Morgunblaðið - 01.07.1965, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLADIÐ
Fimmtudagur 1. júlí 1965
IM
Ævintýrið e
Spjallað við ISölEu Linker, sem nú
hefur Eagt að haki hátt á annað
hundrað landa á fimmtán árum
Mér þykir alltaf jafn gaman
að ferðast og sjá ný lönd og
kynnast nýju fólki — og þó
við séum búin að ferðast í
fimmtán ár fer því fjarri að
„Undur veraldar“ (svo
heitir sjónvarpsþáttur Höllu
og manns hennar vestra)
séu uppurin. Nú erum
við á austurleið, ætl-
um til Líbanons og Saudi-
Arabíu í boði konungs —
hún brosir við, og svo til Sar-
awak á Bprneo og til Japan,
þangað reyndar öðru sinni,
við vorum þar einu sinni
heilt sumar, fyrir meira en
tíu árum. Kannske komum
við líka við í Suður-Indlandi
að taka boði Maharajans
(furstans) í Mysore um að
koma á tígrisdýraveiðar.
— Áður fyrr var Hal fyr-
irlesari l'íka, segir Halla og
þá tókum við annars konar
myndir, lengri og ítarlegri.
Síðan við fórum að vinna
fyrir sjónvarpið er þetta öðru
vísi, yfirferðin er meiri og
viðstaðan í hverju landi
skemmri, því það $arf töiu-
vert fjölbreytilegt efni í
39 ferðaþætti þar sem heizt
„Þama er hálfu eyffilegra en á Keflavíkurflugvelli“ sagffi
Halla. Myndin er tekin í Point Barrow, nyrsta odda Vestur-
álfu.
ér ekki nema einn þáttur um
hvert land.
— Hal stríddi mér dáíítið
á því, hversu hrifin ég varð
af Japan þetta sumar sem
við vorum þar — en ég var
líka a^veg heilluð. Það var
með naumindum að hann
fengi mig ofan af því, þegar
heim kom til Kaliforníu, að
láta gera húsið okkar í jap-
önskum stíl — hún hlær —
og ég sem talaði ekki einu
sinni tungu landsmanna, eins
og hann.
— Já, segir hún, tungumál
eru bráðnauðsynleg í okkar
starfi, við værum bjargariaus
ef við ekki kynnum þau nokk
ur. Enskan dugir ekki um ail
an heiminn. En með þau níu
eða tíu tungumál, sem við
kunnum svona í sameiningu,
hefur okkur gengið bærilega
til þessa. Hal er mikill tungu
málagarpur. Hann talar
spönsku og frönsku reiprenn-
andi, auk japönskunnar, og
þýzku talar hann líka. >að
væri til dæmis ekki vegur, að
ætla sér að ferðast um Suð-
ur-Ameríku án þess að kunna
spönsku eða um Afríkuríkin
nýfrjálsu sem áður voru ný-
lendur Frakka án þess að
kunna fr-önsku.
Svo reynum við líka yfir-
leitt að læra nokkrar setn-
ingar úr máli landsmanna, þó
það sé sjaldan neinn fram-
búðar-lærdómur. En það er
strax betra að geta a.m.k.
boðið góðan daginn og þakk-
að fyrir sig. Ég kann ennþá
að bjóða góðan dag á amh-
arísku, til dæmis, síðan við
fórum til Ethíópíu og hittum
Haile Selassie keisara og Dav
íð lenti í gini ljónsins. Jú,
það fór allt vel, en við skul-
um ekkert vera að orðlengja
það hér, það stendur allt í
bókinni.
— í Ethíópíu gistum við
einu sinni í þorpi einu þar
sem allt var eins og á dög-
um Biblíunnar að mér fannst
— þar ræktuðu menn bóm-
ull og unnu og gerðu úr serki
sér til handa og konum sín-
um, þar gengu fjárhirðar um
í geitarfeldi einum fata eins
og Davíð konungur og Sál
forðum daga — það var eins
og að ganga um í Gamla
Testamentinu. Við gistum
þarna í kofanum ættarhöfð-
ingjans í þorpinu, moldarkofa
með stráþaki, sváfum á
bekkjum sem við komum
með sjálf því lítill var sæng
urumbúnaður í húsum höfð-
Framhald á bls. 13
Svona litu þeir út, tíbezku dansmunkarnir, sem komu yfir landamærin þegar viff voriun
í Nepal og dönsuðu fyrir okkur „stupa“.
— Mannkynssögunni, seg-
ir maður hennar og lítur upp
úr Time, það 'er ekki seinna
vænna, Halla vjerður komin
í mannkynssöguna eftir
hundrað ár, rétt eins og aðr-
ir víðförulir íslendingar, eins
og herleidda konan (Tyrkja-
Gudda) og þessi sem fór til
Indlands (Jón gamli Indía-
fari) og fleiri og fleiri.
