Freyja - 01.09.1909, Blaðsíða 15

XH. 2.
FREYJA
39
, ,Rétt, Exellency, “ sagöi lögreglustjórinn og íór, En
Eóma var sem á glóöum, friölaus af angist, Baróninn gekk
til hennar, klappaöi á kollinn á henni eins og hann vœri a'ö
hugga lítið barn og sagði:
,,Þín vegna þykir mér slœmt að þetta skyldi koma fyrir,
en Rossi er draumsjónamaður, og engu að síður vandrœða-
maður. Það er engin furða þó honum, sem svo hefir tekist
að heilla þúsundir manna, tækist að heilla þig líka. En það
bezta sem fyrir ykkur bœði gat komið, erað hann sé hand-
tekinn einmitt núna. Það frelsar þig frá mörgum áhyggju-
stundum á komandi tímum, “
í þessu drundi við fallbyssuskot svo gluggarnir hristust í
húsinu og grunnur þess nötraði. ,.Það er einungis aðvörun
frá St. Angelo, borgarhliðunum er lokað og borgin undir her-
rétti, “ sagði baróninn,
IX.
Jósep þóttist góður af að sleppa út hjá afa og ömmu á
meðan mamma var að horfa út um gluggann. Hann hafði
ekki búist við eins miklum fólksfjölda úti eins og raun varð á.
Svo þó hann vceri ineir en lítið upp með sér af fötunum, lá
honum við að fallast hugur er hann mintist mömmu sinnar og
þess, að hann hefði núsvikið hana. En svo huggaði hann
sig við það, aö Lann væri dyravörður Rómu, og gæti því ekki
verið Jósep. Ilaria héit því áfram þar til snjór tók aö falla á
á guií-boröaiögðudötin lians, þá þótti lionum nóg um. Eu
svo mundi hann eítir því, aö mena í hans stoöu verða að vera
úti í alls konar veðri og það herti hann upp. Stundum var
kallað glannalega til hans og fanst honum þá heiðri sínum
misboðið. Þegarh’ann gekk fram hjá stjórnarhöllinni og sá
stóru hnífana—sverðin, sem stóðu þar í þéttum röðum, leizi
honum ekki á blikuna. Honum var illa við hnífa af því að
þeir geta skorið fólk í hendurnar. En byssu œtlaði hann að
eiga og læra að brúka hana þegar hann yrði stór. Þegar Jós-
ep kom að horninu á Piazzo Colanna, komst hann ekki áfram