forsóma heim-
ilisskyldur sínar fyrir skémmtanir eða ímyndaðar skyldur, leiða
af því vandræði fyr eða síðar, enda steðjuðu nú vandræði að Cunn-
ingham frá öllmn hliðum. Þær Agnes og /ana kunnu þvf illa að
vera einar og söknuðu hans,
„Hvers vegua getið þið ekki haft blóðsugurnar fyrir börn
líka, og þá hefðum við mörg börn?“ heyrði ég Cunningham segja
í biðjandi málróm. Það var daginn sem konurnar hans fundu
blóðsugurnar í leikhúsinu þeirra .