Freyja - 01.09.1909, Blaðsíða 41

XTI. 2.- 3 .
EREYJA
65
bandiS hepnast vel. Hvorugt er samt óskeikult, þó öll
skynsamleg íhugun mæli meS því síSara. Sjálf erégmeS því
af Öllu hjarta aö vinátta eigi sér staö milli kynanna, án tillits
eöa tilgangs til hjónabands. Ég er sannfcerö um aö bæöi
kynin heföu ómetanlegt gagn af slíkri vináttu, því hvert bygg-
ir og bœtir hitt upp og færir því nýjar hugsjónir. Þaöer bœöi
heimskuleg og skaöleg venja aö fara aS oröa fólk saman und-
ir eins og piltur og stúlka sjást saman á mannamótum. Bæöi
kynin hafa siöferöislega og menningarlega skaöa af því aö
vera of mikiS aöskilin. Þaö sem vantar mest af öllu, er aö
koma bræöralags hugmyndinni inn hjá fólkinu, konum og
körium, svo kynin beri viröingu og tiltrú hvort til annars og
megi gjöra þaS, viss um vináttu og félagsskap hvers annars,
alveg eins og maSur manns eöa kona konu, þar sem gott er á
milli. “
Þetta eöa svipaö þessu segir Margaret E. Sangster,
sem þráttfyrir háa elli á unga sál ogást til allra manna. Viö
orS hennar vil ég bæta minni eigin hugmynd og lífsreynzlu.
ÞaS fegursta sem ég hefi séö er, sönn vinátta, hvort held-
ur milli karla, kvenna, eSa karla og kvenna, í hjónabandi
eöa utan þess. —Vinátta, sem er sönn í meölœti og mótlœti.
Ég vildi og bœta því viS sem áherzlu og hvöt til unga fólks-
ins. Eyðiö ekki œsku árum yðar svo, aö þér hafiö einkis
sœlla aS minnast en hverfulla glis-stunda, þegar œfinni tekur
aö halla.
Minningar þœr sem mest blessa umliöna æfi eru bygöar
á sannri vináttu, mannúSlegu hugarfari og drengilegri hlut-
töku í velferöarmálum lands oglýðs, eða hinna mörgu eöa
fáu, sem verkahringur vor snertir. —En ekki einungis í því
að hafa eignast vini, sem reyndust manni vel, heldur og sér-
staklega í því, aö hafa reynzt öðrum vel, þegar þeir þurftu
þess meS.
Þá sælu getur hvorki sorg né elli frá yður tekið og ekki
sjálfur dauðinn.