Morgunblaðið - 18.01.1989, Page 34

84
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 18. JANÚAR 1989
t Móðir okkar, ANNA JAKOBÍNA ÁRMANNSDÓTTIR frá Borgarfirði-eystra, lést á Hrafnistu, Hafnarfirði aðfaranótt 16. janúar. Jarðarförin verður auglýst síðar. Börn hinnar látnu.

t ANNA JÓNASDÓTTIR, Lynghaga 4, Reykjavík, lést í Landakotsspítala 15. janúar. Heimir Áskelsson, Edith Guðmundsson.

t Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, ANNA MARGRÉT KRISTJÁNSDÓTTIR, frá ísafirði, Hátúni 10a, andaðist í Landspítalanum föstudaginn 13. janúar. Útförin ferframfrá Dómkirkjunni, föstudaginn, 20.janúarkl. 15.00. Jóhanna Kristjánsdóttir, Þórey Kristjánsdóttir, Bjarkar Snorrason, barnabörn og barnabarnabörn.

t Móöir okkar og amma, G. ÁGÚSTA GUÐMUNDSDÓTTIR, Grettisgötu 33b, Reykjavfk, lést á öldrunardeild Landspítalans, Hátúni 10b, 12. janúar. Útförin fer fram föstudaginn 20. janúar kl. 13.30 frá kapellunni í Fossvogi. Fyrir hönd aðstandenda, Ólafur G. Grímsson.

+ Sonur okkar, LÝÐUR SIGURÐUR HJÁLMARSSON, Vitateig 4, Akranesi, lést 16. janúar. Katrín Karlsdóttir, Hjálmar Lýðsson.

+ Eiginmaöur minn, ÞORLÁKUR GUÐMUNDSSON frá Hveragerði, er látinn. Lfney Kristinsdóttir.

+ Útför KRISTÍNAR GUÐMUNDSDÓTTUR fer fram frá Kristskirkju, Landakoti, fimmtudaginn 19. janúar kl. 13.30. Guðrún Kristinsdóttir, Björn Jónsson.

