Norðurljósið - 01.01.1986, Blaðsíða 86

86
NORÐURIJÓSIÐ
„Ég get ekki séð hvers virði frídagar eru, ef ég verð að sitja
hér og sauma og sauma. Ég vildi óska að ég þyrfti ekki að
gera neitt.“
„Ó, hver mundi þá vilja falda vasaklútana mína, það þætti
mér gaman að vita?“ sagði bróðir hennar Friðrik.
„Ó, það er allt í lagi fyrir þig að tala,“ svaraði Lúcía. „Þú
sem þarft ekki neitt að sauma, ekkert að gera í heiminum
nema leika þér og lesa.“
„Hefi ég það ekki þó? Öll þessi langa röð af brotum sem
pabbi hefir fengið mér að reikna, meðan hann er í burtu í
Stafford. Ef það væru ekki þau, þá gæti ég verið að renna
mér. Sjáðu, þarna Bed og Harry Tomlinson og Tom Fraser,
og allan hópinn, þeir eru bara að skemmta sér stórkostlega.
Ég er að hugsa um hvers vegna ég má ekki fara líka?“
„Vegna þess að faðir þinn bannaði þér að fara út þar til þú
hefðir lokið við reikninginn,“ sagði Karólína systir hans al-
varleg.
„Ég veit það, en ég held að það sé dálítið hart að mega ekki
gera það sem maður vill, að minnsta kosti á frídögunum, það
gera aðrir drengir. Bed Tomlinson segir að faðir sinn grípi
aldrei fram í fyrir þeim, og þau gera aðeins það sem þeim
líkar.“
„Já,“ sagði Lúcía, „og ég veit að María Tomlinson þarf
ekkert að gera heldur. Hún má leika sér eða lesa hvenær sem
hana langar til þess. Ég vildi óska að mamma væri ekki alveg
svona vandfýsin.“
„Ó, Lúcía,“ sagði elsta systir hennar, „hvernig getur þú
talað svona? Þú veist að mamma gerir allt sem miðar okkur
til góðs.“
„Jæja, ég óska að ég gæti gert eins og ég vil eins og María
Tomlinson gerir,“ sagði hún.
„Og, hvað er það sem litla Lúcía mín óskar að gera?“
spurði faðir þeirra, sem hafði komið inn í herbergið án þess
að tekið væri eftir því.
Friðrik og Lúsía hrukku við og urðu blóðrauð í kinnum og
skömmuðust sín. Hvorugt þeirra sagði orð.
„Heyrðu Lúcía, segðu mér hvað þú vildir gera, ef þú
mættir ráða því?“ sagði faðir hennar vingjarnlega.