Helgarpósturinn - 14.05.1987, Side 3

FYRST OG FREMST
SKEMMTIstaðir höfuðborgar-
innar renna nú hýru auga til sigur-
vegarans í Söngvakeppni
evrópskra sjónvarpsstöðva, írans
Johnny Logans, sem ku reyndar
hafa komið hingað til lands fyrir
allnokkrum misserum. Þegar er
vitað að gleðihúsin Evrópa og
Broadway hafa spáð í drenginn.
Að vísu er vitað að hann muni
selja sig dýrt hingað til lands og
eru þrjár ástæður helstar nefndar.
í fyrsta lagi hefur það ekki gerst í
annan tíma að söngvari hafi unnið
þessa keppni tvisvar í röð eins og
Johnny hefur nú gert. I öðru lagi
munu nokkrir aðilar þegar hafa
pantað hann fyrir keppnina í þeirri
vissu að hann myndi sigra. Og í
þriðja lagi gáfu Islendingar sigur-
laginu Hold me now ekki eitt
einasta stig í keppninni, sem hefur
vitaskuld fyllt gamla íslandsvininn
gremju sem ógott er að gleyma í
bráð...
EUROVISIONKEPPNIN er
löngu hætt að vera sá miðdepill
umræðunnar annars staðar í álf-
unni sem hún er hér á landi. Fjöl-
miðlaumfjöllunin er t.d. mjög
tempruð í Bretlandi, eins og sjá
mátti í þarlendu dagblaði á sjálfan
keppnisdaginn. Ekki var vikið svo
mikið sem einu orði að söngva-
keppninni á síðum blaðsins, nema
auðvitað í sjónvarpsdagskránni.
Þar var að venju bent sérstaklega
á kræsilegasta dagskrárefni
kvöldsins, en ekki fékk Eurovision
að fljóta með í þeirri upptalningu.
I sjónvarpsdagskránni var þess
hins vegar getið, að þarna gæfist
áhorfendum tækifæri til að sjá
stressaðan stjórnanda vefja tungu
sinni um hálskirtlana í tilraun til
að bera fram óskiljanleg lagaheiti
eins og „Haegt og hljott" og fleiri!
Hér á Islandi, þar sem bílaumferð
og sjoppuferðir lögðust niður í
u.þ.b. þrjár klukkustundir sl.
laugardag, þætti þetta eflaust
óviðeigandi ummæli.
AÐRIR spekúlantar í þessum
efnum vilja jafnvel ganga lengra
og láta næsta Evróvisjón-gengi
okkar hafa sálmabók við höndina —
og sníða búningana þannig að
minni á kyrtla...
ANNARS gleyma skemmtana-
haldarar hinum sönnu sigurveg-
urum keppninnar, að minnsta
kosti ef reiknað er á skala glens
og gamans. Þetta eru Israelsmenn-
irnir Datarnir & Kashnir sem
færðu áhorfendum Söngvakeppn-
innar heim sanninn um að óhætt
er að víkja út af formúlunni öðru
hverju. Og freista þess jafnvel að
koma mönnum í gott skap ...
HVAÐ er vinsælast á íslandi?
Flugfélagið Flugleiöir virðist koma
sterklega til greina! Félagið lét sér
ekki nægja eina skoðanakönnun,
heldur lét bæði Hagvang og Fé-
lagsvísindastofnun kanna viðhorf
almennings til þess. Hjá Félagsvís-
indastofnun var mjög eða fremur
jákvætt viðhorf ríkjandi hjá 74%
aðspurðra en hjá 80,4% þeirra
sem Hagvangur spurði. 15-20%
voru hlutlausir og 6-9% neikvæðir,
þar af 1-2% mjög neikvæðir. Ekki
mjög hátt hlutfall mjög neikvæðra,
sem þó bendir til þess að vel á
þriðja þúsund manns yfir 18 ára
hafi af einhverjum ástæðum mjög
neikvætt viðhorf til Flugleiða.
Sjálfsagt aðstandendur Arnarftugs,
vinir og vandamenn! En sam-
kvæmt könnun Félagsvísinda-
stofnunar, sem Flugleiðir greina
frá í nýju hefti Flugleidafrétta,
komast önnur fyrirtæki og samtök
ekki með tærnar þar sem Flug-
leiðir hafa hælana, er með 74%
vinsældaskor á móti t.d. um 55%
hjá ASÍ, um 43% hjá VSÍ, um 27%
hjá bönkunum og aðeins um 20%
hjá olíufélögunum. I blaðinu er
ekki greint frá vinsældaskorti
Arnarflugs, þó einhvern veginn
verði að teljast líklegt að Flug-
leiðamenn hafi viljað sjá útkomu
samkeppnisaðilans...
MARGIR hafa spáð í hvað betur
hefði mátt fara hjá Valgeiri og
Höllu Margréti á sviðinu í Brussel.
Eins og menn eru sammála um
kemur ekki til greina að kenna
laginu um ófarirnar, enda sé þar
um einhverja fallegustu melódíu að
ræða síðan snillingar Þýskalands
voru og hétu. Hvað segir ekki í
lok leiðara Moggans á þriðjudag:
„Og eigum við að leggja einhverja
sérstaka merkingu í það að Þjóð-
verjar, þjóð Bachs og Beethovens,
skyldu veita okkar lagi 10 stig?“
Svarið liggur í augum uppi: Hœgt
og hljótt er klassískt wunderbar.
Menn kenna semsé laginu ekki
um hvernig endirinn varð.
