Heimilistíminn - 08.03.1979, Blaðsíða 33

nægum „þrýstingi” og „hóp-
efli” aö koma því til leiöar, aö
hjúkrunarkona skólans losn-
aöi viökvenheiti sitt ognefnd-
ist heils uve rnda rþj álfari eöa
fjölgæzlumaöur. En hvert ætti
hiin aö leita, til þess aö fá
meira en hundsbætur fyrir
lamaöa hönd Bjarka? Þjóöfé-
lagiö átti aö verja nokkrum
milljónum til aö tryggja hon-
um griöí návist ungra íslend-
inga, hreinsa hugi þeirra af
kvalalosta, sýna þeim myndir
af ást og umhyggju, ekki
grimmd.
Þá fyrst lægi drengurinn
hennar ekki óbættur hjá garöi
„Ég vil vera heima”, sagöi
hún upphátt viö sjálfa sig og
hrökk viö, þegar hún heyröi
rödd sina. „Ég hef unniö fyrir
börnunum mlnum og treyst
þvi, aö þjóöfélagiö væri griöa-
staöur. En heimili mitt var
rænt og barninu minu mis-
þyrmt. Og blaöasnápar og
uppeldismáiatrúöar gera gæl-
ur viöböölana. Já, já, þeir eru
bara, blessaöir böölarnir, aö
mótmæla lýöræöi, einræöi,
gervilýöræöi eöa gerviein-
ræöi. Og svo höfum viö
kannske ekki tfmt aö gefa
þeim diskótek.
Bíöi þeir bara, biekiöju-
snáparnir, slúöurdálkaflór-
sokkarnir, smásálarfræðing-
arnir þar til þessi finu dekur-
börn þeirra fara aö klóra aug-
un úr þeim sjálfum, eins og
þeir geröu meö vergangskött-
inn hérna á dögunum. — Og
skólanum trúöi ég fyrir góöu
barni, sem var gert aö mennt-
unarsnauöum spjátrúngi.
Nú vil ég fara heim og
bjarga þvi, sem bjargaö verö-
ur. Þaö eru min kvenréttindi.
Get ég ekki fengið eitthvert
verkefni heim? Einhverja
blekiöju, sem ekki krefst há-
skólamenntunar. Til dæmis
reiknaö út, hvaö nfu ára telp-
um hefur fariö mikiö fram i
lestri, aö meöaltali, siöan i
fyrra. Og svo getur Iönaöar-
málaráöuneytiö látiö mig
prjóna peysur til útflutnings
selt mér prjónavél á heildsölu-
veröi og borgaö mér svo sem
helming á viö drengómyndina
hérna, sem — .”
Dyrnar opnuöust hægt og
alveg hijóölaust, þvi aö huröin
haföi aöeins falliö aö stöfum.
Sá óboöni bauö góðon dag
kankvislega. Þetta var sálna-
hiröir skóians. Skárra væri aö
hafa biátt áfram prest, hugs-
aöi Lilja, alltaf jafn reiö. Þeir
nefna þó ekki boöskap sinn
visindi.
,,Þú talar viö sjálfa þig.
Ekki heyrði ég oröaskil, enda
stóö ég ekki á hleri”.
„Hvaö væri á móti þvi aö
hlusta á fróölegt eintal? Vkk-
ur ervistekki svooftsagt satt,
aö ykkur veiti af aö heyra
stöku sinnum, hvaö venjuieg
manneskja raunverulega
hugsar”, svaraöi hún
Hann var ungur, snyrtilegur
I útliti, raunar engin „dreng-
ómynd”, talaöi hægt og haföi
þægilegan málróm. ,,Þú ert
stressuö”, sagöi hann. Þaö er
mikiö arg hérna. Feröu nokk-
urn tima I leikhús, Lilja min? ”
„Frekar sjaldan. Þvi
spyröu?”
„Gott aö slappa af".
Hviia hugann, áttu viö.
Reynir þaö ekki á hugann, aö
fara i leikhús?”
„Getur veriö. En margt
annað er til. Þú þarft aö kom-
ast frá áhyggjum. Bara
siappa af. Allir þurfa þess”.
„Tildæmis aö sækja bingó”,
sagöi hún.
„Þvi ekki þaö? Bingó er vel
til þess failið aö slappa af. Úti-
lokar alla hugsun”.
„ósköp ert þú mikiö á móti
hugsunum. Aldrei hef ég séö
bágbornari skemmtun hjá
allsgáöu fólki en þetta bingó.
Ég varö fjúkandi reiö”.
,,Þá finnum viö eitthvaö,
sem sefar reiöi. Þaö eykur
stress aö vera mikiö reiöur”.
,,Mig iangar ekki til aö
verða dauöyfli. Þiö eruö aö
veröa svo heyrnarsljó, unga
fólkiö, aö þiö hættiö bráöum aö
heyra, þó aö hringli i pening-
um rétt viö nefiö á ykkur.
„Þá finnum viö lyktina”.
„Enn hafa vist ekki verið
fundin upp nein tæki til aö
sljóvga þaö skiiningarvit”,
svaraði hún.
„Þú ert I slæmu skapi i
dag”.
„Segöu bara taugaveikluð.
Ég tek mér þaö ekki til. Ég vil
helztekki lækningu, sem gerir
mig of sáttfúsa. En viö skulum
ekki tala um Bjarka”.
„Ég skil þaö, aö þér þyki
sárt aö hugsa um siys hans og
fötlun. En margur er meira
fatlaöur. — ”
Hún greip fram I: „Og þiö
litiö á þaö eins og óviöráöan-
legt náttúruafl aö kristnir
menn beiti kjafti og klóm eins
og óöir hundar. Þaö eru til
gamlar sögur um þaö hér og
þar, aö allir bændur og vinnu-
piltar neituöu aö hýöa þjóf á
héraösþingi, svo aö refsingin
varö aö falla niöur. Þaö væri
fróölegt aö lögleiöa hýöingar
til reynslu eitt ár og vita, hvaö
margir byöust til verksins.
Þeir yröu margir, allt frá tíu
ára kattamoröingjum tíl öku-
niöinga, kvennadólga og mis-
yndismanna I blekiöjunni. Svo
þegar búiö væri aö skrá kemp-
urnar og ljósmynda, mætti
láta hýöingar niöur falla”.
Iiannyppti öxlum. „Þetta er
stæling á Jeppa á Fjalli”.
„Einmitt. Honum var gerö
gildra, til þess, aö hugarfar
hans kæmi i Ijós. Ef einhver
Hitler birtist hérna aö óvör-
um, veröur hann ekki i vand-
ræöum með vikapilta. Þá
fengju þeir aö njóta sln, sem
núna læðast f myrkri til aö
snúa upp á barnshandlegg,
ráöast þrir á varnarlausa
stúiku og stinga göt á björgun-
arbáta”.
„Viö þessu er ekkert aö
gera? Hefur þú einhverja pat-
entlausn á þessu?”
„Já, tekuröu eftír þvi, aö
börnin láta aldrei i ljós meö-
aumkun meö þeim hrjáöa og
aidrei reiöi gegn fantinum?
Ég man, aö ég háskældi út af
meðferö á niðursetningum,
sem ég las um I þjóösögunum.
Núna eru börnin bólusett gegn
allri miskunnsemi. Svo oft
sýnir gónvarpiö þeim ofbeldiö
og grimmdina. Ég mundi
lcysa vandann á þann hátt, aö
afnema þessa almennu bólu-
setningu, £em gerir börnin
ónæm fyrir mannlegum þján-
ingum.”
„Ójá, þetta eru hálfgeröir
imbar, krakkagreyin,” sagði
hann mildur. „En þaö voru nú
ekki allir súperdýrðlingar i
gamla daga. Ég mundi segja
aö viö séum of fundvfs á gall-
ana en siöur á þaö jákvæöa.
Fólk hefur lika aðrar intrcssur
en i gamia daga. Ekki bókara-
mennt, heldur tækniintressur.
Þaö á ekki aö stimpla alla
menntunarsnauöa, vegna
þess, aö menntunin er á ööru
plani,” sagöi hann.
„Jú, jú. Mikill er vegur
verkmenningarinnar.
Drengur úr unglingadeiid
kemur tii min þessa dagana.
Hann er meö graftrarkýli á
hálsinum. Hann veit nöfn á
öllum bilategundum, sem
flytjast til landsins. En hann
veit ekki einu sinni, aö Ford
var maöur, hvaö þá aö hann
viti einhver skil á þcim fræga
33