Morgunblaðið - 24.04.1993, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. APRÍL 1993
47
Minning
Sigurður Björnsson
húsasmíðameistari
Fæddur 7. september 1929 ur í því að ég gekk til liðs við KR,
Dáinn 6. apríl 1993
Minning
Helga Gísladóttir
frá Skógargerði
Fædd 19. ágúst 1909
Dáin 6. apríl 1993
Ætíð hress, síungur, fremstur í
flokki okkar fijálsíþróttamanna í
i KR. Alltaf boðinn og búinn til að
starfa, sama á hvetju gekk eða
hvað stóð til. Fórnfús og hvetjandi
fyrirmynd okkar. Þessir og ótal-
margir aðrir kostir prýddu Sigurð
Björnsson vin okkar og félaga sem
við kveðjum nú fyrir aldur fram.
Kynni okkar Sigurðar hófust fyr-
ir réttum þremur áratugum þegar
undirritaður fluttist til höfuðborg-
arinnar norðan úr landi og gekk í
KR fyrir tilviljun. Sigurður var þá
einn af helstu frjálsíþróttaköppum
landsins, íslandsmethafi í 400 m
grindahlaupi (54,6 í Gautaborg
1960), en hafði orðið fyrir slysi og
var að mestu hættur keppni. Þá
l hafði hann þegar skipað sér í raðir
helstu forystumanna Fijálsíþrótta-
deildar KR. Sigurður æfði samt
I reglulega með okkur yngri strákun-
um. Mér er minnisstæður hans hlut-
Fædd 16. nóvember 1959
Dáin 31. mars 1993
Mynd mín af Svövu er af litlum
fugli í búri. Fugli sem syngur söngva
sína og spyr ótal spurninga. Þessa
mynd mun ég geyma í hjarta mínu.
Kynni mín af Svövu hófust síðari
hluta árs 1990 þegar Bobba, móðir
hennar, kynnti okkur. Þó við værum
þama ókunnug hvort öðru þá var
samt eins og við væmm aldagamlir
. vinir. Barátta hennar fyrir lífinu
hófst árinu áður og eins og allir sem
greinast með krabbamein sýndi hún
einkenni angistar og kvíða.
Svava bjó í Svíþjóð og á ferðum
mínum þangað var ég svo lánsamur
að geta eytt dýrmætum tíma með
| henni og fjölskyldu hennar. Við eydd-
um ómældum tíma í rökræður um
tilgang lífsins, en Svava þráði að
vita hver hennar tilgangur væri. Hún
átti kærleiksríka fjölskyldu, sem
studdi hana. En Svava hafði ekki
fundið sjálfa sig. Sjúkdómur hennar
jók á þörfina fyrir sjálfsleit. í tvö
ár hlógum við og þráttuðum um hver
væri tilgangur andlegrar leitar án
þess að komast að ákveðinni niður-
stöðu.
Hvað sem öðm Ieið styrktist vin-
átta okkar. Eitt er ég viss um, Svava
bjó yfir logandi baráttuanda, þó
stundum að logarnir hafí fölnað örlít-
ið. En aldrei dóu þeir alveg, jafnvel
þótt á móti blési. Svava fann alltaf
leið til að skara í glæðurnar. Á stund-
um gat hún ruglað aðstandendur
með því sem sumir kalla þráa, þann-
ig að þeir vissu ekki hvað gera skyldi
fyrir hana og urðu hjálparvana. En
fyrir Svövu var einveran nauðsynleg
( aðferð til að kynnast sjálfri sér og
færast með því skrefí nær þeim sann-
leika sem hún leitaði að.
Þegar leið að ferðalokum öðlaðist
Svava kjark til að horfast í augu við
það sem henni fannst þá vera stærsti
óvinur sinn, dauðann sjálfan. Ég
heimsótti hana á sjúkrahúsið í Upp-
sölum og þá spurði hún mig hvort
hún væri að deyja. Helst af öllu hefði
ég viljað svara neitandi, en hvernig
gat ég neitað bón sem kom frá hjart-
anu um heiðarlegt svar. Tilfinningar
mínar svöruðu fyrir mig — játandi.
