Dagblaðið - 02.06.1977, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 2. JUNl 1977.
2
f
Fyrirspum tíl
Hitaveitu Suðumesja
Gísli Vium Sandjíerði hringdi:
Gísli vildi koma á framfæri
fyrirspurn til Hitaveitu Suður-
nesja um það hvort ákveðið
hafi verið að selja einu fyrir-
tæki heitt vatn eftir mæli á
sama tíma og einstaklingar fá
ekki að velja hvort þeir vilja
mæli eða ekki.
Einnig vill Gísli vita hvort
ákveðið hafi verið verð á
hverju tonni til þessa ákveðna
fyrirtækis.
DB hafði af þessu tilefni sam-
band við Alfreð Alfreðsson
sveitarstjóra Miðneshrepps og
stjórnarmann í Hitaveitu
Suðurnesja og spurði hann um
þetta. Alfreð sagði að það væri
rétt að beiðni hefði komið frá
Loðnu- og beinaverksmiðjunni
í Grindavík þess efnis að verk-
smiðjan borgaði eftir mæli en
ekki ákveðnum toppi eins og
annars er. Verksmiðjan notar
heitt vatn mjög mikið í 2—3
mánuði á ári og lítið þess utan.
Alfreð sagði að enn hefði ekki
verið tekin ákvörðun um af-
greiðslur málsins og ekki lægju
fyrir upplýsingar um verð ef til
kæmi.
Alfreð sagði að hér yrði
aðeins um sölu á afgangsorku
að ræða ef til kæmi, eins og oft
væri hjá rafveitum. Salan væri
þó háð því skilyrði að loka
mætti fyrir vatnið án nokkurs
fyrirvara ef á þyrfti að halda.
Vatnið yrði selt með magnaf-
slætti í stuttan tíma. í reglu-
gerð er heimild fyrir slíkri sölu
með t.d. svona fyrirtæki í huga.
Fyrirhugaðar lagfæringar á fjarskipta-
vandamálum aldraðra og öryrkja
— ráðherra heimilt að ákveða sama gjald við þjónustu- og stjórnsýslustofnanir ríkisins íReykjavík hvaðan sem er af landinu
Oddur Olafsson skrifar:
Anna skrifar þann 11. maí í
Dagblaðið um símaþjónustu.
Hún hreyfir þar þörfu máli
hins vegar er það ekki rétt hjá
henni að ekkert hafi verið gert
til lagfæringar. Á síðasta
Alþingi kom fram frumvarp til
laga um starfrækslu póst- og
sfmamála.
Með breytingu á einni grein
þess frumvarps var stefnt veru-
lega að þvi marki sem Anna
getur um. Til upplýsingar læt
ég fylgja hér með 11. gr.
greinds frumvarps, eins og hún
var upphaflega, breytingartil-
lögu mína og 11. greinina eins
og hún var endanlega sam-
þykkt.
Auk þess upplýsti samgöngu-
ráðherra í umræðum um málið
að hann hefði haft samband við
heilbrigðisráöuneyti, fjármála-
ráðuneyti og menntamálaráðu-
neyti, að ráðuneytin fjögur
hefðu ákveðið að skipa nefnd
til þess að finna viðunandi
lausn á fjarskiptavandamálum
aldraðra og öryrkja.
11. greinin upphaflega:
„Ráðherra ákveður í gjald-
skrá gjöld þau, sem greiða ber
póst- og símamálastofnun fyrir
þjónustu þá, sem hún veitir,
þ.á m. fyrir póstgíró og upp-
setningu, leigu og viðhald
hvers konar fjarskiptatækja.
Að því skal stefnt, að tekjur
samkvæmt gjaldskrá nægi til að
rekstrarjöfnuður náist, miðað
við að rekstur og fjárfestingar
fari eftir meginstefnu 1. mgr. 3.
gr. og fyllsta aðhalds sé gætt“.
Breytingartillaga Odds Ólafs-
sonar við 11. grein. Greinin
orðist svo:
„Ráðherra ákveður í gjald-
skrá gjöld þau, sem greiða ber
póst- og símamálastofnun fyrir
þjónustu þá, sem hún veitir,
þ.á m. fyrir póstgíró og upp-
setningu, leigu og viðhald
hvers konar fjarskiptatækja.
Hann lánar endurgjaldslaust
talstöðvar í bifreiðar fatlaðs
fólks að fenginni umsögn
öryrkjabandalags íslands. Þó
skulu ekki lánaðar fleiri en 25 á
hverjum tíma. Ráðherra
ákveður við næstu gjaldskrár-
breytingu, að sama gjald komi
fyrir hvert símtal sem fram fer
innan sama númerasvæðis.
Þá er ráðherra heimilt að
ákveða að sama gjald skuli
krafið fyrir símtal við helztu
þjónustu- og stjórnsýslustofn-
anir ríkisins í Reykjavík,
hvaðan sem talað er af landinu.
Að því skal stefnt að tekjur
samkvæmt gjaldskrá nægi til
þess að rekstrarjöfnuður náist,
miðað við aðrekstur ogfjárfest-
ingar fari eftir meginstefnu 1.
mgr. 3. gr. og fyllsta aðhalds sé
gætt.“
11. gr. eins og hún var sam-
þykkt:
„Ráðherra ákveður I gjald-
skrá gjöld þau, sem greiða ber
póst- og símamálastofnun fyrir
þjónustu þá, sem hún veitir,
þ á.m. fyrir póstgíró og upp-
setningu, leigu og viðhald
hvers konar fjarskiptatækja.
