Helgarpósturinn - 30.12.1986, Blaðsíða 16

eftir Vernharð Linnet — mynd Jim Smart
NÍNA BJÖRK JÓNSDÓTTIR
ELLEFU ÁRA SKÓLASTELPA
í HP-VIÐTALI
EKKERT BREYTIST
ÞEGAR VIÐ VERÐUM FULLORÐIN
Þá er eitt áriö enn aö líöa í aldanna skaut og við sem fullorðin erum verð-
um enn fullorðnari og börnin og unglingarnir fœrast nœr örlögum sínum:
fullorðinsárunum. Það eru alltaf viðtöl við þá fullorðnu íblöðunum. Svaka-
lega merkilegt fólk sem hefur gert hitt og þetta: Unnið listrœn afrek, eflt at-
vinnulífið, logið á þingi, sokkið í svaðið eða stokkið lengra en nokkur ann-
ar. Það eru sjaldan viðtöl við börn nema þau hafi gert eitthvað sem er íanda
hinna fullorðnu — þá er rœtt við þau um afrekið og abupp! Hún Nína Björk
Jónsdóttir er ósköp venjuleg ellefu ára stelpa sem á heima í Reykjavík. Hún
er ennþá barn og hefur ekki fengið unglingaveikina og heimurinn er ekk-
ert sérstaklega flókinn í hennar augum.
Við hittumst rétt fyrir jólin og svona uppá grín var fyrsta spurningin í
Heima er best stílnum — en Nína Björk lét ekki þann fullorðna slá sig útaf
laginu. Hún hló bara og svaraði spurningunni léttilega.
„Ég er af Reykjaætt sem er angi útúr ein-
hverri Bolhoitsætt held ég. Það átti nefnilega að
fara að gefa einhverja bók út um Reykjaætt og
við heima fengum blað til að fylla út. Þessvegna
veit ég þetta. Annars pæli ég ekkert í ættum og
svoleiðis — þó væri kannski gaman að vita hvort
eitthvert frægt fólk er skylt manni."
— Hvar býrðu?
„Ég flutti í Suðurhlíð fyrir tveimur árum.
Sumir kalla hverfið Milli lífs og dauða afþví að
það er á milli Fossvogskirkjugarðsins og Borgar-
spítalans, aðrir kalla það Hverfi hinna kynlegu
kvista afþví það eru svo mörg hús þar með kvisti
og skrýtna glugga, þríhyrnda, bogadregna
osfrv. Mér finnst gaman að eiga heima þarna af
því það er fullt af stillönsum til að klifra í. Því
miður fer þeim fækkandi og þá verðum við að
fara að leika okkur einsog venjulegir krakkar.
Það er æðisiegt að vera í eltingaleik í stillönsun-
um og sem betur fer hefur enginn dottið úr þeim
og meitt sig. Ég átti áður heima í Laugarnes-
hverfi og þegar ég flutti saknaði ég skólans þar
og bestu vinkonu minnar, en svo eignaðist ég
nýja vini og ég vildi ekki flytja í Laugarneshverf-
ið aftur. Það er miklu meira af krökkum í Suður-
hlíðum afþví gamla fólkið er ekkert að byggja!
ÞÁ GÁTU NÚ ÝMSIR ROÐNAÐ
„Það er nú dálítið stress að byggja. Við vorum
svo heppin að búa í íbúð sem amma átti og þurft-
um ekki að flytja í húsið hálfkarað einsog margir
verða að gera. Og það þýðir ekki annað en spara
þegar fólk er að byggja — eða verða ekki allir að
spara?“
— Hvernig þykir þér að ganga í skóla?
„Ég gæti ekki verið án skólans. Mér finnst
obboðslega gaman í skóla og þegar frí eru þá
hugsa ég alltaf: Fer ekki skólinn að byrja! Samt
hlakka ég alltaf til fríanna. Það er gaman í
handavinnu, smíði, myndmennt, dönsku og
landafræði. Stundum er gaman í leikfimi en staf-
setning og reikningur eru hundleiðinleg."
— Já Nína, það eru skiptar skoðanir á hvaða
námsgreinar eru skemmtilegar. Þér þykir gam-
an að dönsku sem mörgum hundleiðist?