+ Bálför móður minnar, SOFFÍU EMILÍU GUNNARSDÓTTUR SIGURÐSSON, verður gerð frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 19. janúar kl. 13.30. Þeim er vilja minnast hennar er bent á St. Fransiskuspítalann í Stykkishólmi. Hildigunnur Hjálmarsdóttir.
t
Sonur okkar og bróðir,
JÓN INGVAR ERLENDSSON,
sem lést þ. 6. þessa mánaöar á Barnaspítala Hringsins, verður
jarðsunginn þ. 19. janúar frá Bústaðakirkju kl. 13.30.
Þeir, sem vildu minnast hans, vinsamlegast látið Barnaspítala
Hringsins njóta þess.
Kristín Einarsdóttir, Erlendur Jónsson,
Einar Erlendsson, Atli Már Erlendsson.
Minning:
Guðrún Halldóra
Sveinsdóttir
Fædd 7. október 1912
Dáin ll.janúar 1989
Hvað boðar nýárs blessuð sól?
Hún boðar náttúrunnar jól,
hún flytur líf og líknanið,
hún ljómar heit af drottins náð.
(M. Joch.)
Guðrún H. Sveinsdóttir, tengda-
móðir mín, lést þegar 11 dagar
voru liðnir af þessu nýbyijaða ári.
Hún fæddist á Reykjavíkurvegi 13
í Hafnarfírði árið 1912 og hér í bæ
ól hún allan sinn aldur. Foreldrar
Guðrúnar voru þau Guðlaug
Bjamadóttir og Sveinn Jónsson sjó-
maður og áttu þau þijú böm, sem
upp komust. Var Guðrún elst, síðan
Bjarni, sem er nú einn á lífí systkin-
anna, og Ólafur yngstur. Var hann
aðeins bam í vöggu þegar spanska
veikin heijaði hér á landi en úr
henni lést Guðlaug. Má fara nærri
um hvílíkur harmur hefur þá verið
kveðinn að flölskyldunni á
Reykjavíkurvegi 13.
Við fráfall Guðlaugar var Ólafí
komið í fóstur en Sveinn hélt heim-
ili með eldri bömunum, Guðrúnu
og Bjama. Sveinn kvæntist ekki
aftur og er sagt, að meðan hann
stundaði sjó hafi hann í hvert sinn
er hann kom að landi gengið vestur
í Garðakirkjugarð þar sem hann
átti sínar hljóðu saknaðar- og and-
aktarstundir við leiði konu sinnar.
Þegar Guðrún sagði mér frá góðu
og gömlu dögunum í Hafnarfirði
fannst mér sem þá hefði alltaf ver-
ið sólskin og sunnanblær og á þess-
um ámm bast hún þeim böndum
við vinkonur sínar, sem aldrei hafa
raknað. Þegar þær ko'mu saman,
hún, Didda og Heiða, var eins og
tíminn hætti að vera til, þær voru
aftur orðnar stelpumar eins og þær
kölluðu jafnan hver aðra.
Guðrún fékk venjulega barna-
skólamenntun eins og þá tíðkaðist
og átti auðvelt með nám enda vel
gefín kona. Stóð hugurinn til meira
náms en af því gat ekki orðið eins
og algengt var með stúlkur á þess-
um ámm. Guðrún var mikill lestrar-
hestur og las nánast allt, sem hún
komst jrfír, og var því vel menntuð
af sjálfri sér og fróð um margt.
Sérstaka unun hafði hún af ljóðum
og kom þeirri ást áfram til bama
sinna. Hún fylgdist vel með því, sem
efst var á baugi hveiju sinni, og
það var hlustað á fréttir og rætt
um fréttir og hún hafði sínar skoð-
anir á flestu, sem viðkom landi og
þjóð svo ekki sé nú talað um bæinn
hennar, Hafnarfjörð. Var þá oft
glatt á hjalla á Hverfísgötunni þeg-
ar málin vom rædd og gamlir tímar
riíjaðir upp.
Guðrún giftist Sigurði G. Péturs-
syni sjómanni og netagerðarmanni
árið 1941 en hann var fæddur 20.
desember árið 1904 á Vatnsleysu-
strönd. Lést Sigurður 28. apríl
1986, þá rúmlega áttræður að aldri.
Hafði hann verið kvæntur áður og
átti þijá syni, Halldór og Sigurð,
sem búsettir em í Bandaríkjunum,
og Bergsvein, sem býr í Hafnar-
fírði. Guðrúnu og Sigurði varð fímm
bama auðið. Þau em Guðlaug, full-
trúi hjá Lyfjaverslun ríkisins,
Sveinn, blaðamaður á Morgunblað-
inu, Pétur, vélsmiður í Straumsvík,
Agnes, skrifstofumaður í
Straumsvík, og Gunnar, lögreglu-
maður í Reykjavík. Alls em bama-
bömin orðin 12 og fyrsta bama-
bamabamið á leiðinni í heiminn
einhvem þessara daga.
Guðrún var öll seinni ár sín mik-
ill sjúklingur og hafði gengist undir
tvær miklar hjartaaðgerðir í Lon-
don. Gengu þær og veikindin mjög
nærri henni líkamlega en andlega
var hún óbuguð fram á síðasta ár.
Með Guðrúnu er gengin góð
kona. Hún var hörkudugleg og fylg-
in sér og myndarleg í öllu, sem hún
tók sér fyrir hendur. Hún saumaði
og pijónaði á bömin sín og síðar
bamabömin meðan kraftamir ent-
ust og síðast nú í haust, þegar hún
