Morgunblaðið - 18.04.1999, Blaðsíða 40

£0 SUNNUDAGUR 18. APRÍL 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
MAGNÚS MÁR
BJÖRNSSON
+ Magnús Már
Bjömsson fædd-
ist í Reykjavik 10.
júní 1978. Hann lést
af slysföram 9. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru
Kolbrún Bergmann
Magnúsdóttir,
sjúkraliði, f. 21. júní
1947 í Neskaupstað,
og Björn Björnsson,
húsasmiður og
verktaki, f. 20. maí
1944 á Hólmavík.
Faðir Björns er
Björn Jónsson, fyrr-
verandi skrifstofumaður, f. 19.
júní 1914. Systkini Magnúsar
eru: 1) Olga Guðnín Sigfúsdótt-
ir, arkitekt, f. 11. febrúar 1969.
2) Margrét Sigfúsdóttir, kenn-
ari, f. 5. janúar 1972, eiginmað-
ur hennar er Elmar Kristjáns-
son, matreiðslumeistari, f. 7.
október 1964, og sonur þeirra
er: Róbert Ómar Elmarsson, f.
20. október 1993. 3)
Birna Ósk Björas-
dóttir, flugmaður, f.
14. mars 1974,
unnusti hennar er
Cecil King Lewis
J.R., starfar hjá
flugher Bandaiíkj-
annna, f. 25. nóvem-
ber 1958.
Magnús Már læt-
ur eftir sig unnustu,
Lindu Björk Jónas-
dóttur, f. 6. feb.
1981.
Magnús dvaldi sín
fyrstu ár með fjöl-
skyldu sinni í Kaliformu í
Bandaríkjunum, árin 1979-
1980. Síðustu árin hans hefur
hann unnið sem verktaki hjá
föður sínum við byggingar-
framkvæmdir.
Magnús Már verður jarðsung-
inn frá Háteigskirkju á morgun,
mánudaginn 19. aprfl, og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elsku Maggi minn, nú ert þú
horfinn á braut. Mikið er erfitt að
%ætta sig við það.
Þú varst svo yndislegur strákur,
ég vil þakka þér fyrir stundirnar
sem við áttum saman. Það er sorg-
legt þegar svona ungur, myndarleg-
ur, hress strákur er hrifsaður i
burtu. Eg var nýbúin að tala við þig
þetta kvöld, þú sagðir við mig að þú
elskaðir mig og að þig langaði að
vera hjá mér. Það vildi ég líka og ég
elskaði þig af öllu mínu hjarta. Þú
gast alltaf komið manni í gott skap.
Þú varst alltaf svo hress og kátur.
ííg á eftir að sakna þess mikið að
heyra hláturinn þinn og skynja
gleði þína yfír lífínu.
Eg bið góðan guð að geyma þig
og varðveita þig, elsku Maggi minn,
og ég vona að þér líði vel. Við hitt-
umst öll einhvern tímann. Þegar
mínu lífi lýkur hérna á jörðinni þá
tekur þú á móti mér hress og kátur.
Eg votta foreldrum þínum og
systrum mína dýpstu samúð og ég
vil segja þeim að mín huggun er, að
þeir deyja ungir sem guðirnir elska.
Far þú í friði til hins eilífa ljóss
og friður guðs varðveiti þig að ei-
lífu.
Kallið er komið,
t komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin sírið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
GekkstþúmeðGuði,
Guð þér nú fylgi,
" hans dýrðarhnoss þú hjjóta skalt.
(V. Briem.)
Þín unnusta
Linda Björk Jónasdóttir.
Elsku Maggi, litli bróðir minn.
Þú varst tekinn svo fljótt frá okkur.
Mig langar svo að taka utan um þig
og segja þér hvað ég elska þig mik-
ið, það er eitthvað sem við segjum
öll allt of sjaldan hvert við annað.
Þú yndislegi, litli, fallegi bróðir
minn, ég vona svo heitt og trúi að
>þú sért kominn í annan og betri
heim. Þú varst alltaf svo góður og
skilur eftir svo stórt tóm í hjarta
okkar, það var svo gott að fylgjast
með þér vaxa og þroskast og nú
þegar þú varst orðinn svo ham-
ingjusamur og ástfanginn hverfur
þú á braut. Eg veit að þín bíður
eitthvert hlutverk á öðrum stað og
"rf.nhverjir þurfa á þér að halda.