Þegar Svava gerði sér grein fyrir
hvað í vændum var, þá allt i einu
var sem grá ský efa og ótta hyrfu
á braut. Yfir hana færðist friður.
I Hún hafði leitað kærleika og friðar
þeirrar tegundar sem aðeins kemur
innanfrá. Svo þegar lífsgöngu hennar
var nærri lokið hafði leitin að lokum
borið árangur. Þeirri auðlegð deildi
hún með fjölskyldu sinni og vinum
| þá fáu daga sem hún átti eftir ólif-
aða. Hún undirbjó þau fyrir brottför
sína, þakkaði þeim samfylgdina og
huggaði.
Svava hafði öðlast djúpan skilning
en Sigurði fórst það aðdáanlega úr
hendi, sýndi sína bestu kosti, rósemi
og yfirvegun, en hæfilega kímni-
gáfu.
Síðar, þegar ég var líka hættur
alvörukeppni, héldu þeir hópinn
margir gömlu kapparnir frá því um
1960. Hittust félagarnir reglulega
ásamt sínum góðu konum. Þá buðu
þeir okkur hjórium að slást í hópinn
þótt við værum 10-20 árum yngri
en hinir. Þar varð aldrei neitt kyn-
slóðabil, þessir krakkar eru svo
hressir. Oftar en ekki voru Siggi
og Helga meðal helstu forsprakka
hópsins, buðu heim til glaðskapar
eða gengust fyrir öðrum skemmt-
unum. Þessar samkomur hafa orðið
dýrmætari og vaxandi tilhlökkunar-
efni með ári hveiju.
En við hjónin urðum svo lánsöm
að kynnast Sigurði og Helgu á öðr-
um vettvangi. Þegar við ákváðum
að byggja yfir okkur treystum við
engum beetur en Sigurði vini okkar
til að annast það verk. Fórst honum
sem nemandi í skóla lífsins; á loka-
stundu lífsgöngunnar öðlast þá vissu
að kærleikurinn sigrar allt og umvef-
ur.
Jafnframt því að vera vinur minn
var Svava líka kennari minn. Núna
skil ég betur hvað andlegur hermað-
ur er.
Svava mín, þakka þér vináttuna,
þakka þér stundirnar sem við áttum
saman og allt sem þú kenndir mér.
Og nú litli fugl, þegar þú ert orð-
inn laus úr búrinu þínu, megi sál þín
njóta flugs síns til frelsis, syngjandi
sönginn þinn sæta og ljúfa.
Þinn vinur,
Terry Evans.
það vel og örugglega úr hendi, eins
og hans var von og vísa. Helga
fylgdist vel með framkvæmd verks-
ins og Borgþór bróðir Sigurðar lagði
einnig gjörva hönd þar á. Það var
einstaklega ánægjulegt að kynnast
þessari samhentu fjölskyldu einnig
á daglegum starfsvettvangi. Ekki
er langt síðan Sigurður kom svo til
að endurbæta og prýða húsið fyrir
okkur, svo að segja má, að hann
hafi vakað yfir því svo lengi sem
stætt var.
Fyrir um fimm árum var illa
komið fyrir, fijálsíþróttadeild KR,
starfsemin var að lognast út af,
engin stjórn var starfandi í deild-
inni og aðalstjórn KR sá vart annan
kost vænstan en að leggja deildina
formlega niður. Við komum þá sam-
an nokkrir gamlir KR-ingar og vel-
unnarar deildarinriar, héldum aðal-
fund með hjálp Sveins formanns
og endurreistum deildina. Þetta
gekk betur en á horfðist í fyrstu,
við sigruðum í 2. deild tveimur árum
síðar og náðum þriðja sæti í fyrstu
deild þar næsta ár. Og enn erum
við í fyrstu deild. Ég fullyrði, að
þetta ævintýri hefði vart getað
gerst ef Sigurðar hefði ekki notið
við þessi ár. Nú er aftur krafist
átaks til að knýja starfsemi deildar-
innar áfram og verður stórt skarð
fýrir skildi þegar okkar helsti mátt-
arstólpi er fallinn frá.
