Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1918, Blaðsíða 13

Einangrun
*3
ar; svo komu Spánverjar og tortímdu aftur Karíbum, svo
þeir hurfu úr sögunni. Keltar á Bretlandi urðu að lúta í
lægra haldi fyrir Rómverjum, svo fyrir Söxum og síðar
fyrir norrænum víkingum. Malayar hafa smátt og smátt
lagt undir sig hin stóru eylönd við Asíu, en frumbyggjar
þeirra landa urðu að hörfa undan, og eru leifar þeirra
enn hjer og hvar í fjöllum á upplöndum eyjanna, t. d. á
Borneo, Sumatra, Filipseyjum og víðar. Singalesar frá
Indlandi lögðu undir sig Ceylon á 6. öld f. Kr., en frum-
búarnir, Weddahar, urðu að hopa á hæl fyrir þeim upp
í fjöllin og frumskógana, þar eru enn til nokkrar menjar
þeirra, um tvö þúsund manns, svona hefur þeim fækkað,
en Singalesar eru orðnir nærri tvær miljónir.
Villimenn og hálfmentaðar þjóðir, sem búið hafa á
afskektum eyjum, hafa sjaldan þolað hinar miklu bre.yt-
ingar, sem urðu, þegar samgöngurnar jukust og Evrópu-
þjóðir fóru að nema land á eyjum þeirra. íbúatölunni á
slíkum eyjum fer stöðugt fækkandi og sumar af þjóðum
þessum eru að hverfa eða eru alveg útdauðar. Maóríar á
Nýja-Sjálandi voru 1840 100 þúsundir að tölu, 1906 voru
þeir að eins 47 þúsundir, en af nýlendumönnum af ensku
þjóðerni og öðru kyni var þar nærri miljón manna. Á
Sandwicheyjum voru 1823 142 þúsundir innlendra íbúa
(Kanakar), en 1906 tæpar 30 þúsundir, aðrir íbúar 160
þúsundir. Sumar eyjaþjóðir í Kyrrahafi eru alveg horfnar,
eins og t. d. Tasmaníumenn. Englendingar námu land í
Tasmaníu 1802, settu þar fyrst glæpamannanýlendu, og
nokkru síðar komu þar reglulegir landnemar. Hinir inn-
fæddu Tasmaníubúar voru þá um 6 þúsundir að tölu, en
1876 dó hinn seinasti af þeirri þjóð, kvennmaður, sem
hjet Truganini (kölluð af Englendingum Lalla Rook). Að
þjóð þessi leið svo fljótlega undir Íok, var mest að kenna
þrælslegri og grimmilegri meðferð Englendinga; lönd
þeirra voru tekin af þeim, sumir skotnir eins og villidýr