Norðurljósið - 01.01.1986, Blaðsíða 67

NORÐURI.JÓSIÐ
67
sá dagur kemur að við munum sjá hann og segja honum frá
þakklæti okkar fyrir innblástur hinnar óeigingjörnu þjónustu
og helgaða lífs, meðan hann var hér á jörðu.
Þýtt úr útgáfu Osvalds J. Smith
af S. G. J. og fl.
Sögur fyrir böm
Þýddar úr gömlu ensku kveri sem heitir Sunnudagur
Fyrsta sjóferðin
Haustið 1847 fór ég með gufuskipi frá Leith til Hamborgar.
Rétt áður en gufuskipið leysti landfestar var kona um borð
sem spurði mig hvenær við mundum verða í Hull. „Hull!“
hrópaði ég, „þetta gufuskip er alveg að leggja af stað til
Hamborgar!“
Konan reis á fætur með miklum ótta og flýtti sér með
farangur sinn í land. Einni mínútu seinna hefði hún orðið of
sein og hún hefði verið flutt hundruð mílna frá heimili sínu.
Hve hættulegt er það að við tökum rangt skip! Ungi lesari,
það eru til hættulegri mistök en jafnvel þessi. Það eru margir
svo hugsunarlausir um öryggi sálar sinnar, að þeir ganga
götu syndarinnar eins léttum sporum eins og þeir væru á
hinum örugga vegi til himins. Það er aðeins þegar þeir sjá
glötunarborgina nálgast, að þeir gera sér grein fyrir því að
þeir eru á röngum vegi. Lesari, varaðu þig á þessu atriði. Ber
þú saman sérhvert skref lífs þíns við Biblíuna og vertu aldrei
ánægður þar til þú finnur að hegðun þín er í samræmi við
hana. „Þetta er vegurinn farið hann.“
Það voru margir farþegar um borð í gufuskipinu auk sjálfs
mín og eins var það alveg nýtt fyrir flest af okkur að fara til