Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1918, Blaðsíða 114
Norðurlönd
114
farleyfi fengist ekki fyrir skip fjelagsins og hefði þó
•stjórnarráð Islands og Björn Sigurðsson margreynt að fá
það. Sjálfur hefði hann margsinnis leitað til stjórnarráðs-
ins, og Björn Sigurðsson hefði síðan í fyrra (1916) verið
að reyna að fá leyfi fyrir skipin, en það hefði eigi tekist.
Á Lagarfossi lá skylduferð með farm til Englands, er
fjelagið keypti hann, og vildu Englendingar ekki gefa
hana eftir. Ein þjóðkunn ísleusk kona, sem þá var stödd
Kaupmannahöfn, sagði þá með mikilli mælsku, að það,
sem mest á riði, væri það, að fá fararleyfi handa Gull-
foss, og margir tóku undir það. Pá væri hægt að senda
hánn til Ameríku eftir vörum. Eftir fundinn var leitað
til stjórnarforseta Zahle og tók hann og utanríkisráða-
neytið málið að sjer. Eftir það fekk utanríkisráðaneytið
danska skömmu síðar farnrleyfi handa Gullfoss, og síðan
handa fleiri skipum.
Á þessum mánuðum, er vandræðin voru mest, ljet
danska stjórnin Jslands Fálka fara á milli landa með
póst, farþega pg þær nauðsynjar, sem Islandi var mest
þörf á. í fyrra vor gaf stjórnarforseti Dana forsætisráð-
herra Islands heimild til þess, að láta Fálkann fara svo
oft á milli landa eins og hann vildi, og nota skipið í
þjónustu Islands á þann hátt, sem hann teldi heillavæn-
legast fyrir landið. Einnig bauð stjórnarforsetinn honum
að senda eitt hið nýjasta herskip Dana til íslands, og
láta það vera þar landinu til varnar, ef hann vildi. Eng-
inn kynni að vita, hvort sjóræningjaskip (kaperskip), eins
og þá stóð á t. a. m. á Rússlandi, kæmi til landsins eða
eigi, og væri þá gott að vera ekki varnarlaus.
Allir hjer í landi, bæði mótstöðumenn stjórnarinnar
og fylgismenn hennar, eru sammála um það, að maður
sá, sem nú er utanríkisráðherra, hafi staðið prýðisvel í
stöðu sinni á þessum ófriðarárum. Engum dylst það, að
maðurinn hlýtur að vera vitsmunamaður og að hafa góða