Freyja - 01.09.1909, Blaðsíða 33

Suffragett-nefndin sem send
var á fund forsætisráSherrans.
[.'í 51 :l i:\ s n:. Freyju. — Hkr. he.ir viasi:nl. léö stílana.)
V'ér ílýttum oss wagn um þyrp-
ing-una a5 vögr.rmnn, sem biÖu
vor utan kirk j.ihiiisins og þar
me'öíram. Og þegar viö stóöum
up.pi á sætunum, sáum við neínd-
ina, umkrin.gda aí lögrog.luliiöii á
alla v.egu, sem .ætla mátti að beföi
veiið þar til að verndia hana.
Nieifndiu var komin af stað og á-
samt henni lögregluliðiö, en á e3t-
’ir benni konur og börn. Frá öllum
áttum heyrðust fagnaöarlæti fólks-
ins.
Við ásettum okkur að komast
út úr þrönginni og g'egnum fáfarn-
ari hrautir að Parliamenit fietin-
um. Loks komust við ú,t hjá West-
minster sjúkrahúsinu og lentum
bar í langri prósessíu af allra-
handa akfærum, sem alt h-élt í átt-
ina> að Wiesrtminster brúnni. í því
komum við sem snöggvást auga á
nefndina nálgast Westminster Ab-
bey og halda áfram í heinni stefnu
á St. Stepbens-hliðið á þinghúss-
fletiinum. þá varð alt í einu svo
mikil ókyrð á fólkinu, að belzt
leit út fyrir, að sjálít belvíti befði
snögglega opnast. Arg og óhljóð
gulln við hvaðanæfa, og riðandi
lögreiglusveiit þeysti út á eltir
nefndiinni beint á fólkið, og rak
það með vopnum og illum orðum
til biaka, og elti jafnvel suma lang-
ar leiðir gegnum mannþyrpinguna,
sem ekkert komst og ekki vissi,
hvaðan á sig stóð veöriö, þar til
sá hinn sami, setn eltur var í
þessa eða bina áttina, stóð laf-
móður og heið þess, aÖ hann eða
hún yrði tekin og flutt á lögreglu-
stöðvarnar. þannig voru menn og
konur elt, sem ekkert höfðu til
saka unnið, hvorki í verknaði eða
tilgangi, annað en koma þar sam-
an, og mun mér seint úr minni
líöa sk'elíingin í augum og svip
þessa fólks. Einhver sagði það
lagabrot fyrir ríöattdi lögregiu, aö
elta þannig varnarlaust og frið-
samt fólk á gangstéttum borgar-
innar. En til hvers var að tála
um það? Plver áttii aö sjá um, að
lögunum væri framfylgt, þegar
stjórnin sjálf braut þau ?
1 þessu kom einhver másandi og
tlásandi að hliðinni á mér, og
spurði með andköfum, hvort hún
rnætti koma up.p í sæitdð hjá mér.
það var “Suffrag.ette”, sem hafð.i
flúið lögreigluna, —• komist á und-
an htenni gegn um ofurlítinn lysti-
garð. En við höf.öum engan tima
til að segja eða gera ineditt, lög-
reglan var á hælum hennar, og
leiddi hana brott til lögr&glustöðv-
anna, en ríöa-ndi lögregilulið ruddi
þedm fcraut gegn um manngrúann,
sem húrraöi óspart fyrir henni.
Váð sáum marg.ar fleiri konur og
stúlkur l&iddar þannig brott til
“Common Eow” lögreglustööv-
anna. þá sáum við eina af þessum
kvenfrelsiskonum, sem þrátt fyrir
öll ósköpán bar tnierki þ©irra, —
ganga í hægðttm sínum milli
tv'eggja ríöandi lögr.egluþjóna, og
bjóða þeim svo byrginn, að hún
lireyfðist ekki úr sporum nema
það &em hnén á hestunum ýttu
henri áfram. það feát út fyrir, að
hana gdlti einu, þó hestarrir træðu
hana undir. þar var árieiöanliega
nóg fyrir af hugr-ekki bví, sem á
öllum öldum hefir skapað pislar-
votta fyr.ir góðum málofnum. Upp
aftur og aftur sáum við þennan
leik endurtekinn á ýmsum stöðum