„Það er gaman að læra erlent tungumál, svo
bjó ég einu sinni í Danmörku og ég er dönsk að
einum áttunda. Verkefnablöðin í dönsku eru
hundleiðinleg en verkefnabókin skemmtileg og
svo förum við í allskonar leiki.“
— Hvað með félagslífið í skólanum?
„Það er frekar lélegt. Diskótek einu sinni í
mánuði og svo eru diskótek í Tónabæ. Það er
fyrir krakka á aldrinum tíu til tólf ára úr mörgum
skólum. Stundum er svo troðfullt að allir eru í
klessu á dansgólfinu. Það finnst mér ekki gam-
an.“
— En strákarnir?
„Ég er ekkert farin að pæla í strákum. Ekki
vitund. Ég pæli í leiklist og svo er ég með vin-
konunum. Við stelpurnar erum með sauma-
klúbb en við saumuðum bara í fyrsta skipti sem
við hittumst. Við nenntun því svo ekki. Það er
svo leiðinlegt að sitja bara og sauma einsog
gamlar kerlingar. í staðin förum við í leiki og
gerum ýmislegt annað skemmtilegt. Einu sinni
höfðum við mat en það er nú dálítið dýrt svo nú
komum við sjálfar með kók og nammi. Það kom
einu sinni tillaga um að strákar fengju að vera í
saumaklúbbnum en hún var kolfelld. Einu sinni
átti strákur að vera ieynigestur en hann þorði
ekki að koma. Ég skildi það vel því ekki hefði ég
þorað að vera leynigestur í einhverjum bíla-
klúbbi.
Stundum höldum við bekkjarpartý og þá
mæta allir sem komast, strákar og stelpur. Þá er
farið í skemmtilega leiki og það er auðvitað
öðruvísi en í saumaklúbbnum. Þá er hægt að
fara í flöskustút og segja þessum að kyssa þessa
og þá geta nú ýmsir roðnað. En þetta eru nú ekk-
ert alvarleg partý því þeim er alltaf lokið um ell-
efuleytið."
PABBINN ER ALVEG RUGLAÐUR
MAMMAN Á AFSLÆTTI
— Þú sagðist pœla í leiklist?
„Þegar ég var níu ára lék ég leikrit með vin-
konu minni, Eddu Magnús, sem hefur mikinn
áhuga á leiklist einsog ég. Leikritið sem við
sömdum hét Ferðin undir Island. Við fórum
undir landið og komum í ævintýraheim þarsem
við hittum Rauðhettu, Mjallhvíti og kóng og
drottningu. Auðvitað fundum við gull og fórum
með það heim. Við vorum nú bara níu ára gaml-
ar þegar þetta var. A jólaskemmtuninni núna
lékum við leikrit um fjölskyldu. Pabbinn er al-
veg ruglaður og vinnur hjá mikilsmetnu fyrir-
tæki við að þvo þvott. Mamman er líka rugluð
og vinnur hjá gjaldþrota fyrirtæki. Það er snyrti-
vörufyrirtæki og hún prófar hvort vörurnar
virka. Hún fær 110% afslátt af öllum snyrtivör-
um. Leikritið endar þannig að mamman fer frá
pabbanum afþví að hann lagaði ekki til heima.
Amman kemur líka við sögu. Hún er voða
heilsusamleg — alltaf í tennis og íþróttum. Hún
tekur inn gerikomplex. Hún vill að allir fari að
hennar ráðum og segir að holl íþrótt lengi lífið.
Svo er stelpa á unglingsárunum sem gerir ekk-
ert annað allan daginn en lesa sögurnar um ís-
fólkið. Önnur stelpa er tíu ára gömul og er al-
gjört englabarn í augum ömmunnar og leikur sér
að dúkkunni sinni allan liðlangan daginn. Strák-
urinn er átta ára. Hann er alltaf útí fótbolta og
er með boltann við matarborðið og sefur með
hann. Hefur hann fyrir bangsa. Það er margt
fólk svona: pabbinn voða taugastrekktur og
mamman voða fín. Makar á sig allskonar kinna-
lit og augnskugga því hún viil ekki vera þekkt
fyrir það að líta iila út.“
— Unglingar eru dálítið öðruvísi en börn?
