Freyja - 01.09.1909, Blaðsíða 37

XII. 2.-3.
FREYJA
hvatrt þaö til þess, og sent út
hvierja konima á fætur annari til
þess að prédika stjórnmál fyrir
fulltrúaefni sín um allar kosning-
ar. þaðan kemnr og réttmaeti
skoðana þeirra : Að séu konur
hœfar til að prédika stjórnmál fyr-
ir karlmenn, þá séu þær og hæfar
til að gera það fyrir sitt iei'gið
kyn. Og atkvæðisrétturinn er sú
sveif, sem þær verða að ná haldi
á, eigd þær að geta snúiið svo
stjórnarvélunum, að þær taki til
greina kvaðir þeirra, og afstýri
barniaiþrælkun og kvenþrælkun,
sem jafnvel nær til þeirra kvenna,
er vinna undir handarjaðri stjórn-
arinnar og fyrir • hana á ílestum
stjórnarskrifstofum hins- brezka
veldis.
■ Stjórnin hefir engar verulagar á-
stæður lengur g®gn réttarkröfum
kvenna. Með orðum Lamontha
Allen hefir hún ekki eiinu sdnnd
beinagrind af ástæðum að
styðjast við.' þiað sýnir sig biezt í
afstöðu hennar , gegn kvenréttinda-
konunum, að hún be*ldur um sig
vörð, s©m telur 3'O'Ofl ríðandi og
gangandi lögr.egluþjóna, til að
verja sig gegn n í u k o n u m,
sem reyna til að heimsækja hana
með engdn önnur vopn eða hér-
húnað en fcréf, með orðunum :
Atkvæði fvrir konur. -
Og þessi einbennil'ega aðíerð
stjórnarinniar verður svo tiil þiess,
að safna saman 50,00-0 manns til
að horfa á þennan ójafna leik. —
S'tjórnin veit vel, að ekbert af
þessu fólkí mundi 'koma, ef kon-
urnar fengju einungds að fram-
fylgija þeim réttindum, scm stjórn-
arskrádn , heimilar þeim, leyfði
þeim að bera rcttarkn sínar
fram fyrir hars háært: , . gheit
forsæ-tisráðgi •r ■ sem ■ að
sjá þ.ær eí því, . • ' n n
sem einstaklingur, hefir
tekið það í sig, að nedta þeim um
áheyrn, og notar svo vald sit-t og
alla lögregluna til að vernda sig
fyrir fundi þedrra, — þvert ofan í
lög ríkisins, sem taka það skýrt
fram : “Að sérhver borgari hafi
rétt til að bera bænir sínar fram
tyrir konunginn, og að sé-rhver til-
raun tol að koma í veg f.yrdr Jmð,
sé ólögleg”.
Og jafnvel þá up.priedst á sér
stað, bœta lögdn þessari grednvið:
“Samt m.eð því skilyrði, að
þessi grein skuli ekki' þann veg á-
lítast, a'ð hún hindri neinn eða
neinar persónnr, svo framarlega,
sem þær eru ekki fLeiri en tíu sam-
an, írá að fiytja sakir sínar, hvort
heldur piersónulega eða alþýðlega,
fram fyrir þingið eða einhvern
þingmann, eftir að hann hefir náð
cmbœ'tti, m.eðan Piarliament stend-
ur yfir”.
Ef vér ætlum að gera þjóðina
samhuga, verðum vér að sann-
færa hana um, að kvaðir hennar
og kvartanir sé.u teknar til greina,
og hienni bætt að fullu ranglæti
það, sem hún hefir orðið að sæta
af stjórnarinnar hálfu. A slíkum
grundvelli vona ég að s.já frið og
vellíðan þjóðarinnar bygt og hina
sundurleitu þætti hennar samein-
aða. Á .en.gum öðrum grtmdvelli
vil ég sjá hana sameinaða en þess-
um : Réttlæti.fyr iir a 11 a.
þe.gar það verður a'ð framkvæmd,
mun ólgan í blóðinu lækka, og
þjóðin semja sig fvrirhaÆnarlaust
að lögum þeim, sem svo ertt rétt-
lát og henni þar af íeiðandi vænst
til vegs og viðgangs. Fáist það
ekki, óska ég einkis framar en
stríðs, — eilífs stríðs.
KATIIAUINE mSIIXELL.
— Womans Journal.