Stefnt verði að því við gjald-
skrárgerð, að sömu gjöld gildi
innan hvers svæðisnúmers, og
skal ákveðið í reglugerð,
hvenær framkvæmd þessa
ákvæðis kemst á.
Ráðherra ér heimilt að
ákveða, að sama gjald skuli
krafið fyrir símtal við helztu
stjórnsýslustofnanir ríkisins í
Reykjavík, hvaðan sem talað er
af landinu.
Að því skal stefnt, að tekjur
samkvæmt gjaldskrá nægi til að
rekstrarjöfnuður náist, miðað
við að rekstur og fjárfestingar
fari eftir meginstefnu 1. mgr. 3.
gr. og fyllsta aðhalds sé gætt.“
Þetta
ærinn
Til eru margar sveita- og héraðavísur,
þar sem vissum byggðarlögum eru
gefnar einkunnir, frægastar eru kannski
vísur Látra-Bjargar. Hér kemur
fjórðungavisa frá 18. öld, sem birt er í
Ferðabók Sveins Pálssonar.
Austfirðingar eiga mest
og una verst.
Sunnlendingar selja mest
og svíkja flest.
Vestfirðingar vita mest
og vilja verst.
Norðlendingar ríða mest
og raupa flest.
Á hernámsárunum 1940-45 gerði Páll
ísólfsson söngsveit sína við útvarpið að
forsöngvara þjóðarinnar allrar og
stjórnaði almennum söng á öldum ljós-
vakans. Þjóðkórinn söng ættjarðarkvæði
og ýmis alþýðleg lög við miklar og al-
mennar vinsældir. Meðal þess sem þar
var kyrjað var hin alkunna vísa
Kristjáns Jónssonar:
Yfir kaldan eyðisand
einn um nótt ég sveima.
Nú er horfið Norðurland.
Nú á ég hvergi heima.
Páll stakk upp á því að vestfirðingar,
sunnlendingar og austfirðingar sendu
honum stökur um sína landsfjórðunga
undir sama lagi. Margar vísur voru ortar
landá
auð
af þessu tilefni og birtust sumar þeirra í
Útvarpstíðindum.
Sveitamanni austan af Langanes-
strönd, Kristjáni Einarssyni varð
eftirfarandi vísa á munni. Á þessum
árum var kotbóndi í Eyjafirði með sama
nafni, síðar á Akureyri. Hann var þó að
verða þjóðkunnur fyrir listræna
ljóðagerð og kenndi sig við Djúpalæk.
Þó mér búi böl og grand
brádökk nótt í faðmi sínum,
ailtaf verður Atusturland
eins og ljós í huga mínum.
Ríkharður Jónsson myndhöggvari:
Fyrnist slóð um fjöll og sand,
fýkur í gömlu sporin.
Alltaí þrái ég Austurland.
einkum þó á vorin.
Eva Hjálmarsdóttir frá Stakkahlíð í
Loðmundarfirði var á þeirri tið og síðar
kunn fyrir ritstörf. Hún sendi eftirfar-
andi vísu.
Þigégelska Vusturland.
ofið blómaskrúða,
þar sem bára um svalan sand
söltum dreifir úða.
Eva bað Útvarpstíðindi fyrir þessa ást-
arjátningu til Páls Isólfssonar, enda var
hún mikill unnandi söngs og tónlistar:
Þó að veröld vonskuflá
virðist standa i báli,
alltaf mun ég auðnusmá
unna honum Páli.
Sama blað flutti einnig þessa átthaga-
kveðju frá Evu. Hún var þá á sjúkrahúsi
í Reykjavík.
Aldan kringum Austurland
ýfir bárukögur.
Giettist hún við svalan sand,
sæluvog og ögur.
Helgi Valtýsson skáld og kennari orti:
Trauðla raknar tryggðaband,
treyst í raunum mínum.
Aldrei gleymist Áusturland
útiaganum sínum.
Hér er enn ein vísa að austan, þar sem
höfundurinn hefur aðeins sett fanga-
mark sitt, I.G., og þori ég ekki að geta
upp á því hver þar felur sig.
Næturdrungi og draumafans
drótt i vestri þreytir
meðan ársól austanlands
allar byggðir skreytir.
Það er eins og gæti nokkurrar drýldni í
vísunni, en báðir hafa þeir landshlutar
sem nefndir eru, fjöllin há, sem stund-
um skyggja á sól.
Bestu vesturlandsvísuna orti Jón H.
Guðmundsson prentari, rithöfundur og
síðar lengi ritstjóri Vikunnar. Hann er
nú löngu fallinn frá, góðkunningi þess
sem þetta ritar.
Vildi ég um Vesturland
vera nú að sveima.
Við þín f jöll og f jörð og sand
fýsir mig að dreyma.
En ekki fylgdu alltaf nöfn vísunum,
ein slík sending var svona.
Ef mér skolar upp á sand
aldan hinsta sinni,
vonaégað Vesturland
verði i eiiífðinni.
Mig grunar að vísan sé eftir Teit
Hartmann. Þó undarlegt megi virðast
komst aðeins ein suðurlandsvísa á blað
og hún var ekki eftir heimamann heldur
miðfirðinginn Friðrik Á. Brekkan, en
við hana samdi sunnlendingurinn Sig-
valdi Kaldalóns fallegt lag. Hún var
svona.
Um gróna jörð og gráan sand
geislar hlýir streyma.
Nú skín sól áSuðurland,
sælt er að lifa og dreyma.
Jón Olafsson skáld og ritstjóri orti
þessa alkunnu vísu nærri síðustu alda-
mótum.
Hér er nóg um björg og brauð
berirðu töfrasprotann.
Þetta land á ærinn auð,
ef menn kunna að not'ann.
----------------------------