Helgarpósturinn - 21.05.1987, Blaðsíða 25

HVAR ERU GOGGARNIR SIGGI?
HP í arásleppuróðri frá
Ægisíðuvör með Sigga og
Steina á Friðþjófi.
texti og myndir:
Friðrik Þór Guðmundsson
riðjudagsmorgunn á Ægi-
síðuvör. Landkrabbi af Helgarpóst-
inum er mættur, hefur fengið leyfi
til að vera með í einn grásleppu-
túr. Grásleppukarlarnir eru Sigur-
jón Jónsson, skipstjóri, og Stein-
þór Jónsson, eigandi trillunnar, og
þar með útgerðarmaðurinn.
Trillan er ný og ber nafnið Frið-
þjófur, í höfuðið á F. Nansen,
hinum fræga norska landkönnuði.
landkrabbinn reynir að flækjast
ekki fyrir. Fyrstu grásleppurnar
koma inn fyrir borðstokkinn. „Það
eru nokkur kvikindi," er kallað.
„Hvar eru goggarnir, Siggi,“ spyr
Steíni. Á endanum höfðu halast
inn nær 30 fiskar, þar af nokkrir
rauðmagar. „Þetta getur nú ekki
talist mikil veiði miðað við það
sem áður gerðist," segja þeir, en
eru bjartsýnir. „En þetta er a.m.k.
ágætt miðað við reynsluna í fyrra,
hún var afleit.“
á er gert að því sem komið
er. Hrognin eru skorin úr og sett í
sérstakar tunnur, flökin sett til
hliðar en hausum og innyflum
fleygt, vargnum til óblandinnar
ánægju. Mávar og veiðibjöllur
halda veislu fyrir utan borðstokk-
inn, en heldur er látið ófriðlega í
veislunni, slegist um hvern bita.
í áttundu og níundu trossu koma
alls upp 13 glásleppur og tveir
svona 5 ár,“ segir hann. „Helvíti
ertu svartsýnn núna,“ segir Siggi
og er ekki á sama máli. En aflinn
er víst örugglega mun minni og
ekkert í líkingu við aflann fyrir
norðan. „Óstaðfestar fréttir herma
að ógrynni af seiðum lendi í nót-
um loðnuskipanna. Og eitthvað er
þetta í bland vegna ástandsins í
sjónum. Það eru alltaf sveiflur i
lífríki náttúrunnar."
Skipstjórinn fagnar komu einnar grásleppunnar, þær komu of fáar, en voru þó sæmi-
lega feitar. „Rauðmaginn telst ekki með, hér ríkir algjör kvennalisti."
„Sjálfur hef ég sama og aldrei
farið til útlanda og það blundar
enginn landkönnuður í mér,“ sagði
Steini. „Þó fór ég einu sinni til
Spánar að sleikja sólina."
Vélin malar eins og ánægður
köttur og eftir 20—30 mínútna
keyrslu erum við komnir á miðin
við Gróttu. Það er grátt yfir, súld
og þokuslæða, varla að sjórinn
bærist í hægum andvaranum. Þeir
félagarnir eru með 11 netatrossur
á miðunum núna og 4—6 net í
hverri trossu. Þeir væru með
meira, nema hvað þeir eru rétt að
byrja og voru að fá sér nýjan bát.
Vanalega hefst grásleppuvertíðin
snemma í apríl og stendur fram í
ágúst, en þetta er aðeins þriðji
róðurinn hjá þeim í ár.
Fyrsta netatrossan finnst og
að er erfitt að finna næstu
trossu, þokan er orðinn þétt. Siggi
rýnir inn í þykkildið og loks sést
eitthvað. „Aðeins á stjór, Steini"
kallar hann og markið er fundið.
En kannski hefði það betur ekki
fundist, því ekki einn einasti fiskur
kom upp! Netin eru tekin upp og
færð á líklegri stað. „Það er bara
vonandi að maður finni staðinn
aftur, það er varla að maður viti
hvað maður er að gera í þokunni."
Kaffipása. „Útgerðin býður upp
á jólaköku." Kaffið er sterkt og
landkrabbinn ekki frá því að það
örli á saltbragði! En hressandi er
það og pásan notuð til að leysa
nokkur vandamál þjóðfélagsins,
að sjálfsögðu. Ríkisstjórn mynduð
og því spáð að næstur í röðinni á
Bessastöðum verði „Kletturinn í
hafinu". Framsókn vinni skipulega
að því.
Þriðja trossa færir 14 grásleppur.
Og einn rauðmaga. „En rauðmag-
inn telst ekki með, hér ríkir algjör
kvennalisti!" Svipaður afli í fjórðu
trossu og heldur meira í hinni
fimmtu og sjöttu. Útlitið ágætt,
komnar um eða yfir 90 grásleppur
og þær sæmilega feitar. „Úr hverri
grásleppu fást um 700 grömm af
hrognum. Við erum komnir hátt i
sjötíu kíló núna.“ Heldur minna
kom upp með sjöundu trossunni,
aðeins 7 grásleppur, en aftur á
móti litu inn fyrir tveir þorskar til
að bæta úr því. í hverri trossu er
eitthvað sem kemur landkrabb-
anum á óvart: kræklingar, igulker,
krabbar, krossfiskar, sandkolar og
fleira. Og auðvitað endalaus þari.
Sigurjón leitar aö vörinni i þokunni. Það þurfti aö fara löturhægt heim þvf vfða leynast
lúmsk sker. Dýptarmælirinn er til staðar og ómissandi við slfkar aðstæður.
rauðmagar, heldur er aflinn farinn
að daprast. Síðustu tvær tross-
urnar eru rauðmagatrossur. I
þeirri fyrri komu upp 13 rauð-
magar og annað eins af heldur
horaðri grásleppu. Síðasta trossan
fannst eftir nokkra armæðu í
þokunni, en var rýr. Aðeins einn
rauðmagi og ein grásleppa!
Gert að restinni og haldið í land.
Sigurjón fer sér hægt í þokunni,
það er nóg af lúmskum skerjum út
um allt og bést að fara varlega. Á
leiðinni segir Steini við land-
krabba að útlit sé fyrir að komið
sé að endalokum grásleppuveið-
anna. „Þetta er ekki nema svipur
hjá sjón miðað við þegar best lét,
t.d. í Grindavík hér fyrr á árum.
Ég spái endalokum þessarar út-
gerðar hér fyrir sunnan eftir
BLioks finnst Ægisíðuvörin, en
þá þarf að bíða um stund eftir að
flæði almennilega að. í landi bíða
nokkrir borgarar spenntir eftir því
að komast í rauðmagann, sumir
koma reglulega, aðrir endrum og
eins. Grásleppukofarnir eru ekki
beinlínis fagrir ásýndum þarna í
fjörunni, en óneitanlega yrði
sjónarsviptir ef þeir hyrfu og
útgerðin þarna legðist niður.
Davíð borgarstjóri er sjálfsagt á
sama máli, hann gengur að
minnsta kosti flesta daga þarna
framhjá með hundinn sinn og ekki
hefur hann beðið grásleppukarl-
ana að færa sig...
HELGARPÖSTURINN 25