Helgarpósturinn - 13.11.1986, Blaðsíða 3

FYRST OG FREMST
SIGLDIR menn vita að Frakkar
framleiða gullhúðuð líkön af Eiffel-
turni, Kanar líkön af Frelsis-
styttunni, Danir af hafmeyjunni,
ítalir af þeim skakka í Pisa og
Bretar af Big Ben. Og hvað með
það? Jú, þetta er nefnilega vert að
hafa í huga að vetri liðnum því þá
fara menn að slöngva augum í
svona líkön í íslenskri framleiðslu í
öllum þeim aragrúa túrhesta-
verslana sem við höldum úti
meðan volgt er á landinu. Og
fyrirmyndin? Jú, hvað annað en
i-foefdi House, gulli slegið á
íslenskri líparítplötu!
Ætli Fjallkonan viti af þessu. . .?
KUNNARA en frá þurfi að
segja hvað almenningur er grút-
spældur yfir þröngum opnunar-
tíma bankanna. Og hér kemur
saga í þeim dúrnum: Maður einn,
sem hefur verið fastur kúnni
Verslunarbankans í fjölda ára,
þurfti að leggja inn monning í
síðustu viku eins og gengur. Hann
kom að dyrum eins af útibúum
bankans í borginni hálfa mínútu
gengna í fimm, en héit að það
væri nú í stakasta lagi.
Svekktur í meira lagi þegar karl
í teinóttum jakka hristi hausinn
innan við hurð og sagði þá búna
að læsa. Okkar maður reif vita-
skuld kjaft og fannst að hann ætti
verðskuldaða svolitla lipurð af
bankans hálfu eftir hvert innleggið
af öðru að undanförnu. En ekkert
gekk, sá teinótti stífnaði frekar en
ekki.
A þessu augnabliki bar að garði
flottan fýr með bísnesstösku í
hanskaklæddri hendi. Teinótti
maðurinn mýktist upp á svip-
stundu, sneri innanverðri læsing-
unni og hleypti þeim flotta inn
með væmni í augnaráðinu. Þegar
okkar maður — sem var ennþá úti
í kuldanum — spurði hverju þetta
sætti (og nú var farið að krauma
svolítið í félaganum) fékk hann
þetta hjáróma svar gegnum
rúðuna: Ja, hann kemur bara
alltaf tvær mínútur yfir þessi. . .!
Og það var einmitt það...
KONA nokkur sat í fyrrakvöld
og hlustaði á leikritið Pétur og
Rúnu í hljóðvarpinu. Undir lok
leikritsins sofnaði hún og vaknaði
rúmum klukkutíma síðar. Dag-
skráin var löngu búin, en engu að
síður kom draugaleg rödd í
útvarpstækið og súrraði saman
ljót orð. Ekki hefur fengist upplýst
hvaðan þessu var útvarpað en
gárungarnir telja að skemmdar-
verkamenn hafi fengið lánað
útvarpið á næturnar næstu daga til
að rétta við sinn hlut hjá
almenningsálitinu...
ASTRIDUR Thorarensen borg-
arstjórafrú hefur áreiðanlega hrifið
marga með látlausu og elskulegu
fasi sínu þegar hún kom fram í
viðtali við Elínu Hirst í sjónvarps-
þættinum l takt uiö tímann í fyrri
viku. Þar ræddi Ástríður einkum
hvernig það væri að vera borgar-
stjórafrú, hvaða skyldum hún
hefði að gegna sem slík, hvernig
eiginmaður Davíð væri, og annað
í þeim dúr. Okkur á HP þótti
viðtal þetta skjóta dálítið skökku
við þar sem við fórum þess á leit
að fá opnuviðtal sl. sumar sem átti
að birtast á 200 ára afmælisdegi
Reykjavíkurborgar. Ástríður féllst
ekki á þessa málaleitan þar sem
henni fannst „asnalegt" að tekin
væru viðtöl við konur þessara og
hinna ráðamanna. Spurningin er
því hvers vegna hún lét undan
þrýstingi Elínar Hirst um að koma
í sjónvarpsviðtal sem „kona
borgarstjórans"? Það skyldi þó
ekki vera sökum þess að þær eru
flokkssystur?
ÞAU GETA verið býsna glæsi-
leg tilsvörin hjá mönnum á mánu-
dagsmorgnum. Tökum dæmi af
starfsmanni hjá kaffibrennslu í
borginni: Það var hringt í hann frá
einum vinnustað klukkan að
ganga tíu þennan trekkta vikudag
og hann spurður hversvegna í
andsk. . . þeir væru ekki búnir að
senda þeim vikuskammtinn af
þessum svarta seyð sem menn
vakna ekki til vinnu fyrr en búnir
eru að drekka dágóðan slatta af.
En starfsmaður kaffibrennslunnar
ybbaði bara gogg: Nú, hvað er
þetta maður, hafiði ekkert annað
að gera þarna en að drekka
kaffi...!
Ekki beint greindarlegt tilsvar
svona í samkeppninni, enda ósköp
mánudagslegt...
SMARTSKOT
HELGARPÚSTURINN UMMÆLIVIKUNNAR
Sekkur meðan ekki flýtur „Ég man þó eftir aö báöir voru þeir med
Víða skín í skrúflyklana stígvél meöferdis."
