Vísir - 17.02.1981, Blaðsíða 27

Þriðjudagúr 17. febrúar 1981. myndlist Vi’ V VI SXR

Hreyfilistarsýning
Mynd eftir Guömund Björgvinsson.
Sunnudaginn 8. febrúar
voru á ferðinni tvíbura-
bræðurnir Haukur og
Hörður Harðarsynir ásamt
hreyfilistahóp sínum með
aðra sýningu hópsins á
skömmum tíma. Þetta
sunnudagskvöld var hóp-
urinn staddur i Mennta-
skólanum við Sund. Fyrir
þá sem þar voru staddir og
höfðu einnig séð fyrri sýn-
ingar þeirra bræðra átti
þetta eftir að verða merki-
legt kvöld. Á Kjarvalsstöð-
um í nóvember s.l. höfðu
þeir túlkað myndverk Guð-
mundar Björgvinssonar
með listrænu tjáningar-
formi hreyfinga þ.e.
hreyfilist.
Þetta kvöld túlkuöu þeir hins
vegar sin eigin listverk. Verkið
heitir She’s a lady. Og tekur um
það bil 10 tima að flytja það i heild
sinni. Þetta er ekki spuni eða leik-
þáttur heldur er verkið túlkað á
stað og stund með þeim tilfinn-
ingum sem hreyfilistamaðurinn
upplifir. Engu siður er grunnin-
um i verkinu ávallt fylgt. Verkið
nær yfir æviskeið verunnar She’s
a lady frá fyrstu hreyfingum
hennar og skynjun og siðan um
hin ýmsu þroskaskeið ævi henn-
ar. Hún er mjög dularfull vera i
augum okkar og tilfinningar
hennar virðast allar af hreinum
og tærum huga sprottnar.
Áður en ég held lengra langar
mig að birta hér ljóð sem fylgir
brjóstmynd þeirri er sýnd var
þetta kvöld i tengslum við hreyfi-
listina og þeir bræður hafa gjört,
enhúnber einmitt nafnið: She’s a
lady.
She’s kind of pretty,
she’s needs lot to live,
She’s kind of strange,
she has so much to give.
In the evenings sometimes
down by the lake,
she walks there so pure between
the earth and the sea
Is’nt it like her to leave
her children.
Haukur Ilarðarson.
Hreyfilistahópurinn hafði
myndað hálfhring og tveir stórir
rauðir kassar lokuðu honum.
Einnig voru tveir minni kassar i
sama lit innan i honum. Sýningin
hófst með þvi að tveir ungir menn
stóðu upp og gengu að kössunum
og gerðu gat á þá og tóku inni-
haldið úr sem þeir siðan settu
’ fyrir framan þá. Út úr fyrri kass-
anum kom grafikmynd eftir þá
bræður af konu, en þeim seinni
kom brjóstmyndin, She’s a lady.
Ég ætla mér ekki að hætta mér
út á þá braut að reyna að lýsa eða
gagnrýna þessi listaverk þeirra
bræðra enda eru mér fróðari
menn til i þeim efnum. En er
verkin höfðu verið sett á sinn stað
hófst hin eiginlega hreyfilista-
sýning með þvi að bræðurnir hófu
að túlka fyrstu hreyfingar og
skynjanir hennar (She’s á lady).
Skömmu siðar kom i hringinn
stúlka sem túlkaði hana átján eða
nitján ára þ.e. hinar andlegu og
likamlegu upplifanir hennar og
hún gerði það af slikri innlifun að
henni tókst að sveipa sig hinum
dularfulla og ævintýralega ljóma
sem áhorfendur greinilega skynj-
uðu. Meðan hún hreyfði sig kom i
hringinn til hennar maður sem
átti að túlka veru sem kæmi til
hennar og vildi kynnast heimi
hennar. Eftir þeirra samspil
komu siöan þeir Haukur og Hörð-
ur i lokin og túlkuðu þeir tilfinn-
ingar hennar, tilfinningar þegar
hún varð fyrir áreitni mannsins
og viðbrögð hennar. Þeir túlkuðu
einnig hugarheim hennar og not-
uðu við það hlutáreiti þ.e. sjónræn
form, annarsvegar tvær rauðar
kúlur og hins vegar tvo teninga i
sama lit. Þessi form komu út úr
seinni kössunum tveimur sem ég
minntist á i byrjun. Atti þetta að
auðvelda áhorfendunum að
skynja túlkunina. Túlkun þeirra
var einlæg og stundum varð mað-
ur hálffeiminn við það sem maður
sá. Hreyfingar þeirra voru i senn
hreyfingar barns og svo barátta
tilfinninga hennar við manninn
sem hafði viljað kynnast henni.
