Morgunblaðið - 15.01.1995, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
stjórn félagsins, nefndum þess og
■áðum. Þórunn Valdimarsdóttir var
‘oringi okkar, félagi og vinur. Það
justaði stundum um Þórunni og
íún var ekki allra, en raunbetri
nanneskju er vart hægt að hugsa
sér. Hún var traustur félagi og vin-
ir og aldrei meiri og betri en þegar
iitthvað bjátaði á. Það vita þeir sem
reyndu drengskap hennar.
Þórunn var gerð að heiðursfélaga
Verkakvennafélagsins Framsóknar
á 70 ára afmæli sínu árið 1984.
Við kveðjum hana með virðingu og
þökk fyrir samveruna og samvinn-
una.
Stjórn og starfskonur Verka-
kvennafélagsins Framsóknar senda
dóttur hennar, Kristínu Bjarnadótt-
ur, tengdasyni, dóttursonum og
fjölskyldunni allri innilegar samúð-
arkveðjur.
Fyrir hönd Verkakvenna-
félagsins Framsóknar,
Ragna Bergmann, formaður.
Kjarkmikil dugnaðarkona hefur
kvatt þetta líf. Fáum einstaklingum
hef ég kynnst á minni ævi sem var
eins ósérhlífin, atorkumikil og hug-
ulsöm við skylda sem óskylda og
Þórunn Valdimarsdóttir. Hún var
mikil kvenréttindakona og jafnað-
arsinni og mátti aldrei neit aumt
sjá. Það lá því þannig beint við að
hún valdi að ævistarfi að starfa
lengst af í forystu fyrir verkakonur
og varð formaður Verkakvennafé-
lagins Framsóknar og síðar heiðurs-
félagi þess.
Ég kynntist henni sem unglingur
o g síðar vann ég á skrifstofu Verka-
kvennafélagsins Framsóknar undir
stjórn Þórunnar og Jónu M. Guð-
jónsdóttur þáverandi formanns fé-
lagsins. Þá unnu einnig á skrifstof-
unni þær öðlingskonur, Jóhanna
Sigurðardóttir og Guðbjörg Brynj-
ólfsdóttir, báðar fyrrverandi stjórn-
arkonur félagsins og var það mér
ómetanlegt að kynnast hugsjónum
allra þessara kvenna fyrir kjörum
kvenna í landinu. Mætti sá tími
koma aftur að konur stæðu svona
þétt saman í baráttunni fyrir betri
kjörum, eins og var þegar þær stóðu
í eldlínunni. Eg fylgdist vel með
vinnubrögðum Þórunnar og varð
hún mér fyrirmynd um margt.
Gaman var að fylgjast með henni
skipuleggja árlegar sumarferðir fé-
lagskvenna um landið okkar og
undirbúa basar félagsins í desem-
ber. Hún sá einnig um sjúkrasjóðinn
og jóalglaðninginn til eldri félags-
kvenna fyrir hver jól. Henni var
mjög annt um Verkakvennafélagið
Framsókn og störf þess. Þar átti
Aiþýðuflokkurinn og jafnaðarstefn-
an líka sterkan og góðan liðsmann.
Mikill vinskapur varð milli mín
og Þórunnar og var sárt til þess
að vita hvernig heilsu hennar hrak-
aði stöðugt hin síðari ár. Heilsu-
leysi liefur hrjáð hana í nokkuð
mörg ár, en að kvarta, það var
ekki til í hennar huga. Hún var
stórlynd eins og margir Vestfirðing-
ar, áreiðanleg, með mikla réttlætis-
kennd, vel gefin, skemmtilega glett-
in í góðra vina hópi, mikill vinur
vina sinna, gjafmild og trygg sínum
nánustu alla tíð. Einkadóttirin var
henni þó kærust og var hún mjög
stolt af henni og fjölskyldu hennar.
Ég mun ætíð mir.nast hennar vegna
hjálpsemi hennar, rausnar og vin-
áttu við mig og móður mína.
Kristín mín og fjölskylda. Inni-
legar samúðarkveðjur.
Helga Magnúsdóttir.
Vandaðir legsteinar
Varanlcg minning
BAUTASTEINN
i
Brautarholti 3,105. R
Sími 91-621393

- -- ^ Krossar á leiði
Mismunandi mynsfur, vonduo vinna.
Simi 91-35929 oq 35735
______ MINNINGAR
BRIGITTA
VILHELMSDÓTTIR
+ Brigitta Vil-
helmsdóttir á
Blönduósi fæddist í
Þýskalandi 27. jan-
úar 1926. Hún lést
á Landspítalanum
6. janúar síðastlið-
inn.