í skuldasúpustreitunni. TORBJÖRN MADELIND HERBERGISFÉLAGI SEA- SHEPHERD-SEGGJANNA FRÁ ÞVl ÞEIR BJUGGU A
Er búið að skrúfa botnlokana HERNUM, AÐSPURÐUR i DV ÞRIÐJUDAG, HVORT
burt úr þjóðarfleytunni? HANN HEFÐI SÉÐ ÞÁ MEÐ EINHVER ÁHÖLD TIL HRYÐJUVERKA.
Niðri.
Hvernig er að skjóta
kisur?
Ásmundur Reykdal, yfirdýrafangari hjá
hreinsunardeild Rvk.
„Það er náttúrulega hundleiðinlegt! Án grínser leiðinlegt að
þurfa að gera þetta og þetta eru óskaplega viðkvæm mál, ekki
bara fyrir okkur heldur fyrir alla sem standa í þessu."
— Yfir hverju er helst kvartað þegar kettirnir eru ann-
ars vegar?
„Það er kvartað yfir öllum fjandanum. Það eru alls konar leið-
indi sem fylgja þessum köttum, þeir eru að koma inn til fólks,
breimandi nokkrum sinnum á ári og með annars konar hávaða,
sem fólk vaknar gjarnan við. Þeir eru nú ekki í því að ráðast á
fólk og við tókum mátulega fréttunum í fyrra, held ég, um kett-
ina við hitaveitustokkana í Ásgarðinum. Við tókum einhverja
tugi af köttum á því svæði."
— Eru kettirnir plága á borgarbúum að þínu mati?
„Nei, nei. i fyrra bárust 186 kvartanir yfir bæði dúfum og
köttum og við lóguðum alls 321 villiketti og það slæddust með
22 heimiliskettir. Þetta var minnkun frá árinu áður."
— En er með þessu ekki hætta á offjölgun músa og
rotta?
„Nei, nei. Þetta hefur ekkert að segja með það. Vandamálið
er að það er ofboðslegur fjöldi af köttum í bænum hjá fólki og
það er alltaf einhver hluti þeirra sem fer að heiman og leggst
út. Þannig að þetta er má segja endalaust meðan engar reglur
gilda um kattahald eins og hundahald."
— En hvað segir þú okkur þá um dúfurnar. Hvað
vinna þær sér helst til saka?
„Þær eru eins og kettirnir, að þær valda óþægindum og það
er hávaði af þessu, þær drulla út hús og setjast á svalir fólks og
svo framvegis. Eins eru krakkar að byggja dúfnakofa um borg
og bý og við þurfum að rýma þá ef það er ekki eftir reglum og
okkar kokkabókum. Þetta er eins og með kettina, óskaplega
viðkvæmt og jafnvel viðkvæmara; það virðist vera ákveðinn
aldur af krakkagreyjum sem eru með þessar dúfur. Þeir hætta
gjarnan með þetta og þá eru dúfurnar í reiðuleysi."
— Hvaða vopnum er helst beitt í þessum herferðum?
„Kettirnir eru skotnir I öllum tilfellum, en dúfurnar eru annað
hvort skotnar eða þeim gefið svefnlyf ef við komum því við. Við
annað hvort skjótum eða eitrum fyrir veiðibjöllurnar."
— Hvað er með önnur dýr?
„Við erum náttúrulega einnig með meindýraeyðinguna, það
er að halda rottum og músum í skefjum. Við finnum nú rotturn-
ar og mýsnar sjaldnar en sjáum árangurinn helst á fjölda kvart-
ana milli ára. Þróunin hefur verið þokkalega hagstæð, kvörtun-
um hefur farið fækkandi milli ára um alllangt skeið. Á síðasta
ári urðu kvartanir 865 vegna músa og rotta í Reykjavík og á Sel-
tjarnarnesi og þá hafði reyndar fjölgað kvörtunum frá árinu
áður, en sennilega vegna músanna sérstaklega; það er nokkuð
rokkandi með þær eftir árferði. Með rotturnar reynum við að
eitra í alla holræsabrunna og fylgjumst með öllum fjörum. Þetta
er allt saman á góðri leið og sérstaklega þegar nýja ræsið kem-
ur, þá ætti þetta nánast að hverfa. Þá er að nefna eftirlit með
vöruinnflutningi og geymslum."
— Nú höfum viö rætt um ykkar hefðbundnu dýr.
Hvaö með óvenjulegar kvartanir?
„Það er alltaf einstöku sinnum sem eitthvert rugl kemur. Það
er svo sem ekkert óvenjulegt, en það hefur verið kvartað undan
mink hérna og það má nefna erindi vegna slasaðra fugla á
Tjörninni. En sem betur fer erum við lausir við flest þessi leið-
indakvikindi sem maður gæti átt von á en vildi síður að kæmu.
T.d. hvað rotturnar varðar erum við eingöngu með aðra tegund-
ina af rottum, þessa brúnu, sem lifir helst I holræsakerfunum,
en erum lausir við svörtu rottuna eða skiparottuna, sem er á
yfirborðinu og leitar upp í hús og geymslur og ber með sér fló
sem olli þessum plágum á sínum tíma."
i skýrslu gatnamálastjóra fyrir árið 1985 kemur meðal annars fram að
hreinsunardeild Reykjavíkurborgar hafi á síðasta ári aflífað alls 343 kis-
ur, þar af 22 heimiliskisur, auk þess 607 dúfur og að skotnar hafi verið
8.137 veiðibjöllur á sorphaugum borgarinnar auk þess sem eitrað var
fyrir 1.705 slíka fugla. Að meðaltali er þv( einni kisu fargað á dag hjá
deildinni og nær tveimur dúfum. Viö tókum verkstjórann tali.
HELGARPÖSTURINN 3