Þar með lauk þessari sýningu og
spunnust umræður eftir á sem ég
hefi unnið grein mina út frá.
1 dag er of litlum tíma eitt i það
sem andlegt er og gefur okkur
kost á að lita okkar innri mann
dýpri augum og það er vist að
með sýningum á borð viö þessa
þá gefst okkur sannarlega kostur
á þvi. A þessu ári verða sýndir
fleirihlutar úr þessu verki og jafn-
vel stendur til að sýna verkið i
heild á seinni hluta ársins. Vil ég
hvetja sem flesta að fylgjast með
þvi og reyna að sjá sér fært að sjá
hreyf ilistamennina.
Þorsteinn H. Þorsteinsson.
Bjóðum stoltir
PENTAX
MX, MV, ME,
ME Super
og loksins
PENTAX LX
Greiöslukjör
Verslið hjá
fagmanninum
Landsins mesta
úrval af
I jósmyndavörum
LJÓSMYNDAÞJÓNUSTAN S.F. LAUGAVEGI 178 REVKJAVIK SIMIR5R11

FLUGLEIÐIR
Hluthafafundur
Almennur hluthafafundur verður haldinn
mánudaginn 23. febrúar 1981 i Kristalssal
Hótel Loftleiða og hefst kl. 17.00
Dagskrá:
Tillaga stjórnar félagsins, um breytingu
á 18. gr. samþykkta Flugleiða hf., um
stjórnarkjör, þannig að Ríkissjóður Is-
lands fái heimild til að tilnefna 2 menn í
stjórn félagsins.
Tillagan verður til sýnis fyrir hluthafa á
skrifstofu félagsins frá og með 17. þ.m.
Aðgöngumiðar og atkvæðaseðlar verða af-
hentir í hlutabréfadeild félagsins á skrifstofu-
tima frá og með miðvikudeginum 18. febrúar
1981.
Stjórnin.
Nauðungaruppboð
annað og siðasta á hluta i Einarsnesi 66, þingl. eign Guðna
H. Bjarnasonar fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar I
Reykjavik á eigninni sjálfri fimmtudag 19. febrúar 1981 kl.
15.45.
Borgarfógetaembættið i Reykja vik.
Nauðungaruppboð
annað og siðasta á hluta I Bræðraborgarstig 26, þingl. eign
Kristjáns Kristjánssonar fer fram eftir kröfu Ævars Guð-
mundssonar hdl. ofl. á eigninni sjálfri fimmtudag 19.
febrúar 1981 kl. 13.45.
Borgarfógetaembættið i Reykjavik.
Aukabúgrein sem aldrei er taiað um
Þá er Búnaðarþing enn etnu
sinni sest á rökstóla undir for-
sæti Ásgeirs Bjarnasonar, sem
telur övini landbúnaðarins á
hverjum fingri sinum og fingr-
um annarra þingfulltrúa. En
þar sem landbúnaöurinn lifði
einkum áður á réttum eða i-
mynduðum andstæðingum sin-
um, lifir hann nú á mikilli
endurskoðun stöðu sinnar í
þjóðlifinu og er þaö vel. Þess
vegna mun núverandi búnaðar-
þing ráða ráðum sinum I sam-
ræmi við þann samdrátt fram-
leiðslunnar, sem bændur hafa
sjálfir komið á hjá sér, til að
þurfa ekki lengur að liggja
undir ámæli fyrir aö offram-
leiða með ærnum kostnaöi fyrir
þjóðarbúið. Með tilliti til á-
kvörðunar bænda sjálfra í þess-
um efnum fer að veröa fátt um
annað en „óvini landbúnaöar”
að mati þeirra, sem telja sig
málstaöar sins vegna sjá fjand-
ann í hverri gátt.
