Morgunblaðið - 05.06.1976, Síða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 5. JUNl 1976
Alvöru-
borgin
eftir Hugrúnu
komist í snertinfíu við h;inn. Nú skalt þú
fara heim og segja mömmu þinni að þú
sért ákveðinn í því að bjóða Ara í afmæl-
ið þitt.“ „Þakka þór fyrir pabbi mínn,“
saiíði Bjössi. Hann var léttur á fæti á
leiðinni heim í bæinn. Þegar hann kom
inn hljóp hann beint uppi fangið á
Ilér kcniur lausnin á cldspvlnaþrautinni,
scm var í hladinu I gær.
Tckizt hcfur að mæla sjón uglunnar, scm cr
við hin rcttu skilyrói talin 50 sinnum stcrk-
ari cn sjón mannsins.
mömmu sinni og hvíslaði: „Mamma ég
ætla að bjóða honum Ara í afmælið mitt.„
Það var glaður drengur, sem fór í skól-
ann þennan daginn. Nú eiga lesendurnir
sjálfir að ráða gátuna, hvað gerðist í
sögunni eftir þetta.
Barnið og
björninn
Eftir Charles G. D. Roberts
í.
ÞAÐ BLÉS stinningskaldi yfir Silfur-
vatnið. Alveg upp við bakkann, þar sem
drengurinn var að veióa, var vatnið næst-
um slétt, aðeins nægilega gárað, til þess
að silungurinn væri ekki eins varfærinn,
nóg til þess aó hann sæi ekki eins greini-
lega drenginn sem stóð á flekanum. En
úti á miðju vatninu risu hvítar, hraðar
bárur í löngum röðum.
Pdekinn var ósköp lítill. Hann var úr
mjóum bjálkum, sem voru negldir saman
og var smiðaður einmitt til þess sem
drengurinn var að nota hann við þessa
stundina. Það var svo miklu þægilegra að
veiða af fleka heldur en af venjulegum
bát eða barkbáti, þegar vatnið var lygnt
og maður þurfti að vanda sig við að kasta.
En drengurinn var ekki enn orðinn svo
mikill fiskimaður, að hann gæti kastað
glæsilega. Þess þurfti heldur ekki með
því i svona veðurlagi var silungurinn í
Silfurvatni allt of svangur til þess að gína
ekki við agninu. Silungarnir héldu sig
rétt upp við bakkann og drengurinn
veiddi mjög vel. Þetta voru samt hálf-
gerð kríli, en fallegir, sumir meira en
hálft pund á þyngd, og það eina sem
drengnum fannst að, var að Andrés
frændi skyldi ekki vera nærstaddur, til
þess að sjá hvað hann veiddi vel. Vissu-
lega myndi frændi sjá sannanirnar fyrir
því, hve drengurinn var mikil veiðikló, á
pönnunni í kvöld, brúnaðar í bragómik-
illi sósu, eins og venjulega var gert í
skóglöndunum miklu í Nýju-Brunswick.
En drengurinn var svo mikill íþróttamað-
ur í eðli sínu, að honum fannst allra mest
gaman, þegar hann dró fiskinn upp úr
vatninu og vildi síðan hampa honum og
MORÖ-JKi-jý'?
KAFP/NO ' ;
Klsku Dúddý. Kg vildi óska á Afi okkar og amma lifðu í raun-
þú værir hjá mér.
verulegum lifandi trjám.
Stúdcntinn situr á dyraþrcpi
um hánótt. Lögregluþjóni verð-
ur rcikað þar hjá.
Lögregluþjónninn: — Bfður
þú eftir einhverju?
Stúdentinn: — Já.
Lögregluþjónninn hverfur
frá við svo búið, en þremur
stundum síðar gengur hann aft-
ur um, þar sem stúdentinn
hafði verið — og viti menn,
hann situr þar enn.
Lögregluþjónninn: — Krtu
ennþá að hfða?
Stúdentinn: — Já.
Lögrcgluþjónninn: — Kftir
hverjum?
Stúdentinn: — Deginum.
X
Kennarinn: — Geturðu sagt
mér, Pétur minn, hvað hrvgg-
urinn er.
Pétur: — Það er súla með
mörgum liðum. Á efri endan-
um er höfuðið, en á þeim neðri
sitjum við.
Spákonan: — Mannsefnið
þitt er hár maður, ljóshærður,
hrokkinhærður...
Stúlkan: — Guði sé lof, að
það er ekki kærastinn minn,
sem ég er núna trúlofuð.
X
Faðirinn: — 1 dag ertu kom-
inn yfir lögaldur sakamanna,
og hérna gef ég þér hegningar-
lögin. Það er Ijómandi falleg
bók.
X
Konan (æst): — Að þú skulir
geta horft framan I mig.
Maðurinn: — O-o, menn venj-
ast öllum fjandanum.
X
Rukkarinn: — Mér hefur ver-
ið falið að innheimta þessa
skuld hjá þér.
Stúdentinn: — Þá óska ég
þér til hamingju með, að þú
hefur fengið fasta stöðu.
Arfurinn í Frakklandi
Framhaldssaga eftir Anne Stevenson
Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi
82
— Hvernig hafði hún frétt um
að Simone væri látin? spurði
David. — Kkki hefur þú verið að
láta það berast til hennar?
— Hcnnar gamli vinur og forni
aðdáandi Boniface hafði sagt
henni frá því. Vinátta þcirra hélzt
i'vL-t’au skrifuðust á. Kg
_____ reiknað með þeim
'tætti f mííínu. En ég átti engra
kosta völ. Eg hef sagt þér hvað
gerðist. Þjálfun mfn f andspvrnu-
hreyfingunni kom mér að góðu
gagni. Eins og þú hefur þegar
gert þér Ijóst hálsbraut ég hana.