í DAG verður til mold-
ar borin frú Brigitta
Vilhelmsdóttir frá
Blönduósi. Brigitta var
gift föðurbróðúr mín-
um, Sigursteini Guð-
mundssyni, lækni.
Minningar mínar um
Brigittu eru margar en upp úr
stendur minningin um hversu stutt
var í dillandi hláturinn og glensið.
Hún gat alltaf séð björtu hliðarnar
á öllum málum og aldrei heyrði ég
hana hallmæla nokkrum manni né
taka undir þess háttar.
Þegar ég var að alast upp og
Sigursteinn og Brigitta komu til
Reykjavíkur, þá dvöldu þau oftast
á heimili foreldra minna. Við systk-
inin hlökkuðum alltaf mikið til
komu þeirra því hún kom ávallt
færandi hendi með eitthvað sem
gladdi hug og kitlaði bragðlaukana.
Hún talaði líka við okkur eins og
sjálfstæða einstaklinga. Eitt sinn
þegar hún var hjá okkur þá var ég
að ganga í gegnum eitt frekjutíma-
bilið og þurfti alveg bráðnauðsyn-
lega að eignast ákveðna tegund af
skólatösku. Ég hef sennilega verið
búin að ofgera foreldrum mínum
með væli og nauði því Brigitta fór
með mig inn i herbergi, lokaði hurð-
inni á eftir okkur og ræddi við mig.
Ekki var hún með frekju eða hótan-
ir, heldur spjallaði hún við mig eins
og ég væri fullorðin kona en ekki
frekur krakkakjáni. Þetta sanftal
okkar man ég enn þann dag í dag
og nægir að segja að eftir þetta
skipti ekki máli hvort skólataskan
mín var af þessari gerðinni eða
hinni.
Brigitta tók bílpróf eftir að hún
flutti til Blönduóss og fékk allan
sinn undirbúning og alla æfingu í
að aka bíl þar nyrðra. Þar sem hún
var áræðin kona og vílaði ekki
margt fyrir sér, þá tók hún þá
ákvörðun, eftir að vera búin að æfa
sig, að aka ein til Reykjavíkur. En
áður en hún lagði af stað var hún
búin að hringja í föður minn og fá
hann til þess að hitta sig við Elliða-
árnar og keyra fyrir hana bílinn,
því, þrátt fyrir áræðni, þá þorði hún
engan veginn að aka í Reykjavík.
Dagurinn rann upp og tíminn leið
að stefnumóti þeirra við Elliðaárn-
ar, en pabbi sat sem fastast heima
og hreyfði sig ekki. Þegar ég innti
hann eftir því hvort hann ætlaði
ekki að fara að taka á móti henni
Brigittu, þá sagði hann að það
hvarflaði ekki að sér að gera það.
Hann sagði að ef hann byijaði á
því að keyra fyrir hana, þá myndi
hún aldrei þora að gera það sjálf.
Mikið rétt. Þegar hún svo birtist
þó nokkru seinna, þá var það þreytt,
en stolt og ánægð kona sem gekk
inn um dyrnar. Oft átti hún eftir
að riija þetta upp og þakka honum
það að hún fór allra
sinna ferða akandi um
Reykjavík.
Tengslin við stórfjöl-
skylduna voru henni
mikils virði. Hún
mundi alla afmælis-
daga og hringdi alltaf
til þess að óska til ham-
ingju. Ef hún ekki
hringdi á sjálfan af-
mælisdaginn, þá var
það næsta víst að hún
var erlendis eða ein-
hvers staðar í burtu og
bætti úr því um' leið
og hún kom heim.
Þegar Hekla gaus vorið 1970 þá
voru þau Sigursteinn stödd hjá okk-
ur og allir í fjölskyldunni drifu sig
austur til þess að skoða eldstöðv-
arnar nema við Brigitta. Ég sat
heima við próflestur og hún gat
einhverra hluta vegna ekki farið.
Þegar líður að kvöldmat spyr hún
mig hvort við ættum ekki að fara
saman út að borða sem sárauppbót
fyrir að komast ekki með. Fyrir 15
ára ungling í þá daga að vera boðið
í kvöldmat á Naustið var heilt ævin-
týri, - matseðill, þjónar, gos með
matnum o.s.frv. Ég sat þarna með
stjörnur í augum sem voru á stærð
við undirskálar og á móti mér sat
hún Brigitta, brosandi, og naut
þess greinilega að horfa á þessa
upplifun mína.