Nylega átti Bæjarútgerð
Hafnarfjarðar fimmtiu ára af-
mæli. Til hennar var stofnað I
atvinnuskyni af bæjarfélaginu I
byrjun kreppunnar. Hið sam-
eiginlega átak bæjarfélagsins
gafst vel, og sýnu betur en ef
einstaklingar hefðu veriö að
puða við útgerð á þessum erfiöu
timum. Á þetta er minnst hér
vegna þess að viða hagar þann-
ig til, þegar umræðan berst að
aukabúgreinum, að einstakl-
ingar virðast ekki hafa bolmagn
til að ráöast i þær meö þeim
hætti, að vænlegt þyki til árang-
urs. Aftur á móti mundu
sveitarfélög eða sýslufélög geta
áorkað miklu, þar sem einstakl-
ingur dugir minna. Svo er t.d.
með fiskeldi, sem hörmulega
hefur tekist til meö hér á landi
frá fvrstu tið, að undanskildu
eldi laxaseiða sem sleppt er i ár.
Sá gamli draumur aö ala upp
smábleikju „portions-fisk” I
„dömmum” i bæjarlækjum
rættist aldrei. Rikisstööin I
Kollafiröi sannaði það, sem
þegar var vitaö, að lax sótti
aftur í uppeldisvatn sitt. Hún
hafði enga forustuum nauðsyn-
lega aukabúgrein i landbúnaði,
sem var ræktun ferskfisks til út-
flutnings. Aftur á móti er þaðan
runnið öflugt andóf gegn ræktun
regnbogasilungs, sem er einn
þáttur þess máls að koma hér
upp viðunandi aukabúgreinum.
t staðinn virðist refaræktin,
með sinni miklu umhirðu og
talsveröri áhættu, vera eitt
helsta viöfangsefni þeirra, sem
hugsa um aukabúgreinar. Ekki
er hér um matvælaframleiðslu
að ræöa heldur skinnasölu, sem
háð er öðruvlsi þörfum og
mörkuðum. Stundum fæst gott
verö, en einn dag getur einhver
Bardot skotið upp kollinum og
talið heiminum trú um aö ó-
mannúðlegtsé að ala refakyn til
að hirða af þvl skinnin. Við eig-
um þegar i örðugleikum með
hval og sel. Bleikjuræktin er svo
neðarlega i mannúðarstiganum,
að óhætt mun að fjárfesta f
henni i bili.
En þvi er ekki að heilsa aö
fiskiræktinni sé gaumur gefinn I
þeim mæli að búendur almennt
geti haft not af henni. 1 staðinn
er boöuö hafbeit á laxi, sem er
þegar fyrir hendi í öllum lax-
veiðiáin landsins, og vegna
stærðargráðu lendir i höndum
stdrra fjármagnsaðila.
Sveitarfélög eiga nú að fara
að dæmi bæjarútgerða og stofna
til fiskiræktar á bleikju til
manneldis. Hveét býli. sem
hefur aðstöðu, það er sæmilegan
bæjarlæk, getur alið upp bleikju
i rétta stærö, en siðan tekur
sveitarútgeröin við og lætur
vinna fiskinn fyrir markað, og
sér jafnvel um að hiröa hann úr
lækjunum eftireldið. Slik vinnu-
brögð kunna bændur, enda færi
þar allt að likum hætti og nú
tiðkast um sláturafurðir.
Nú vill svo undarlega til, að
enginn hefur trú á þessu, þótt
margsinnis sé búið aö benda á
möguleika til fiskiræktar við
svo að segja hvern bæ. Lax er
allt sem þarf, segja sumir.
Hann er bara viðameiri fiskur
og vandmeöfarnari. Sala ann-
arra þjóða á regnbogasilungi og
sú sala, sem örugglega fengist á
bleikju rennir stoðum undir þá
kenningu, að bleikjuræktin geti
orðiö umfangsmikil aukabú-
grein. Um þá ræktun fæst engin
til að tala, kannski vegna þess
að bleikjan jarmar ekki.
Svarthöfði.