„Þeir hugsa allt öðruvísi. Stelpurnar eru farn-
ar að hugsa um stráka og strákarnir um stelpur.
Ég var skotin í strák þegar ég var átta ára —
einhverjum rugluðum strák — en núna engum.
Strákar geta að vísu verið ógurlega skemmtileg-
ir ef þeir leyfa mér að vera með í fótbolta og
skipa mér ekki að vera í marki.
Ég fór á eitt fóltboltanámskeið hjá Val — það
var ein stelpa þar fyrir utan mig — það var ægi-
lega gaman. Strákarnir fara oftast í fótbolta í
frímínútum og um daginn þegar ís var yfir öllu
fóru þeir í fótbolta og duttu hver um annan þver-
an og misstu boltann gegnum klofið á sér. Það
leist mér nú ekki á — það er betra að vera inná
klósetti með vinkonum sínum. Þar hendir líka
enginn í okkur snjóbolta."
MARGT SEM KARLAR GETA EKKI
UNNIÐ EINS VEL OG KONUR
— Unglingsstelpan í leikritinu þínu las Isfólk-
ið. Hvað lest þú?
„Ég les ekki ísfólkið. Mér finnst gaman að
ævintýralegum sögum, en stelpur mega ekki
vera aumingjar í bókunum einsog hjá Enid
Blyton. Þar segja strákarnir við stelpurnar: „Þið
getið ekki komið með, þið verið svo hræddar."
Með skemmtilegri bókum sem ég hef lesið er
Dulmálsbréfið eftir Jan Terlow. Þar er það stelpa
sem bjargar málunum. Svo er gaman að dular-
fullum bókum einsog Sesselía Agnes eftir Maríu
Gripe. Þar er langamma söguhetjunnar, sem er
stelpa, að reyna að koma skilaboðum frá öðrum
heimi.“
— Standa konur jafnfœtis körlum?
„Það vona ég. Mér finnst að konum ættu að
hafa jafnmikinn rétt og karlar en stundum er
konum neitað að fara í ýmis störf sem menn
halda að þær geti ekki ráðið við. Það eru mörg
störf sem karlar geta ekki unnið eins vel og kon-
ur en það á ekkert að banna þeim að reyna að
vinna þau.“
— Hlakkarðu til jólanna og áramótanna?
„Auðvitað. Jólin eru hátíð kaupmanna, allir á
fullu að kaupa gjafir og svoleiðis. Það vita auð-
vitað allir að jólin eru fæðingardagur Jesú. Ég er
kristin og trúi á guð og svoleiðis en fer aldrei í
kirkju nema einhver fermist, giftist eða skírist.
Það er hátíðlegt á jólunum en skemmtilegast er
að fá gjafirnar. Við höfum rjúpur á aðfangadags-
kvöld og mér finnst þær ekkert sérstaklega góð-
ar. Hangikjötið er miklu betra og það borða ég
á jóladag. Svo borðum við hangikjöt hjá afa og
ömmu á gamlárskvöld og þá er nú fjör að
sprengja og halda á blysum."
— Fylgistu með heimsmálunum?
„Smávegis. Þegar Reagan og Gorbasjoff voru
hérna hugsaði ég mikið um þau mál. Þá var
þetta að gerast við nefið á manni. Mér fannst
þeir hefðu alveg getað samið um frið, en Reagan
vildi það ekki útaf þessari stjörnustríðsáætlun
sinni. Ég er dauðhrædd við kjarnorkuvopnin
því einhvern daginn getur einhver gert ein-
hverja vitleysu og þá springur allt í loft upp. Það
lifa auðvitað einhverjir af sprengjuna en þá
verður svo mikill kuldi að enginn lifir hann af.
Það sást best í Tsjernóbílslysinu hvað kjarnork-
an er hræðileg.
Auðvitað er ég hrædd við fleira — sjúkdóma
einsog eyðni og krabbamein.
Við krakkarnir tölum ekki mikið um þessi mál
en stundum tala ég við vinkonu mína um hvað
kjarnorkan sé hættuleg. í vetur kom fólk í skól-
ann frá Krabbameinsfélaginu og við fengum að
sjá teiknimyndir um reykingar en krakkarnir í