Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1971, Síða 25

T I Ð I N D I
29
sig ekki og maðkurinn veit ekki neitt. Samt er Guðs krafta-
verk að gerast í moldinni.
Svo er um Guðs ríki. Hið hulda, sterka líf er hér, Jesús
Kristur og ríki hans. Og víst hefur hann unnið augljós
kraftaverk, borið sinn milda þey um löndin og álfurnar í
rás alda og kynslóða, víst hefur hann vermt andrúmsloftið
yfir landinu kalda. Hver neitar því? Sá, sem vill vera blind-
ur.
Guði séu þakkir fyrir það, sem hann hefur verið vorri
þjóð. Sú þökk skal ekki gleymd við altarið á helgum Hóla-
stað.
En skinið yfir kirkju Drottins er ekki roði eftir liðinn
dag, heldur morgunsár. Guði séu þakkir, sem gefur oss sig-
urinn fyrir Drottin vorn Jesúm Krist. Þetta er undirstaða
kristinnar kirkju, undiraldan, sem ber oss uppi og yfirskrift
allrar framtíðar.
Ég veit, að þú, bróðir minn, játar það heilum huga, að
það hafi verið hamingja þín mest að sjá Krist og mega fylgja
honum og þjóna honum í kirkju hans. Og nú eru tímamót
í lífi þínu. Þú þakkar mannlega tiltrú og traust. En meiri
er þökk þín og gleði yfir hverju nýju tækifæri til að styrkja
kirkju Krists og vinna ríki hans.
Sumum mönnum er gefin hin bjarta lund, sem alltaf lítur
fremur á það, sem örvar og hvetur, en hitt, sem dregur úr
og letur. Slíkir eru góðir samferðamenn. Um fyrsta biskup-
inn á Hólastóli var margt fagurt sagt, en eitt hið fegursta
er þetta:
Hann fæddist af engra manna annmörkum eða vanhög-
um, en samfagnaði því, er öðrum gekk vel.
Verði það gæfa þín áfram og allra þeirra lán, sem njóta
þín að, að bjartsýni og jákvæð viðhorf til manna og málefna,
samfara starfsgleði og áhuga, fylgi þér og farsæli allt hið
góða, sem með þér býr.
En allt, sem vér kunnum að óska eða biðja, bliknar fyrir
þeirri náð, að vér erum, og það þegar í heilagri skírn, vígðir