Ótalið er hið mikla starf sem
Sigurður innti af hendi fyrir og á
vegum fijálsíþróttadeildar KR í
stjórnum Frjálsíþróttasambands ís-
lands og Fijálsíþróttaráðs Reykja-
víkur en þar starfaði hann í áratugi.
Mér verður ætíð kært og minnis-
stætt síðsta skiptið sem við hitt-
umst og horfðum saman á íþróttir
í sjónvarpinu hjá Sigurði og Helgu
fyrir fáeinum vikum. Fjörblikið var
enn í augunum og minningarnar
yljuðu okkur þrátt fyrir skuggann
sem á hvildi. Síðasta faðmlagið var
þétt, það var hvatning til mín og
allra KR-inga, hvatning til dáða
sem ætíð áður.
Helgu okkar, börnum og barna-
börnum, sendum við hlýjustu sam-
úðarkveðjur. Guð styrki ykkur og
vemdi.
Fyrir hönd okkar Láru Margrétar
og stjómar Fijálsíþróttadeildar KR.
Ólafur Grétar Guðmundsson.
Ég vil hér með minnast vinkonu
minnar og samstarfskonu til fjölda
ára, Margrétar Gísladóttur frá
Skógargerði, sem lést þann 6. apríl
sl. Foreldrar hennar voru Gísli
Helgason og Dagný Pálsdóttir.
Margrét var elst þrettán systkina,
systurnar voru níu og bræðurnir
fjórir, allt stórglæsilegt fólk.
Margrét dvaldi á heimili foreldra
sinna fram undir fermingaraldur,
en þá þegar fór hún að leita sér
að atvinnu út í frá. Hún kom á
heimili okkar Sveins Jónssonar á
Egilsstöðum tuttugu og fjögurra
ára gömul og dvaldist þar um ára-
bil. Á meðal heimilisfólks var ungur
maður, Sigurður, sonur Einars
Jónssonar bónda á Víðivöllum ytri
í Fljótsdal og frænku minnar Þór-
unnar Einarsdóttur konu hans.
Margrét og Sigurður felldu hugi
saman og eitt sinn tóku þau sér
stutt frí og fóru í ferðalag. í ferð-
inni komu þau við á Kolfreyjustað
í Fáskrúðsfirði og létu prófastinn
þar gefa sig saman.
Á Egilsstöðum fæddust þeim
hjónum tveir synir, Gísli og Svavar,
og nokkm síðar dóttirin Dagný én
þá var fjölskyldan flutt á Reyðar-
fjörð og Sigurður hafði hafið störf
hjá Kaupfélagi Héraðsbúa. Er ég
þeim hjónum ævinlega þakklát fýr-
ir margskonar störf og ágæta sam-
búð þann tíma sem þau dvöldu hjá
okkur á Egilsstöðum.
Að nokkrum árum liðnum fluttu
þau aftur upp í Egilsstaði og höfðu
þá byggt sér hús í félagi við bróður
Sigurðar, Jónas, þar sem þau
bjuggu æ síðan. Sigurður starfaði
áfram hjá Kaupfélagi Héraðsbúa
en Margrét hugsaði um sitt heimili
og fór nú að hafa meiri tíma fyrir
ýmis félagsmál og störf á því sviði.
Hún gekk fljótlega í kvenfélagið
Bláklukku á Egilsstöðum og gegndi
þar margs konar störfum um langa
hríð. Síðustu árin hefur Margrét
verið heiðursfélagi í kvenfélaginu.