Spámenn þessa efnis hafa frekar
horft í sviðsframkomu okkar
manna á síðustu dögum, til dæmis
klæðnað, hárgreiðslu, látbragð —
og þó einkum þann fyrirfram
ákveðna þokka sem aðalsöng-
konunni var ætlað að miðla áhorf-
endum við flutninginn. Menn
spyrja; var ímyndin kannski ekki
alveg í lagi? Og svara ... Ja, Halla
var saklaus og sæt, lítt máluð, vart
skörtuð og hárgreiðslan svona
eins og hæfir yngismey. En var
það nóg? Nei, það vantaði eitt-
hvað, segja menn. Og nú ku svarið
vera fundið. Þær þjóðir sem síst
gáfu okkur stig eiga það sameigin-
legt að vera kaþdlskar. Og af því
að við gátum gefið okkur að þar í
löndum ættum við undir högg að
sækja þykir nú sýnt að við
hefðum átt að leggja mun ríkari
áherslu á að geðjast þeim þjóðum
í útliti og stíl. Er helst staðnæmst
við krossinn, hið helga tákn — og
spurt: Af hverju bar Halla Margrét
ekki litla pena fermingarkrossinn
sinn um svírann granna í Belgíu.
Hann hefði glitrað i sviðsljósunum
— og blikkað kaþólsku dómnefnd-
irnar á þann hátt að úrslitin hefðu
efalítið farið á annan veg.
HELGARPÚSTURINN UMMÆLI VIKUNNAR
Huggun ,,/mínum huga er það ekki girdingin sem
Víst var gjaldþrot Gleðibankans Ijótt samt gátu menn þó reyndar vel hans skrimt án. skiptir máli.“
Eins mun verða nú þótt Hægt og hljótt DAViÐ ODDSSON, BORGARSTJÓRI, VEGNA FRÉTTA
hafi ekki náð í sæti fimmtán. UM MANN SEM FLETTI SIG KLÆÐUM i SKJÖLI GRINDVERKS.
Niðri.
Þú ert þó ekki orðinn
Moskvukommi?
— Ég skal segja þér það, að ég hef alltaf haft þá afstöðu til
atburða fyrir austan að spyrja: Hvaða áhrif hefur þetta á líf þess
fólks sem ég þekki? En ég spyr ekki sérstaklega um réttlæting-
ar eða áfellisdóma. Það sem mér finnst skipta máli fyrir þá sem
hafa verið að fylgjast með þarna, er það að möguleikarnir til að
breyta eru meiri en maður hélt. Bæði ég og aðrir voru orðnir
býsna leiðir á Sovétríkjum Brésnéfs, — og menn voru haldnir
einhvers konar lamandi forlagahyggju um að þarna gæti ekkert
breyst. Nú ber mönnum saman um að undir Gorbasjof hafi
orðið meiri breytingar en nokkurn grunaði. Það er skálað fyrir
karlinum og heilsu hans á ólíklegustu stöðum — ef eitthvað er
til að drekka.
Hafa þannig orðið miklar breytingar frá því þú varst
síðast í Sovét?
— Þaðhafaorðiðmiklar breytingarífjölmiðlunogímennng-
arlífi.
Þannig að biðraðirnar hafa ekki styst fyrir framan
búðirnar?
— Það voru nú ekkert sérstakar biðraðir, nema náttúrlega
fyrir framan áfengisbúðirnar. Annars fannst mér úrvalið í versl-
unum vera ámóta fátæklegt og fyrir 19 árum þegar ég var þarna
síðast. I bókabúðum var ekki til það sem maður vildi helst sjá,
hins vegar sýndist mér vera meira úrval af fatnaði og þess
háttar.
En hvernig merktirðu breytingarnar í fjölmiðlunum?
— Það er náttúrlega umfjöllun sem áður var í fullkominni
bannhelgi. Ég get nefnt þér dæmi: Ég hef oft sagt frá því að vísi-
tala framfærslukostnaðar í Sovétríkjunum hefur verið ríkis-
leyndarmál. En nú hafa fjölmiðlar eystra verið í rannsóknar-
blaðamennsku og herjað á hagstofuna og fengið alls konar
upplýsingar. Það eru ótal tölur sem nú eru birtar sem eru stjórn-
völdum óþægilegar.
Fannst þér vera léttara yfir fólki en fyrir 20 árum?
— Sovéskir þlaðamenn og fólk sem ég þekki hafa mikinn
áhuga á þróuninni, sumir eru efagjarnir en aðrir hafa mikla trú
á því sem er að gerast. Það er mikið lífsmark með fólkinu. Ann-
ars timi ég ekki að segja þér meira því ég er að skrifa heljarmikla
Moskvudagbók sem byrjar í Þjóðviljanum um helgina.
Munt þú þá boða „glasnost" í Alþýðubandalaginu?
Þegar mefnn eru í þessum samanþurðarfræðum átta þeir sig
ekki á því að það er heljarmikið „glasnost" í Alþýðubandalag-
inu og ég mun halda áfram að boða þíðu í samskiptum
manna . . .
Árni Bergmann Þjóðviljaritstjóri var langtlmum I Sovétrlkjunum á
námsárum slnum. Hann hefur stundum skroppið austur að skoða sig
um. Nú er hann nýkominn ásamt konu sinni, Lenu Bergmann, frá
Sovétríkjunum — og var þaö fyrsta ferð þeirra eftir „glasnost", þiðu-
tímabilið sem kennt er við Gorbasjof.
Árni Bergmann nýkominn aö austan
HELGARPÓSTURINN 3