Elsku Maggi minn, mig langar
svo að þakka þér fyrir allt sem þú
gerðir fyrir mig, stóru systur þína,
Elmar og sérstaklega hann Róbert
Omar okkar. Þú varst honum sem
bróðir og hann átti svo margar góð-
ar stundir með þér uppi í herberg-
inu þínu og alltaf varstu tilbúinn að
passa hann fyrir mig.
Það er svo stutt á milli gleði og
sorgar, það eru aðeins fimm vikur
síðan þú stóðst eins og hetja við hlið
mér á brúðkaupsdaginn okkar
Elmars og ég þakka fyrir að hafa
fengið að hafa þig hjá mér þann
gleðidag.
Eg var svo stolt að hafa þig sem
bílstjórann okkar, þú með allan
þinn þokka sem þú vissir ekki sjálf-
ur af en allir aðrir sáu. Ég geymi
augnaráð þitt í hjarta mínu, þegar
ég spurði þig hvernig ég liti út sem
brúður. Failegu brúnu augun þín
sögðu meira en nokkur orð eins og
svo oft áður þegar þú horfðir á
stóru systur sem var alltaf að reyna
að siða þig til á einhvern hátt. En
Maggi minn, það var mín aðferð við
að segja þér að ég elska þig. Elmar
og Róbert Ómar elska þig líka og
ég ber þér kveðju þeirra, litli bróð-
ir.
Elsku Maggi minn, við hittumst
aftur eftir ókomin ár, við elskum
þig öll og biðjum Guð að geyma þig
og elska um alla tíð.
Elsku mamma, pabbi, Birna,
Olga og elskulega Linda sem
bræddir hjartað hans Magnúsar
okkar, megi Guð styrkja okkur og
veita okkur styrk í sorg okkar.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði, -
líf mannlegt endar slgótt.
Ég lifi í Jesú nafni,
í Jesú nafni eg dey.
Þó heilsa og líf mér hafni
hræðist ég dauðann ei.
Dauði, ég óttast eigi
afl þitt né valdið gilt,
í Kristí krafti eg segi:
Kom þú sæll, þá þú vilt.
(Hallgr. Pét.)
Þín elskuleg stóra systir,
Margrét.
Elsku litli Maggi bróðir minn,
aldrei hélt ég að ég mundi skrifa
þér bréf við þessar aðstæður. Mér
fínnst svo ei-fítt að trúa því að þú
sért farinn frá okkur í hinn heim-
inn.
Þú varst minn besti vinur og ég
sagði þér svo margt sem enginn
annar fékk að vita. 011 mín dýpstu
leyndarmál og ég gat alltaf vitað að
þú segðir engum frá þeim. Mér
fannst svo gott að skríða upp í rúm
til þín um helgar þegar við vorum í
fríi og liggja með þér og glápa á
vídeó og kjafta. Og oft sagðirðu mér
að ég talaði svo rosalega mikið,
hvort ég gæti nú ekki farið að
þegja. Enginn í heiminum sagði að
ég talaði of mikið, nema þú. Allir
sögðu að ég talaði of lítið og væri
svo hljóðlát. En elsku Maggi, það
var bara þannig að ég gat opnað
mig svo mikið við þig, minn besti,
besti vinur.
Og oft hlógum við svo mikið sam-
an. Stundum veltumst við um af
hlátri. Og þú varst sá eini sem gat
kitlað mig svo mikið að ég náði ekki
andanum. Þegar þú varst yngri gat
ég ráðið við þig og kitlað þig á móti
þar til þú varst að kafna, en allt í
einu varst þú orðinn svo stór og
sterkur að ég réð ekki við þig. Ég
var oft fúl að geta ekki ráðið við
litla bróður lengur. Og svo sagðirðu
stundum „Komdu og kysstu stóra
bróður.“
Ég á svo margar góðar og falleg-
ar minningar um þig og okkur sam-
an. Ég gæti skrifað heila bók um
þær. Þegar við vorum í kennaraleik
og þú áttir að mæta í kennslutíma
hjá mér og ég kenndi þér stærð-
fræði og fleira sem þú þurftir hjálp
með í skólanum. Ef þú mættir ekki
þá skammaði ég þig.