Ég gæti haldið áfram að rifja
upp minningarbrot en læt hér stað-
ar numið. Eg á eftir að sakna sím-
talanna hennar og það tekur tíma
að venja sig við þá hugsun að það
eru ekki lengur Siggi og Brigitta
sem eru á ferðinni, heldur aðeins
Siggi.
Kæri Sigursteinn og fjölskylda.
Ég get sennilega ekki verið með
ykkur í dag í eigin persónu, en er
það í huganum. Ég vona að Guð
gefi ykkur styrk til þess að takast
á við tímann framundan og við fjöl-
skyldan sendum ykkur innilegar
samúðarkveðjur.
Brigitta mín, ég vona og trúi að
ferðin yfír á næsta tilverustig hafí
gengið vel. Hafðu þökk fyrir allt
og allt.
Sigurlína.
Formáli
minning-
argreina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær
sá, sem fjallað er um, er fædd-
ur, hvar og hvenær dáinn, um
foreldra hans, systkini, maka,
og börn, skólagöngu og störf
og loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar kcmi aðeins fram
í formálanum, sem er feitletr-
aður, en ekki í greinunum sjálf-
um.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir minn,
afi og langafi,
STEFÁN JÓNSSON
fyrrverandi prentsmiðjustjóri,
Melhaga 1,
Reykjavik,
lést 10. janúar 1995.
Hann verður jarðsunginn frá Neskirkju
miðvikudaginn 18. janúar kl. 13.30.
Salome Pálmadóttir,
Erla Stefánsdóttir,
Salome Ásta Arnardóttir,
Sigþrúður Erla Arnardóttir,
Stefán Örn Arnarson,
tengdabörn og barnabarnabörn.
SUNNUDAGUR 15. JANÚAR 1995 31
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og
vinarhug við andlát og útför
BJÖRNS KRISTMUNDSSONAR,
Álftamýri 54,
Reykjavík.
Stefán Kristmundsson,
Þorvaidur Kristmundsson
og aðrir aðstandendur.
t
Við þökkum innilega þá vináttu og hlý-
hug sem við höfum orðið aðnjótandi
við andlát og útför
PÁLS PÁLSSONAR
skipstjóra,
Espigerði 4,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Landspítalans og heimahjúkrunar svo
og kór Langholtskirkju og Nesi hf.
Ólöf Karvelsdóttir,
Kristján Pálsson, Sóley Halla Þórhallsdóttir,
Ólafur Karvel Pálsson, Svandís Bjarnadóttir,
Guðrún Pálsdóttir,
Ólafía Pálsdóttir, Arnar Guðjónsson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim,
sem sýndu okkur samúð og vinarhug
við andlát og útför eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa og lang-
afa,
PÁLS GUÐJÓNSSONAR,
Laugateigi 10.
Jónína Guðjónsdóttir,
Helga Pálsdóttir, Erling Þ. Ólafsson,
Sólveig Pálsdóttir, Birgir G. Ottósson,
Elínborg Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Alúðarþakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð, hlýhug og ómetanlega
vináttu við andlát, minningarathöfn og
jarðarför ástkærs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður og afa,
THEÓDÓRS SIGURJÓNS
NORÐKVIST
frá ísafirði.
Ingibjörg Marinósdóttir Norðkvist,
Margrét Norðkvist Theódórsdóttir, Sigurður Óli Sigurðsson,
Ása Norðkvist Theódórsdóttir, Pálmi Gunnarsson,
Jón Sigurður Norðkvist,
Theódór Norðkvist yngri
og elskuleg barnabörn hins látna.
t
Þökkum innilega samúð og vinarhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
ÁSKELS MAGNÚSSONAR
bifvélavirkjameistara,
Melgerði 33,
Kópavogi,
Guðmundfna Magnúsdóttir,
Davíð Áskelsson, Ella K. Geirsdóttir,
Helena M. Áskelsdóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og samúð við fráfall og útför eigin-
manns míns, föður, tengdaföður og afa,
SIGURÐAR KRISTINS ÁRNASONAR,
síðast til heimilis á Dvalarheimilinu Höfða,
sem lést á Sjúkrahúsi Akraness, 8. þessa mánaðar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss Akraness og starfs-
fólks Dvalarheimilisins Höfða.
Þuriður Jónsdóttir,
Jón Sigurðsson, Rún Elfa Oddsdóttir,
Kristín Sigurðardóttir, Gunnar Þór Júlíusson,
Árni Sigurðsson, Inga Sverrisdóttir,
Sævar Sigurðsson, Hólmfríður Guðmundsdóttir
og barnabörn.