Halla brosir og hellir í boll-
ana en maður hennar heldur
áfram —
— En það hefur enginn ís-
lendingur, karl eða kona, fyrr
né síðar, farið eins víða og
Halla, enginn gist eins mörg
lönd og margbreytileg, og það
ekki bara í einn eða tvo daga
heldur hefur hún dvalizt í
þeim vikum og jafnvel mán-
uðum saman — Hal Linker
er töluvert niðri fyrir, —
hérna vita allir að Halla er
víðförul, „Halla Linker, jú
það er hún sem er alltaf að
ferðast" en vita menn hvert
hún ferðast, vita menn að
hún hefur farið um heiminn
þveran og endilangan oft og
mörgum sinnum, komið til
landa, sem almenningur veit
ekki einu sinni hvar í veröld-
inni eru, að hún er nú búin
að ferðast í fimmtán ár og
hefur komið til hátt á annað
hundrað landa, er nú að
leggja upp í sína þriðju hnatt
henni og því sem hún hefur
gert að ég gæti setið við
það alla daga að syngja henni
lof .... — en nú er ég farinn
og læt ykkur í frðii.
Með það greip Hal Linker
sitt hálflesna Time og hvarf.
Halla brosti og horfði á eftir
manni sínum með umburðar-
lyndi langra samvista í svipn
um. — Honum ferst, segir
hún, að tala um kynningar-
starf fyrir ísland, þetta er allt
að hans undirlagi, við hö-fum
haft fimmtán sjónvarpsþætti
um ísland og látum þess þar
að auki getið í tíma og ó-
tíma. Hal fékk ekki bara 'ást
á^mér hérna fyrir fimmtán
árum, heldur landinu líka og
hann hefur sannarlega sýnt
það í verki.
— Fyrir fimmtán árum ..
segi ég.
— Já, segir Halla og hlær
við. Aldrei datt mér það í
hug hérna áður fyrr, að það
ætti fyrir mér að liggja að
lifa því lífi sem ég hef nú
lifað þessi fimmtán ár. Þeg-
ar ég var átta eða níu ára
las ég einu sinni bókina „Æv
intýrabrúður“ eftir Osa John
son og ég man enn hvað þessi
bók heillaði mig, hvað mér
fannst það hlyti að vera dá-
samlegt að lifa svona ævin-
týralífi, þar sem enginn dag-
urinn var öðrum líkur og
ÉG tók • regnhlífina með
mér þegar ég labbaði mig út
á Hótel Borg, það var allra
veðra von eins og oftast nær
á þessu landi. En inni á Borg-
inni sat Halla Linker yfir
morgunkaffi og var á gulum
kjól, sem lýsti af langa vegu,
hló og sagði: Já, veðrið, það
er eins og það hefur alltaf
verið og þessvegna kom ég
bara með sólina með mér.
Maður hennar horfir á hana
með stakri velþóknun, sína
eigin íslandssól í fimmtán
ár.
— Á hverju eigum við að
byrja? segir Halla.
ferð, og hefur allan tímann
haft um að hugsa bæði eigin-
mann og barn, Hal Linker er
búinn að gleyma bæði teinu
sínu og Time — svo erum
við búin að vera með okkar
eigin sjónvarpsþátt í Banda-
ríkjunum í niu ár og þar
hefur Halla unnið óskaplegt
kynningarstarf fyrir ísland,
beint og óbeint, milljónir
manna þekkja ekki ísland
nema af viðkynningu við
Höllu Linker ... hann hæltir
allt í einu og hlær, svona er
þetta alltaf þegar ég byrja
að tala um konuna mína, ég
er sjálfur svo hrifinn af
alltaf eitthvað óvænt og heill
andi á seyði. En tíu árum
eða svo eftir að ég las bók-
ina giftist ég manni sem
gerði mig að annarri ævin-
týrabrúðinni til — Halla
brosir — og þessvegna er
það að ég valdi bókinni
minni heitið „Islenzk æv-
intýrabrúður" (Bók Höllu
kemur út hjá Skuggsjá fyrir
jól). Tuttugu ára gömul og
ný út skrifuð úr Menntaskól-
anum í Reykjavík fór ég í
fyrsta sinn út fyrir landstein-
ana og þarmeð hófst mitt
ævintýri, sem stendur enn og
er alltaf nýtt og dásamlegt.
í Timfcúktú, innl í miffri Afrjku, þar sem nú heitir Mali-lýff-
veldiff, stendur þessi moska 0g hefur staffiff í sex aldir þó
efnit'iöiinnn sé ekki annað en leir.