Helgarpósturinn - 04.12.1981, Side 24

Er hægt að vinna
„fyrirbyggjandi”
starf eftirá?
Unglingaathvarf já.
Hvaö er það? Til hvers?
Hvers vegna?
Opinberar skýringar hljóöa
allar a’ þann veg aö þaö sé staö-
ur sem hafi þaö hlutverk að
hjálpa þeim krökkum sem á
einhvern hátt lenda annaö hvort
i andstööu viö kerfið eöa geta á
einhvern hátt ekki ráöiö viö þaö.
Þ.e.a.s. þau hegöunarmunstur
sem viötekin eru i samfélagi
okkar, lenda einhvern veginn
utangarös hjá þessum krökkum
og þau eiga i erfiöleikum með
það aö öðlast samþykki kerfis-
ins á skoðunum sínum og hegö-
un. Ef við förum að velta fyrir
okkur forsendunum fyrir þvi aö
athvarf eins og þaö sem viö
heimsóttum sé nauösynlegt,
blasir náttúrlega fyrst viö sjón-
um okkar samfélagsm unstriö
sjálft. A flestum islenskum
heimilum vinna báöir foreldrar
úti og heimiliö er þvi ekkert at-
hvarf lengur. Skólinn er bara
timabundiö apparat sem fyllir
ekki uppívinnudag foreldranna.
Heimilið ekki athvarf
Þó aö svona ofsalegar breyt-
ingar hafi orðið ð vinnutíma og
vinnuaðstöðu fólks hefur ekkert
verið gert af opinberra hálfu til
þess að mæta þessum breyttu
aðs tæðum. E itt unglingaathvarf
sem reynir að vinna fyrirbyggj-
andi starf — löngu eftir að hægt
er að nota orðið „fyrirbyggj-
andi” — er starfandi. En ef op-
inberir aðilar þykjast vilja
vinna fyrirbyggjandi starf ligg-
ur i augum uppi að þörf er á at-
hvörfum fyrir öil börn og alla
unglinga þvi þau eiga sér i raun.
og veru ekkert athvarf lengur.
Heimilið er tómt. Hver nennir
að hanga ein eða einn heima hjá
sér allan daginn?
y:
Föstudagur X desember 1981
belgarpósturinri
Svamlad
í bókafíódi
Jæja þá er jólabókaflóöið skoll-
ið á meö miklum gusugangi og
bókaforlögin keppast viö aö aug-
lýsa bækur sinar i sjónvarpi,
blööum og öörum miðlum. Viö
hér á Stuöaranum ætlum aö
svamla á hundavaði i þessu flóöi
meö þvi aö fá unglinga til aö
gagnrýna nokkrar bækur.
— Halla Ilaraldsdóttir er bók-
menntagagnrýnandi okkar aö
þessu sinni og las hún bókina Dul-
málsbréfiö eftir Jan Terlouw en
þaö er Iðunn sem gefur hana út.
— Um hvað fjallar bókin?
„Hún fjallar um stelpu sem
heitir Eva og er einkabarn. Hún á
vini sem heita Bina og Tómas.
Foreldrar Evu rifast mikið, en
það er rólegt og þægilegt hjá Binu
og Tómasi. Evu liður illa heima
hjá sér og ætlar þvi að hegna for-
eldrum sinum með þvi að strjúka.
Ég veit ekki hvort það borgar sig
að segja meira, ef að einhverjir
krakkar eiga eftir að lesa bók-
ina.”
— Og hvernig fannst þér svo
bókin?
„Mér fannst hún ekki nógu
spennandi. Maður vissi alltaf fyr-
irfram hvað mundi gerast. Ég
hugsa að þetta sé fyrir yngri
krakka, svona 12 ára gamla.”
sagði Halla að lokum.
