Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Side 92

92
3. þurkun jarðepla.
3>egar jarftepli eru iir garfti tekin, á að bera
þau í rúmgott og vindsvalt hús, og má ei lirúga
þeiin saman, heldur breiða út, sem verður; en strax
næsta þerridag breiða f>au út og hafa undir þeim
hálmvoðir, segl eða annan fatnað, því ei má leggja
þau á deiga eða kalda jörð. Forðaeplin eða þau,
sem brúkast eiga til matar, mega eigi fá minna en
eins dags góðan þerrir, og er þó betra að þurka þau
í 2 daga; en þau, sem menn velja sér fyrir kyn-
mæður, fer bezt að þurka í 2 eða 3 daga.
4. Geymsla jarðepla.
Orðtækið, að ei sé minna vert að gæta feingins
fjár en afla þess, á sér hér fyllilega stað; og ein-
initt fyrir þá sök, aö geymsla þessi hefir þókt svo
vandhæfíenum kaldari löndum, Grænlandi, íslandi,
Færeyum og i norðurhlutá Noregs, liafa menn breytt
til á ýmsa vega með geymsluna. Ekki er eg nógu
kunnugur til að meta, hver aöferð sé bezt með
geymslu jarðeplanna, og því læt eg mér nóg að
skýra frá, hversu Vestfiröíngar geyma þau; því eg
veit að bæði er það auðveldasti mátinn, og hefir
gefizt vel allstaðar, sem eg veit til.
a) Kynmæður á að velja strax fyrsta daginn,
sem til þerris eru breidd jarðeplin; er þá lánghæg-
ast undir berum himni að velja hentugu eplin til
kynmæðra árið eptir, og mæla í íláti ejitir því mikið,
sem maður á stórt geröisland, eða ætlar sér aðjarð-
leggja mikið eða lítið, t. a. m. liálfa eða lieila tunnu,
og ættu menn að taka til hehlur vel en vart, bæði
vegna þess, ef nokkuð kynni að skemmast, og líka
til að geta hjálpað einhverjum nábúa sinna, meðan
jarðejda ræktin er að komast á, og fleiri og fleiri
að bætast í flokk garðyrkjumannanna. Kynmæður