Freyja - 01.06.1908, Blaðsíða 27

X. 1'1-T2.
FREYjA
283
Brúnó, sem þar var aö verki, var þögull og þungbúinn, og var
'þaö ólí'kt honum. En Róma vissi vel ástæöuna. Daginn áöur
haföi hún mótaö i leir höfuömynd Rosisis. Hann átti aö veröa
■einhver a.f postulunum 12 umhverfis goSbrunriskeriö, og í geös-
hræringu sinni daginn áöur hafði liún álcveöiö áö láta hann vera
Júdas, og í i >eirri mynd þelckti nú Brúnó vin sinn og leiötoga.
Kvöldið áöur fannst henni hrugmyndin ágæt. Nú sá hún aö
Fetta gat ekki staöist og með tveim burstadrát-tum eyöilagöi
Jiún grimmdardrættina í andlitinu. Þeir áttu ekki heima á
Rossi. Að því búnu settist hún niöur og ritaöi baróninum isvo-
Játandi bréf.:
„Kæri barón,— Þökk fyrir Felice. Hann veröúr ágætur ef
'hann getur koinið ser saman viö Brúnó og erskibiskupinn í
•Porters Lodge. Bæjarstjórinn kom 0g liaföi ýmislegt aö segja
um kerið fyrir gosbrunninn, cg baö mig ab mæja meö Minghelli
•frænda sínum fyrir föringja nýju lögregludeildarinnar. Mad-
dama de Frop og greifinn komu líka; en meira um þ'aö seinna.
„Viövíikjandi D. R. gengur allt vel, og þó líklega nokkuö
öröugra en ég bjóst viö. í gærkveldi fór ég í mín beztn föt,
-og rau.f allar siðareglur meö þ.ví að heimtækja ljóniö i bæli sínu.
i>aö merkilegasta viö þá ferð var þaö, aö í stað þ'ess aö ég
kæmist að leyndarmádum harxs, sagöi hann mér allt um fööuf
minn og æsku mína í Lundúnaborg.. Ég lield að hann þekki
mig frá þeim tímum og ætli sér að nota þ'á þekkingu til aö
skuld'binda mig sér, og viti menn, svo ríkt er náttúrulögmáliö-.
aö mér fannst ég vera svidcin dá viö að játast. Þaö var einungis
nreö því, aö minnalst þess hvernig faöir minn skildí við mig,
aö mér tókst aö brynja mig gegn áhrifum hans. Nú hefir hann
lofaö aö sitja fyrir hjá mér, og kemur í dag.
Ástsamlegast. Róma.'“
P. S. — Þessi herra hefir gott andlitsfall, falleg augu og
áhrifamikla rödd; ] ó held ég, .að hann sé hræddar viö kvenn-
fól-k og diafi aldrei elskaÖ konu á æfi sinni. Engu að síður teks’t
honum sérlega' vel að diaía áhrif á fólk jafnvel þó ég geti
ekki stiilt mig um aö brosa, i egar ég hug,-a til áhrifanna, sem
diann muni liafa á. mig.“ R-
„Háæruveröugur Rossi!“ drundi i Felice, og í þvi kom
Rossi inn í verkstofuna.