Og allar flugferðirnar sem við
fórum í. Þú varst fyrsti farþeginn
minn eftir að ég fékk flugmanns-
skírteinið mitt. Þú vildir alltaf koma
með mér að fljúga og þér fannst svo
gaman. Mest skemmtum við okkur
þegar við tókum dýfur og maginn í
okkur ætlaði alveg upp í háls. Okk-
ur fannst það svo gaman og fengum
kitl í magann. Það var ósjaldan sem
þú fékkst að taka í stýrið, ég kenndi
þér að vagga vængjum og þú varst
svo fljótur að læra og vissir allt um
alla mælana. Ég veit að þú vaggar
vængjunum þínum núna.
Ein flugferð er mér mjög minnis-
stæð. Það var í júlí síðasta sumar á
fóstudagskvöldi og okkur leiddist,
svo við ákváðum að fara í flugtúr
upp í Borgarfjörð. Veðrið var svo
fallegt, ekta fallegt sumarkvöld á
Islandi. Við lentum á Húsafelli,
lögðum vélinni og settumst svo sitt
upp á hvorn vænginn og borðuðum
súkkulaði og drukkum kók, og það
var svo mikil kyrrð og ró, ekkert
fólk, bara fuglarnir að syngja og við
töluðum einmitt um það hvað þetta
væri miklu skemmtilegra og heil-
brigðara heldur en að vera að
drekka bjór og hanga á böram.
Svo seinna um haustið komst þú
til mín í vinnuna og sagðir: „Fáðu
frí í vinnunni og förum að fljúga því
það er svo rosa gott veður.“ Svo ég
fékk að fara úr vinnunni og upp í
loftið fórum við og fóram allan
hringinn um Snæfellsnesið, lentum
á Rifi, flugum svo í bæinn og tókum
fullt af myndum á leiðinni. Það var
síðasta flugferðin okkar saman, en
elsku Maggi, það var samt ekki sú
síðasta, því þú verður alltaf hjá mér
- í huganum og hjartanu.
Þegar ég fluttist til Ameríku 1995
saknaði ég þín mikið. Hafði engan
til að spila við. Svo komst þú í heim-
sókn til mín með mömmu og pabba
og varst í tvo mánuði og það var svo
yndislegt að hafa ykkur. Við gerð-
um svo margt saman og ég var svo
montin að kynna þig fyrir öllum
vinum mínum. Löngu eftir að þú
varst farinn heim, þá var fólk alltaf
að spyrja um þig, fólk sem hafði
varla kynnst þér. Það var mikið
tekið eftir þér og ég talaði mikið um
þig;
Ég man þegar við sátum úti á
verönd seint eitt kvöldið og hlustuð-
um á gólið í úlfunum. Svo komu
þvottabirnimir og við gáfum þeim
ailt brauðið sem var til. Og þeir
góndu á okkur og vildu meira. Svo
fórum við með eðluna mína í
göngutúra í beislinu og fójk hélt að
við værum stórskrítin. Þú og pabbi
sáuð um að hún hefði alltaf nóg kál,
vatn og ljós. Fluffee kisa litla fékk
nógan fisk. Þið dekraðuð við dýrin
mín svo mikið, enda varstu svo mik-
ið fyrir dýr eins og ég. Þú vildir
aldrei neinum illt og varst með svo
stórt hjarta, svo stórt að þú varst
búinn að gefa öllum ást þína hérna
megin. Það hafa fleiri þurft að fá
ást og umhyggju frá þér hinum
megin. Við sem eftir eram hér meg-
um ekki vera sjálfselsk. Við verðum
öll að gefa og þiggja. Ég þakka þér
fyrir að hafa gefið okkur þessi tæpu
21 ár með þér. Þau eiga samt eftir
að verða miklu fleiri þegar okkar
tími kemur. Þú munt taka vel á
móti okkur og ég hlakka til að hitta
þig aftur, en á meðan ætla ég að lifa
lífinu hér, styrkja mömmu og pabba
í sinni miklu sorg og gera hluti sem
þú vildir að ég gerði.
