Helgarpósturinn - 27.11.1981, Blaðsíða 3

___hnlrfr^rpncr// irinn Fostudagur.27. nóvember, 1981
3
ekki v.era úrelt fyrirbæri i
nutfma þjóöfélagi, voru þau
bæði sammála um, að þeim
fyndist hjónabandið ekki vera
það.
„Hver maður sem er orðinn
fullþroska hefur gott af þvi að
vera i hjónabandi, bæði til að
þroska sjálfan sig og fylgjast
með öörum þroskast,” sagði
Július.
Asa var sammála honum og
sagði, að hún væri kaþólsk og
gifti sig bara einu sinni.
— En er grundvöllur hjóna-
bandsins vandfundnari nú en
áður?
„Nei,” sagði Július, „en sumt
fólk litur svo á, að hjónabandið
sé svo litill hlutur, að það lætur
sambúð nægja.”
„Ég tel, að þetta sé mjög ein-
staklingsbundið”, sagði Asa.
Um það hverjar væru
forsendurnar fyrir vel heppnuðu
hjónabandi, sagði Asa, að fólk
yrði að geta rætt saman ef
vandamál kæmu upp, en ekki aö
byrgja þau inn i sig, og tók
Július i sama streng.
„Ef eitthvað bjátar á, verður
að tala um það. Ef þú byrgir það
inni, kemur óánægjan i ljós”,
sagði Asa.
„Það veröur að kunna að
bregðast við, það verður að hafa
ákveðna reynslu. Maður hefur
alltaf hjónaband foreldra sinna
til að miða við, maður sér bæði
kostina og gallana”, sagði
Július.
Rætt við Ásu
Ásgrímsdóttur
og Júlíus Elliðason,
sem giftu sig í
september
sjómaður i 54 ár, en Sigríður var
heima með börnin, en þeim varö
sjö barna auðið, og hafa veriö á
öllum fjörðum, eins og þau orða
það.
Jón og Sigriður bjuggu bæöi i
Alftafirði um að leyti, sem þau
kynntust, en kynnin sjálf fóru
fram i Hnifsdal. Það var árið
1923, og i hjónaband gengu þau
1. nóvember 1924.
Þegar þau voru spurð aö þvi,
hvort þau hefðu trúað á það, að
þau yrðu saman til eilifðar,
þegar þau voru gefin saman,
sagði Jón, að hann hefði nú tekiö
þvi þannig.
„Við höfum hangiö saraan, og
ætli við förum nokkuð að skilja
úr þessu”, sagði Sigriður.
Aðspurð um það hvernig þau
Rætt við Jón
Guðmundsson
og Sigríði
Guðmundsdóttur,
sem hafa verið
gift í 57 ár
eina dóttur, cn Vilborg átti fyrir
tvo syni af fyrra hjónabandi.
Fyrri maður hennar drukknaði,
þegar drengirnir voru 3 og 7
ára.
Þau hjón bjuggu legnst af á
Akranesi, þar sem Kristján
stundaði sjómennsku, og siðar
sorphreinsun. Vilborg hefur
hins vegar ekki unniö utan
heimilis eftir að hún giftist
Kristjáni.
Þau voru spurð að þvi hvar og
hvernig þau hafi kynnst.
„Það var ósköp einfalt”,
sagði Vilborg. „Kristján leigði i
næsta húsi við mig. Eldri
drengurinn minn var oft niðri i
skúr, þar sem þeir voru að
beita, og hann fór
að koma með
Rætt við Kristján
Þorsteinsson og
Vilborgu
Þjóðbjarnardóttur,
sem verið
hafa gift í 44 ár
vissi fólk hvaða
hlutverk það hafði”
Viðmælandi okkar er 38 ára
gömul háskólamenntuð fráskil-
in kona, og vill hún ekki láta
nafns síns getið.
— Er grundvöllur hjóna-
bandsins vandfundnari nú en
áður?
„Það má segja það. Hér áður
fyrr byggöist hjónabandið á
efnahagslegri, tilfinningalegri
og félagslegri samstöðu en núna
eru það meira tilfinningarnar,
sem tengja fólk saman. Ef þær
eru ekki fyrir hendi, ef menn
hafa ekki tilfinningalegt skjól,
er hætta á að fjölskyldan sundr-
ist.
Ef þú litur á bændasamfélag-
ið, fer fólk strax i ákveðin hlut-
verk. Konan gættibús og barna,
en karlinn tók að sér útiverkin,
og þau gátu stundum sameinast
i þessum verkum. Það, sem er
mikilvægast, er að þegar fólk
gekk i hjónaband, vissi það
hvaða hlutverk það hafði, en
núna, og sérstaklega min kyn-
slóð, vitum við voðalega litið
hvaða hlutverk við höfum. Bæði
piltar og stúlkur horfa á móður
sina sem húsmóður. Stúlkan ser
kvenimyndina sem húsmóður
og pilturinn h'ka. Imyndin af
fjölskyldunni er húsmóðirin og
Rætt við 38 ára
gamla
fráskilda konu
karlmaðurinn, sem vinnur úti.
Þessari fjölskylduimynd hef-
ur mi'n kynslóð orðið að breyta,
skapa nýjar venjur og viðmið-
unarreglur i f jölskyldunni
sjálfri.
Hlutverkaskiptingin er ekki
sjálfgefin. Það verður að tala
um hana, mætast á miðri leið.
Það verður að ræða viðkvæm
mál, hver á rétt til hins og
þessa. Þá reynir á samvinnu,
samhug og tilfinningaleg tengsl.
Það er ekkert sjálfgefið.
Ef við tökum karlmann af
minni kynslóð sem dæmi, þá er
kvenimyndin, sem hann hefur
annars vegar móöir hans sem
eldar matinn, og konan, sem
hann les um i skáldsögum, feg-
„Ef fólk veður bara áfram, og
heldur að hjónabandið sé ein-
tómt love-me-tender-love-me
true, þá er hætt við að sagan
endurtaki sig”, segir fráskilin
kona i þessu samtali.
urðargyðjan i blöðunum. Hann
verður þá kannski fyTÍr von-_k,
brigðum, þegar konan |5
neitaraðbúa til matinn og V
Sjálfstæðismenn hafa haft
framsýni til að fylkja sér
einhuga um unga forystu-
menn í borgarstjórn
Reykjavíkur. Bjarni
Benediktsson, Gunnar
Thoroddsen, Geir Hall-
/
grímsson og Birgir Isleifur
urðu allir borgarstjórar á
aldrinum þrjátíu og tveggja
til þrjátíu og sex ára.
Enn á ný hafa allir borgarfulltrúar
Sjálfstæðisflokksins kallað til forystu
ungan stjórnmálamann. Davíð Oddsson
er ekki flæktur í þau átök sem
sundrað hafa flokknum
í landsmálum.
Fylgjum þessari
einhuga ákvörðun
eftir, sameinum
flokkinn og vinnum
Reykjavík aftur: