Heimilistíminn - 08.03.1979, Blaðsíða 13

Vinur heldur kynningarboð fyrir likleg hjónaefni
skyldan leggur til. A fjölskylduáætlunar-
fundi sem haldinn var nýlega voru ungir
menn hvattir til þess að fara heim til
eiginkvenna sinna og búa meö fjölskyld-
um þeirra sér í lagi þegar þær ættu ekki
bræ&ur.
Aðferð prófessorsins
Uppi á loftinu I húsinu sem ég bý f eru
tvær ibúöir. Þar býr Chang-fjölskyldan og
svo við sjálf-Prófessor Chang á dóttur og
við eigum son. Þau giftust, enda þótt þau
giftust ekki hvort öðru á síðasta nýári.
Þess vegna komumst við i kynni við kin-
versk brúðkaup og það I meira lagi, vegna
þessara tveggja hjónabanda sem þarna
var stofnað til.
Chang Mei er hressileg stúlka sem
hefur hitt marga unga menn en prófessor
Chang tók þó til sinna ráöa. Hann sagöi
ekki: — Ég vil engan þessara pilta sem
tengdason. Hann fór eftir kinverskum sið-
venjum.
Starfsbróðir hans við háskólann kynnti
hana fyrir mjög geðslegum 31 árs göml-
um manni og allt var ákveöiö á mjög
stuttum tima. Talið er heppilegt fyrir
unga menn I Shanghai að gifta sig þegar
þeir eru 31 árs en venjulega er talið full-
vfet aö sé samanlagður aldur hjónaleys-
anna50ár,þá fáiþauleyfitil þess aö gifta
sig.
Chang Mei er 24 ára gömul og þess
vegna ekki nógu gömul samkvæmt kin-
verskum reglum til þess að gifta sig. Hún
ættieiginlega aðvera 25. Þessvegna lentu
ungmennin I nokkrum vandræðum þegar
þau sóttu um giftingarleyfið. En þar sem
frú Chang er heilsuveil og þarf á aðstoð
tengdasonar að halda þegar prófessor
Chang er ekki heima var tekið tillit til
þess og leyfið veitt.
Ungu hjónin komu hlæjandi heim og
sögðu syni okkar og kærustu hans, að þau
skyldu fara snemma til aö sækja um
leyfið vegna þess að vel gætu þau lent i
einhverjum erfiðleikum. Og það fór svo
sannarlega á þann veginn.
Tengdadóttir okkar (25 ára) var á rétt-
um aldrei en sonur okkar (25) heföi átt að
vera 27 ára. Faðirinn fór nú að reyna að
hafa áhrif á kinversku yfirvöldin og
beitti við það alþekktri kinverskri lagni og
þolinmæöi en ég móðirin, sat við eitt
boröið, þar sem ungt fólk var önnum kafið
viö að fylla út alls konar eyðublöð. Ég er
viss um, að ég hef oröið vitni að að
minnsta kosti 50 kinverskum giftingum
þennan febrúareftirmiðdag.
Leyfið fékkst
Þegarsvo börnin fengu leyfið til þess að
fylla út umsóknareyöublaöið þá tók það
ekki nema fimm minútur. Ég hafði verið
að velta þvi fyrir mér allan timann sem
ég beið um hvaö yröi spurt. Hvernig hitt-
uzt þið? Þetta var þýöingarmesta
spurningin þar sem ekki er hin minnsta
valdbeitingleyfð. önnur spurning var: —
Hvaöa dag ætlið þiö að tiikynna um gift-
ingu ykkar? (Þar er átt við daginn sem
veizlan er haldin og hjónabandið hefst I
raun og veru).
Þegar svo búið er að svara öllum
spurningunum rétt fá stúlkan og pUturinn
þegar f stað giftingarvottoröið rauöa
möppu með gylltum kinverskum stöfum.
Þau fá sina möppuna hvort og í henni er
að finna ýtarlegar upplýsingar um fjöl-
skylduáætlanir.
Og svo má ekki gleyma sætasta hluta
giftíngarinnar og þaö er svo sannarlega
sætasti hlutinn. Allir og ég endurtek allir
starfsfélagar bæði stúlkunnar og manns-
ins og alUr félagar mæöranna ogfeöranna
— og skyldmenni öll — verða að fá eitt-
hvert góögæti. Og þessi fjöldi getur skipt
hundruöum.
Mörgum mánuöum fyrir giftinguna
hafði pabbi keypt hundruð lftUla plast-
poka sem á var skrifað með rauðum stöf-
um „Tvöföld hamingja” ogsvo hafði hann
keypt heU lifandi ósköp af sælgæti. 1
hverjum einasta poka urðu aö vera jafn-
margir en þó mismunandi gotterismolar.
Við ákváöum að hafa átta mola í hverjum
poka.
Að kvöldi giftingardagsins var sælgæt-
inu dreift meðal allra nágrannanna, af-
gangurinn var svo afhentur næsta dag I
vinnunni. Arangurinn varð sá að nú sjö
mánuðum siðar stöðva okkur á förnum
vegi starfsfélagar okkar og segja: —
Halló þið gáfuð okkurekkert sælgæti þeg-
ar sonur ykkar gekk i hjónabandiö!
Jæja, þaö veröur að hafa það við
gerðum eins og bezt við gátum.
Þfb
DENNI
DÆMALAUSI
Ég myndi ekki vilja
skipta á þér og milljón
krónum. Taktu þær, ég
skal hlaupa i burtu og
koma aftur.
13