Á hverjum degi mun ég brosa
fyrir þig, hlæja fyrir þig, lifa fyrir
þig, gera allt fyrir þig því þú lifir í
hjarta mínu. Þú munt alltaf vera
hjá okkur, alltaf. Hey. Goose!
Kysstu ömmu frá mér og Taffa og
alla aðra. Ég veit að amma heldur
þétt utan um þig og þú um hana.
Þið erað hjá Guði og hann verndar
ykkur og þið verndið okkm-.
Ég elska þig, elsku Maggi bróðir
minn. Þú ert alltaf í hjarta mínu.
Þín systir,
Birna Ósk.
Og því varð allt svo hljótt við helfregn þína
sem hefði kiökkur gígjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta, harmi lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna,
sem horfðu eftir þér í sárum trega,
þá blómgast enn, og blómgast ævinlega,
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
Og skín ei ijúfast ævi þeirri yfir,
sem ung á morgni lífsins staðar nemur,
og eilíflega, óháð því sem kemur,
í æsku sinnar tignu fegurð lifir?
Sem sjálfur Drottinn mildum lófum lyki
um lífsins perlu í gullnu augnabliki.
(Tómas Guðm.)
Blessuð sé minning þín, elsku
Maggi.
Þín frænka
Erna.
Á morgun fylgi ég til grafar
frænda mínum, Magga Má, tvítug-
um pilti sem framtíðin virtist blasa
við. Það hefur oft verið sagt að þeir
deyi ungir sem guðirnir elska. Það
að ungur maður í blóma lífsins sé
svo snögglega tekinn burt fær
mann til að hugleiða tilveruna. Það
er ekki langt síðan ég átti samvera-
stund með frændfólki mínu í brúð-
kaupi systur hans og það var eftir-
tektarvert hve lífsgleðin geislaði af
Magnúsi. Þar spjallaði hann við
stóra og smáa og lék á als oddi.
Nokkram vikum síðar stendur
maður með sama fólkinu og fylgir
sama einstaklingi til grafar og hafði
geislað af gleði í brúðkaupi systur
sinnar. Það er sagt að gleðin og
sorgin séu systur og því höfum við
orðið vitni að nú á allra síðustu vik-
um.
Magnús var afar ljúfur drengur
alla tíð, og aðdáunarvert var sam-
band hans við föður sinn, en á milli
þeirra var mikil vinátta allt frá því
að Magnús var lítill drengur og
fram til hinsta dags.
Elsku Kolla, Bjössi, Olga,
Magga, Bima og aðrir aðstandend-
ur, guð veiti ykkur styi-k í ykkar
miklu sorg.
Guð blessi minningu um góðan
dreng.
Gunnar Oddsson.
Það var árla morguns sl. laugar-
dag að Kolla vinkona mín hringdi í
mig. Ég átti reyndar von á símtali
frá henni, en þar sem hún starfar á
Sjúkrahúsi Reykjavíkur hafði hún
lofað að líta til foður míns sem þar
liggur sjúkur og láta mig vita af líð-
an hans. En það voru ekki fréttir af
föður mínum sem Kolla tjáði mér
heldur þær að Magnús sonur henn-
ar hefði látist í hræðilegu bflslysi.
Hvernig mátti það vera? Hvernig
mátti það vera að hann Maggi henn-
ar Kollu væri allur? Það gat ekki
verið satt að ungi myndarlegi sonur
hennar bestu vinkonu minnar væri
hrifinn á brott. Hann sem með ógnar
hraða var að breytast úr því að vera
litli kúturinn hennar mömmu sinnar
í glæsilegan ungan mann sem lífið
blasti við. Sú sorg og sá sársauld
sem fylgja slíkum missi er meiri en
nokkur fátækleg orð fá lýst.