Það urðu engin átök. þar sem ég
kom henni algerlega í opna
skjöldu. Eg leitaði á henni og
fann ekkcrt. Og þá var ég kominn
f slæma klfpu. Hún hafði komið
seinna en ætlunin hafði verið og
ég bjóst við að þú værir cinnig
kominn til bæjarins og værir að
leita að mér og kæmir jafnvel f
Herault-húsið áður en ég fengi
ráðrúm til að gera eitthvað f mál-
inu. Eg klæddi hana úr nunnu-
klæðunum til að ekki væri hægt
að sjá af þeim hver hún væri.
Síðan átti ég ekki um neitt annað
að velja en leggja hana til f rúm-
inu og ég reyndi að gera það
kristilcga eins og þú sást. Því
næst hraðaði ég mér til skrifstofu
minnar og hringdi f Paul Derain
á gistihúsinu, en þar beið hant*
allan daginn til að fylgjast með
þvf þegar þú kæmir. Eg sagði
honum að ná f Georges, bifvéla-
virkjann sem þú hefur þegar séð
og ég hafði átt samskipti við áður,
og sagði þeim að fara til hússins.
— Eg sagði Paul að systirin
hefði staðfest að þú værir sonur
Carriers og ég hefði af slysni orð-
ið henni að bana. Eg lét hann vita
af þvf svo að ekkert færi milli
mála að hann væri mér mjög
vandabundinn. Eg sagði að hann
yrði að losa okkur við Ifkið. Hann
sagði mér þá að þú værir á leið-
inni til að hitta mig. Eg fór af
skrifstofunni til að re.vna að kom-
ast hjá að hitta þig á þessari
stundu en þú náðir mér. Eg hélt
ég liefði talið þig af því að fara
aftur til Herault-hússins. Ég bauð
Helen til kvöldverðarins til að
dreifa hugsunum þínum. En síð-
an, klukkustund sfðar eða svo
kcmur þú askvaðandi og hafðir
þá komið í húsið áður en Paul
fk^lin náði að fjarlægja Ifkið.
Undir þvf yfirskyni að ég ætlaði
að hringja til Pinetshjónanna
náði ég aftur f Paul á verkstæði
Georges og krafðist þess að fá að
vita hvað hefði farið úrskciðis.
Þeir sögðu að þegar þeir komu að
húsinu hefðu þeir séð Mme
Desgranges vera að að fara þang-
að inn. Þeir höfðu beðið átekta i
bílnutn og talið að hún m.vndi
fara fljótlega aftur. En sfðan sáu
þeir þig koma og þá ákváðu þeir
að vissara væri að fara aftur á
verkstæðið og bfða þar. Ég sagði
þeim að fara f einum grænum
hvelli aftur til hússins og fjar-
lægja Ifkið en ég myndi sjá til
þess að þú hreyfðir þig ekki frá
heimili mínu. Þetta tókst. Þeir
fjarlægðu lfkið og nunnuklæðin
sem ég hafði falið undir rúminu.
Lfkið var sfðan falið f húsi um
nóttina. Ég var ákaflega feginn
þegar við komum svo og sáum að
líkið var horfið. En ég hafði
áhyggjur af Mme Desgranges.
Hún var nákunnug fjölskyldunni
en ég vissi ekki hvort hún hafði
haldið ambandi við Therese
Herault. Ég vissi ekki hvort bréf
höfðu farið þeirra í millum. Eg
reyndi hvað eftir annað I mörg ár
að losa mig við hana sem hrein-
gerningarkonu f húsinu, en ekk-
ert dugði. En ég fór á hennar
fund og ætlaði að hlera hjá henni
hvað hún vissi. Þá sögðu nágrann-
ar hennar mér að hún væri farin
og hefði farið heim til Spánar. Og
þá kemur þú David, með forvitni
þfna og eínuró og talar um að
hitta Desgranges og þú vilt einnig
hitta Bonifaee. Boniface hafði
hjálpað Mariu Desgranges á
ákveðnum erfiðleikatímum f Iffi
hennar. Ef hann taldi þig hafa til
þess góða og gilda ástæðu, hefði
hann áreiðanlega ekki hikað við
að segja þér hvar þú gætir haft
upp á henni. Og ekki má gleyma
því að þegar þú færir nú til hans
og bæðir hann um að upplýsa
leyndardóminn, myndi hann auð-
vitað hafa sagt: „Spyrjið bara
Gautier. Hann veit allt um málið
og það sem hann veit ekki, getið
þér fengið að vita hjá systur
Marie Claire. Auðvitað eruð þér
búnir að hitta frænku yðar.“ Eins
og þú skilur gat ég ekki teflt mér
í þessa hættu. Ég hringdi þvf ekki
til Bonifaee til að fá samþykki
hans f.vrir þvf að þú kæmir. Og
hann bauð þér vitanlega ekki að
borða hádegisverð hjá sér. Ég
þekkti venjur haus. þwi að
segja þér að fara á þessum tfma
rcyndi ég að tryggja að þú mynd-
ir ekki koma á vettvang fyrr en
eftir að hann væri dáinn. Og síðan
sendi ég Georges út af örkinni til
að drepa hann. Ég hafði áður sagt
Paul að þú myndir verða f gamla
borgarhlutanum kvöldið áður og
á leið að hitta Mme Desgranges.
Ég hafði ekki hugmynd um að
Helen myndi verða í fylgd með
þér þegar hann og Georges
reyndu að keyra ykkur niður. Sfð-