Íslendingaþættir Tímans - 20.09.1968, Page 20

væri ríkur þáttur í lífi Jóns, þá
var líka annar þátur þar sterkur.
Hann var mjög vel virkur aðili í
félagsmálum, hafði á þeim fastmót
aðar skoðanir, var prýðilega máli
farinn, og gerði grein fyrir skoðun-
um sínum skýrt og undandráttar-
laust. Hann varði þær af glögg-
skyggni og festu, óhræddur við að
standa einn, þótt svo bæri undir að
við ofurefli virtist að etja. Hann
var skapstór, oft ósveigjanlegur
eins og járnkarl, ef hann hafði
mál að sækja, sem honum var
hugleikið. Slíkir menn skilja eftir
sig spor í félagsmálabaráttunni á
hverjum stað, sem nýliðum er hollt
að muna og rekja Jafnan er þörf
slikra manna, þeirra sem vita
hvað þeir vilja, manna sem ekki
vilja láta sitja við orðinn hlut, held
ur leita úrræða, koma að nýjum
hugmyndum, afla framfarastefn-
um fylgis, og verja þær síðan.
Eiga samherjar Jóns G. Pálssonar'
og vinir hér í sveit honum mikið
að þakka í þessu efni. Hann var
einn af aðalfrumherjum Framsókn
arflokksins í sinni byggð, og fylgd-
ist af áhuga með gengi þeirra
stefnu til hins síðasta.
Jón G. Pálsson stofnaði heimili
með honu sinni Ágústu Guðmunds
dóttur fyrir 34 árum. Það er fríð
kona, og með afbrigðum ljúf og
kurteis. Mjótt á litið gat svo virtst,
a’ð þau væru harla ólík, hann stór
í gerð með nokkurri fyrirferð, hún
með svip blómsins. Heimili þeirra
bar hins vegar vitni þess, að um
fullkomna samstillingu var að
ræða, þar ríkti ást. eindrægni og
gagnkvæm virðing. Undir harðri
brynju leynist oft viðkvæmt hjarta
og vissu allir að Jón var barngóð-
ur. Þau hjón eignuðust einn son,
Guðmund Pál, gjaldkera hjá Aðal-
verktökum, mjög vel gefinn og vin-
sælan mann. Annan efnissón átti
Jón áður en hann giftist, Reyni,
yfirvélstjóra á millilandaskipi.
Fyrir 5 árum veiktist Jón G. Páls
son, þessi hrausti og djarfi maður,
hastarlega og fyrirvaralaust, missti
máttinn, og málið að mestu leyti,
varð barn að nýju, — upp frá því
var hann ekki svipur hjá sjón í
augum þeirra, sem vildu einung-
is muna hann sterkan og djarfan.
Þá hjúkruðu honum mjúkar hend-
ur eiginkonunnar, og óvenjulega
sívökul umhyggja sonarins, því
Jón dvaldi alltaf heima en fór
ekki í sjúkrahús. Auðlegð þeirra
mæðgina af manngæsku, tryggð,
og skilningi á mannlegum van-
mætti, þegar lífsstrengur er höggv-
inn,' svo að hann er nær því að
bresta, ber þeim nú fagurt vitni,
og bæði munu þau nú þakklát
fyrir að hafa fengið tækifæri og
frest tii að hjúkra hinu stóra
barni svo lengi sem raun varð á.
Nú er æviför Jóns G. Pálssonar
lokið. Sviptingar gerast jafnt og
þétt milli hvarflandi vinda og
hins fasta bergs, þar sem undir
er kvika landsins, en foksufellin
standa af sér veðrin og halda við
svip þess.
Valtýr Guðjónsson.
MINNING
Sigrún
Sigurðardóttir
frá
Torfufelli
Við blik blárra fjalla
við bros grænna stalla,
sem blasa við bænum
i byggð langt frá sænum
er fegurð og friður
og fagnandi niður —
lækjarins Ijúfa,
þar ljósálfar búa.
Og lækirnir glaðværir haldast í hendur
er hoppa þeir niður af fjallanna brún.
Og vor er í lofti. „Hvert ætlið þið allir?“
„Við eigi það vitum, en grundir og tún
með sóleyjum bíða á bölunum þarna,
og brosandi svörum við atlotum barna,
20
ÍSLENDINGAÞÆTTIR