í hjarta mínu geymi ég mynd um
þá miklu ást og umhyggju sem
Maggi fékk frá foreldrum sínum,
Kollu og Bjössa. Og ekki má
gleyma systrum hans þremur, þeim
Olgu, Möggu og Birnu sem um-
vöfðu litla bróður sinn ást og blíðu
hvenær sem færi gafst til. Sjálf
fylltist ég alltaf vellíðan eftir heim-
sóknir mínar í Birkihlíðina þegar
Kolla var heima með dæturnar
þrjár og Magga. Það vai' svo nota-
legt að fá að vera áhorfandi og
stundum jafnvel þátttakandi í þeim
kærleik sem þau jafnan sýndu
hvert öðru. Sérstaklega hvað systr-
unum þótti ætíð vænt um bróður
sinn.
Elsku Kolla. Það verður fátt um
svör á stundu sem þessari og van-
mátturinn er mikill. Ég vil þó í ein-
lægni biðja þann sem er okkur æðri
og yfir okkur vakir að vei-ma þig og
fjölskyldu þína á þessari raunalegu
stundu.
Lýtégþögul
að leiði þínu
heyri slögin
í hjarta mínu,
nefni í kyn'ðinni
nafnið þitt.
a. . Pað er kveðjan
b. . og kvæðið mitt
(Sigurður Grímsson.)
Þín vinkona,
Sigrún Grímsdóttir.
Þó að það væra fimm ár á milli
okkar Magga vorum við miklir fé-
lagar. Þegar mamma fór í heimsókn
til Kollu frænku vildi ég alltaf fara
með til að leika við Magga. Hann
var alltaf svo góðm' við mig og ég
leit mjög upp tfl hans, en ég skildi
stundum ekki hvernig hann nennti
að dröslast með frænku sína með
sér, sérstaklega þegar hann leyfði
mér að koma út í kofa að byggja. Þá
voru strákarnir vinir hans stundum
líka, en alltaf fékk ég að vera með.
Það var ansi margt og sniðugt sem
við tókum okkur fyrir hendur. t.d.
fórum í fótbolta í bflskúrnum,
brennibolta á grasinu. Oft fórum
við niður á skólaróló í eltingaleik og
í hjólatúra, þar sem ég sat aftan á
bögglaberanum hans. Sérstaklega
man ég eftir þegai' Maggi var far-
inn að bera út Morgunblaðið, þá
hafði ég fengið að gista hjá Magga
eins og svo oft áður, og við vöknuð-
um kl. 6.00 og fóram út. Þegar við
voram að verða búin og meira pláss
var í kerrunni, fékk ég að sitja í og
við fórum í rallýleik. Hávaðinn í
kerranni og ópin í mér hafa sjálf-
sagt vakið hálft hverfið.
Já, minningarnar sem ég á um
Magga frænda era allar í svipuðum
dúr og þessum. Alltaf var gaman að
vera með honum og ég mun ætíð
muna eftir honum sem stóra
frænda sem alltaf var mér svo góð-
ur og kenndi mér að spila fótbolta
og byggja kofa.
Elsku Maggi minn, ég bið Guð að
varðveita þig og takk fyrir allt.
Þín frænka
Tinna.
Það er skrítið að þegar allt er að
vakna til lífsins að vori skuli dauð-
inn knýja dyra. Hvers vegna eiga
sér stað hræðileg slys? Hver er til-
gangurinn? Hvers vegna er ungt
fólk tekið í burtu þegar lífið er rétt
að byrja?
Föstudagskvöldið 9. apríl á seint
eftir að gleymast, en þá var hringt í
okkur Birnu systur þína og við
beðnar að koma strax heim, þetta
gat ekki verið satt, þú hafðir lent í
hræðilegu bílslysi, þetta gerðist svo
óhugnanlega snöggt að erfitt er að
átta sig á þessu. - Litli bróðir bestu
vinkonu minnar á aldrei eftir að
svara í símann aftm- og við eigum
ekki eftir að skemmta okkur saman
aftur, en það gerðum við oft því þú
og Birna voruð mjög náin, og það
fór ekki á milli mála að þú varst
alltaf ofarlega í huga hennar, því að
oft heyrðist í Birnu: „Er ekki í lagi
að Maggi komi með?“
Það er svo stutt á milli gleði og
sorgar því fyrir fjóram vikum gifti
Magga systir þín sig og þá var gleð-
in við völd, það var þá sem ég sá þig