Halla Haraldsdóttir
Litið inn í
UNGLINGAATHVARF
Arið 1977 komu Félagsmála-
stofnun, Fræösluskrifstofan og
Æskulýðsráö á laggirnar fyrir-
bæri sem kallast unglingaat-
hvarf. Stuöaranum lék forvitni á
að vita hvað þetta væri eiginlega
og brá sér i heimsókn.
i unglingaathvarfi vinna fimm
manns en aö sjálfsögöu ekki allir í
einu, ásamt sex krökkum. Við
hittum aö máli þrjá starfsmenn,
þauSnjólaugu Stefánsdóttur, Sig-
urð Jónasson, Einar Gylfa Jóns-
son, ásamt Þórhalli, Gutta,
Hannesi og Ingimundi.
Engin nauðung-
arvistun
— Hvers vegna unglingaat-
hvarf?
„Aður en unglingaathvarfið
kom til, var ekkert til nema Ung-
lingaheimilið i Kópavogi og það
hefur bæði neikvætt álit, svo er
það sólarhringsvistun og þangað
er einungis hægt að leita þegar
allt er komiö i kalda kol. Með at-
hvarfinu viljum við koma til móts
við unglingana áður en þörf verð-
urfyrir vistun á Unglingaheimil-
inu. Viö vinnum fyrirbyggjandi
starf — reynum að byrgja brunn-
inn áöur en barnið er dottið oni.
Krakkarnir búa ekki hérna, held-
ur koma þrjú kvöld i viku og eru
hérna ca 5 klst.”
— Eftir hvaða leiðum koma
krakkarnir hingað?
„Krökkunum er vi'saðhingað af
sálfræðideild skólanna, Félags-
málastofnun og Útideild. Þau
verða sjálf að samþykkja að
koma hingað. Þetta er engin
nauðungarvistun. Siðan ráða þau
hvort þau vilja hætta, en þetta
ræðum við allt saman á fundum
sem við höldum.”
Gaman og
alvara
— Hvað geriöi?
„Starfiðertviþætt, bæði gaman
og alvara. Við erum til dæmis
með bobmót i gangi núna og svo
erum við að undirbúa jólabasar
sem við ætlum að halda á úti-
markaðinum, siðustu helgi fyrir
jól, við förum i’ bió eða eitthvað út
og svo tökum viö alvarlega á mál-
unum á sameiginlegum fundum.”
— Hafiöi einhver tengsl við að-
standendur krakkanna?
„Já, við erum i tengslum við
fjölskyldur þeirraogþá aðila sem
visa krökkunum hingað. Þannig
reynum við aö tengja innra starf-
ið við veruleika krakkanna fyrir
utan. Við gerum samning við
Snjólaug Stefánsdóttir
krakkana þar sem að innifalið er
að við tölum við foreldrana. Svo
förum við heim til þeirra þegar
krakkarnir hætta. Það er þó mis-
jafnt hversu mikið sambandið við
fjölskyldurnar er.”
— Hvað eru krakkarnir gamlir
og hvað eruð þau hérna lengi?
„Þau eru 13 - 16 ára og það er
plássfyrirsex krakka, en þau eru
misjafnlega lengi. Þaö er algeng-
ast að þau séu sex - sjö mánuði.”
t stelpu-
hallæri
— Stuðarinn leit í kringum sig
og sagði svo: Eru engar stelpur
héma?
„Við erum nii búin að biða eftir
þessari spurningu i alltkvöld. Nei
við erum í algjöru stelpu hallæri
núna.” Allir strákarnir samsinna
þvi. „En við vonum að það standi
tilbóta. Það kemur hingað ein og
ein stelpa en þær hverfa um leið
ogþærsjá að hér eru ekkert nema
strákar.”
— En strákar, hvernig finnst
ykkur að vera hérna?
„Grautfúlt, ha, ha. Nei, nei
þetta er fi'nt. Það er gaman að
spila bob og stundum er gaman á
fundunum.”
— Hvert mynduð þið fara ef þið
kæmuð ekki hingað?
„Bara fara eitthvað niðri bæ, i
spilasalina eða á Planið.”
Að svo mæltu þakkaði Stuðar-
inn fyrir kaffið og spjallið, leit i
kringum sig i þröngum húsa-
kynnum athvarfsins og óskaði
þeim góðs gengis i húsnæðisbar-
áttunni.
Einar Gylfi Jónsson
Siguröur Jónasson