frétti, að fyrsta langömmubamið
væri á leiðinni, tók hún fram hálf-
pijónaða barnapeysu og langaði til
að klára hana. Guðrún hafði mikið
yndi af garðinum sínum enda naut
hún sín í gróandanum og fylgdist
vel með hveijum nýjum sprota á
vorin.
Eg þakka Guðrúnu samfylgdina
í rúm 23 ár og sérstaklega allan
þann fróðleik, sem hún miðlaði mér
um fyrri tíma og Hafnarfjörð. Guð
blessi minningu hennar.
Kolbrún
Elskuleg afnma okkar, Guðrún
Halldóra Sveinsdóttir, er farin úr
þessum heimi. Eftir situr djúp sorg
hjá okkur sem eftir lifum. Við mun-
um aldrei gleyma því hve gott var
að koma til hennar í heimsókn, en
þar vorum við ætíð velkomin. Þar
hittist fjölskyldan iðulega og oft var
glatt á hjalla.
Foreldrar ömmu voru Guðlaug
Bjamadóttir og Sveinn Jónsson,
bjuggu þau að Reykjavíkurvegi 13
í Hafnarfírði, þar sem Hellisgerði
er nú. í þessu fagra umhverfi fædd-
ist amma og ólst upp og var þessi
staður henni mjög kær, og miðlaði
hún okkur af minningum sínum um
líf fólksins á þessum tímum.
Aðeins sex ára gömul missti hún
móður sína úr spönsku veikinni og
var það mikið áfall fyrir hana.
Amma átti tvo_ yngri bræður,
Bjama og Ólaf. Ólafur var tekinn
í fóstur af góðu fólki við fráfall
móður sinnar. Sveinn langafí var
sjómaður ogtil þess að halda heimil-
inu saman réð hann ráðskonur til
að hugsa um bömin og heimilið í
fjarverum sínum. Þegar amma var
orðin nógu stálpuð tók hún að sér
húsmóðurstarfið, meðfram því vann
hún hin ýmsu störf.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa,
PÉTURS BJÖRGVINS PÁLSSONAR,
Bakkastfg 17,
Esklfirðl.
Rósa Magnúsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
föður okkar og afa,
SIGMARS STEFÁNS PÉTURSSONAR,
Hrfsateig 41,
Reykjavík.
Herbjörn Sigmarsson, Ingibjörg Ýr Herbjörnsdóttir,
Sigríöur Hildur Sigmarsdóttir,
Jóhann Sigurjón Sigmarsson.
Átjánda maí 1941 giftist hún afa
okkar, Sigurði G. Péturssyni, sem
lést fyrir tæpum þremur árum.
Eignuðust þau fímm böm en afí
átti þijá syni frá fyrra hjónabandi.
Búskap sinn hófu þau á Norður-
braut 1, en fljótlega keyptu þau hús
á Hverfísgötu 34 í Hafnarfírði. Þar
ólu þau upp sinn stóra bamahóp,
einnig var sonur afa, Diddi (Sigurð-
ur), um tíma hjá þeim. Elsta bama-
barn ömmu, Sigga, ólu þau upp og
Sigrún dótturdóttir þeirra var einn-
ig á heimilinu fyrstu tvö æviár sín.
Þar bjuggu þau við mikið ástríki
og var ömmu ætíð umhugað um
velferð okkar allra. Ég, Friðrik dótt-
ursonur hennar, vil sérstaklega
þakka henni allan þann styrk sem
hún gaf mér í gegnum árin.
Aðstæður voru slíkar að ekki
gafst tækifæri til langrar skóla-
göngu hjá ömmu okkar, en hugur
hennar stóð ætíð til mennta. Bætti
hún sér upp þennan missi með mik-
illi sjálfsmenntun, var hún mjög
víðlesin, hafði áhuga á mönnum og
málefnum og var oft hægt að
gleyma sér í samræðum við hana
um lífið og tilveruna sem hafði
mjög þroskandi áhrif á okkur.
Amma hefur ekki alltaf gengið
heil til skógar. Fyrstu verulegu
veikindin urðu þegar hún var sex
ára gömul og missti móður sína og
varð áfallið það mikið að hún lamað-
ist tímabundið. Gigt hijáði hana
ætíð og síðustu þijátíu árin hefur
hún verið hjartveik. í sambandi við
þann sjúkdóm þurfti hún að fara
tvisvar í hjartauppskurð út í Eng-
landi, þar sem skipt var um hjarta-
lokur. En í gegnum öll sín veikindi
hélt hún ávallt sinni hugarró, því
amma trúði á líf eftir dauðann.
Þrátt fyrir veikindi sín var amma
í okkar augum sú styrka stoð sem
ávallt var hægt að leita til á erfíð-
leikatímum.
Að lokum viljum við kveðja hana
með söknuði og þakklæti fyrir allt
það sem hún gaf okkur. Það mun
verða tómlegt nú þegar hún er fall-
in frá. Við trúum því að hún lifi í
öðrum heimi þar sem við eigum
eftir að hitta hana aftur.
Guð blessi minningu hennar.
Hér andar guðs blær, og hér verð ég svo fíjáls,
í hæðir ég berst til ljóssins strauma,
æ lengra, æ lengra að lindum himinbáls,
unz leiðist ég í sólu fegri drauma.
(Steingrímur Thorsteinsson)
Sigurður Sigurðsson,
Friðrik Gíslason,
Sigrún Sif Stefánsdóttir.