Margrét var flinkur organisti og
fyrr á tíð var hún um tíma organ-
isti í öllum kirkjum á Upphéraði og
þegar Egilsstaðaþorp var gert að
sérstakri kirkjusókn var Margrét
kosin í sóknamefnd og sat hún þar
allt til síðasta dags. Bæði í kvenfé-
laginu og sóknarnefndinni áttum
við Margrét mikið og gott samstarf.
Ennfremur var Margrét kosin
safnaðarfulltrúi Suður-Múlapróf-
astsdæmis og sat hún mörg kirkju-
þing og mun hún hafa verið einn
af fyrstu kvenfulltrúum þar.
Þijár utanlandsferðir fór Margrét
og allar til Jerúsalem og í síðustu
ferðinni var hún sæmd heiðurs-
skjali sem pílagrímur vegna áhuga
síns um kristna trú.
Auk þriggja barna Margrétar og
Sigurðar áttu þau einn fósturson,
Helga Ómar Bragason, nú starfandi
skólameistara Menntaskólans á
Egilsstöðum. Hann er systursonur
Margrétar, en móðir hans dó- frá
honum ungum. Margrét og Sigurð-
ur ólu hann upp sem sitt eigið barn.
Mann sinn missti Margrét árið
1981 en hún hélt áfram heimili sitt
allt fram undir það síðasta. Ég vil
leyfa mér að kveðja Margréti vin-
konu mína með orðum Jónasar
Hallgrímssonar:
Flýt þér, vin[a], í fegra heim.
Kijúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa pðs um geim.
Innilegustu samúðarkveðjur til
barna, fóstursonar og annarra ætt-
ingja.
Sigríður Fanney Jónsdóttir,
Egilsstöðum.
t
Ástkær faðir okkar og tengdafaðir,
SIGURPÁLL SIGURÐSSON,
Mólandi,
Hauganesi,
Árskógsströnd,
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri fimmtudaginn 22. apríl.
Börn og tengdabörn.
t
Við þökkum öllum, sem heiðruðu
minningu
SVEINBJÖRNS
FINNSSONAR
og sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát hans og útför.
Thyra Finnsson,
Gunnar Finnsson, Kristín Albertsdóttir,
Arndís Finnsson, Hrafn Jóhannsson,
Hilmar Finnsson, Jósefína Ólafsdóttir,
Olafur W. Finnsson, Bryndfs M. Valdimarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför móður og fósturmóður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
MARGRÉTAR GÍSLADÓTTUR,
Hamrahlíð 2,
Egilsstöðum.
Sérstakar þakkir til sóknarnefndar Egilsstaðakirkju.
Gísli Sigurðsson,
Svavar Þór Sigurðsson,
Dagný Sigurðardóttir,
Helgi Ómar Bragason,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
+
Þökkum auðsýnda samúð vegna fráfalls
ÞORVALDAR VALDIMARSSONAR
frá Súgandafirði.
Sigri'ður Þorvaldsdóttir, Leó Jensen,
Birgir Þorvaldsson,
Sigurður Már Helgason, Erla Flosadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar ög tengdaföður,
HELGA SVANBERGS JÓNSSONAR
bónda,
Lambhaga,
Rangárvöllum.
Sjöfn Guðmundsdóttir,
Helga Dagrún Helgadóttir,
Jón Þór Helgason, Ásdís Steinunn Tómasdóttir,
Guðmundur Ómar Helgason,
GunnarÁsberg Helgason,
Hafdís Þórunn Helgadóttir,
Björgvin Reynir Helgason.
Birting afmælis- og
minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birt-
ingar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðs-
ins á 2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins
í Hafnarstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði að
berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin, vélrituð
og rneð góðu línubili.
Ákjósanlegast er að fá greinarnar sendar á disklingi.
1 Minning
Svava Ingvarsclóttir