Norðurljósið - 01.01.1986, Blaðsíða 10

10
NORÐURI.JÓSIÐ
Arthur var maður mjög fróður, og hann var alltaf að fræða
okkur á hinu og þessu á sinni góðu íslensku. Mér er sérstak-
lega minnisstætt, að eitt sinn gekk hann með okkur strákana
upp á sandölduna bara til að sýna okkur hvað hillingar væru.
Þetta var stórkostleg sjón fyrir okkur strákana, því að þú sást
aldrei nokkuð líkt hillingum heima á Akureyri, en eftir á
finnst mér það merkilegt að útlendingur skyldi kunna þetta
orð á íslensku. Ég man líka eftir öðru atviki, við fórum upp í
Hljóðakletta og þar fræddi hann okkur um bergmál, hvað
við þyrftum að vera í mikilli fjarlægð til að við heyrðum
bergmálið og svo framvegis.
Ef þið eruð staddir í sal sem er innan við 14 metrar að
lengd getið þið aldrei framkallað bergmál, alveg sama hvað
þið hafið hátt.
Svona fræddi hann okkur á ýmsu sem við strákarnir innan
af Akureyri höfðum ekki minnstu hugmynd um. Hann sagði
okkur til dæmis að við yrðum að muna það, að þegar við
færum inn í Ásbyrgi þá færum við fram hjá tveim bæjum.
Annar þeirra hét Ás og hinn Byrgi.
„Ferðuðust þið mikið?“
Já, Arthur var mjög duglegur við að fara eitthvað með
okkur. Ég man að við fórum og skoðuðum Dettifoss, Hafra-
gilsfoss, Ásbyrgi og Hljóðakletta. Það var alveg sérstök að-
ferð sem var notuð þetta sumar á Ástjörn, hún var kölluð
selflutningur. Þannig að þegar við fórum í ferðalög eins og að
Dettifossi þá keyrði hann eins marga og komust í bílinn
nokkra kílómetra áleiðis, og svo snéri hann við og sótti þá
sem eftir voru og ók þeim nokkra kílómetra fram fyrir hina,
snéri þá við og sótti aftari hópinn og keyrði þá nokkra kíló-
metra fram fyrir hina, og þannig gekk það fyrir sig í öllum
ferðunum. Þetta var gert af því að aðeins var einn bíll. í
þessum ferðum var hann Arthur alltaf með mikið af vatni og
einhvers konar ávaxtaþykkni, því hann sagði að við þyrftum
að drekka mikið á svona löngum gönguferðum. Okkur þótti
þessi blanda alveg óskaplega góð, þó svo að stundum væri
þunnt blandað.
„Hvernig var veðrið?"
Veðrið var mjög gott mest allan tímann og við vorum mjög