Morgunblaðið - 19.02.2005, Blaðsíða 45

hafnaði niðri í fjöru, en sem betur
fer var hann einn í bílnum þá. Hann
náði sér ekki eftir það slys.
Einar var einn eftir í húsinu okk-
ar við ána þegar allir voru farnir að
heiman og þar byrjaði hann að búa
með Elsu konu sinni og bjuggu þau
þar í nokkur ár eða þar til þau fluttu
í sitt eigið hús. Einar var mikill ljúf-
lingur og mjög barngóður og góður
við alla sem voru eitthvað minni-
máttar. Hann var líka mikið fyrir
barnabörnin og hafa þau misst mik-
ið.
Elsku bróðir, ég kveð þig með
þakklæti í huga fyrir allar samveru-
stundir sem við áttum. Blessuð sé
minning þín. Elsa mín, samúðar-
kveðjur til ykkar allra.
Rannveig Magnúsdóttir.
Mér er einkar ljúft að minnast
mágs míns Einars Magnússonar,
sem lést á heimili sínu í Bolungavík
13. febrúar sl. Einar var ákaflega
prúður maður og sýndi snemma
vilja til að standa á eigin fótum og
vera ekki öðrum háður. Sjálfsbjarg-
arviðleitni var honum í blóð borin og
átti hann ekki langt að sækja það
því að faðir hans Magnús Einarsson
var harðduglegur faðir tíu barna
sem hann átti með konu sinni Krist-
ínu Lárusdóttur.
Það gefur auga leið að á heimilinu
var marga munna að seðja og sýndi
Einar snemma viðleitni til að hjálpa
föður sínum ásamt eldri bróður
sínum Ísleifi. Þetta voru mjög
samhentir feðgar og bar harð-
fisksverkun Magnúsar Einarssonar
vott um öguð vinnubrögð kunn-
áttumanns sem hann svo kenndi
sonum sínum. Einar hélt áfram að
verka harðfisk eftir lát föður síns í
mörg ár eða þar til kraftar hans
þrutu. Sem ungur maður fór Einar
til sjós og var um tíma með mági
sínum Halldóri G. Halldórssyni
skipstjóra á Grænlands- og
Nýfundnalandsmiðum á bv. Ricard
sem var gerður út frá Ísafirði. Einar
var einnig mörg sumur á síld á bát-
um frá Bolungarvík og um tíma
vann hann við fiskmat á Vestfjörð-
um.
Árið 1955 kvæntist Einar ungri
stúlku frá Ísafirði, Elsu Ásbergs-
dóttur, og áttu þau saman þrjú börn
sem öll lifa föður sinn. Þau Elsa og
Einar hófu sinn búskap í verbúðinni
gömlu þar sem Einar ólst upp, en
ekki leið á löngu þar til þau festu
kaup á verkamannabústað við Völu-
steinsstræti þar sem fjölskyldan
hefur búið síðan.
Þessum fáu minningabrotum vil
ég ljúka með því að minnast þess
hversu Einar var nærgætinn og
góður við móður sína meðan hún
lifði. Með Einari er fallinn í valinn
ein af þessum hvunndagshetjum,
sem láta ekki hátt í sér heyra en
vinna verk sín í hljóði fólki sínu og
þjóð sinni til hagsbóta. Ég bið Guð
að blessa minningu Einars og votta
fjölskyldu hans og öðrum ástvinum
innilega samúð.
Baldvin Steindórsson.
„Einstakur er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem er engu öðru líkt,
faðmlagi
eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá
sem eru dýrmætir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez.)
Nú þegar komið er að kveðju-
stund, elsku Einar, þá er erfitt að
setja orðin á blað. Efst í huga mér
eru þakkir fyrir samfylgdina í
gegnum árin og allar þær góðu
minningar um þig sem ég mun
geyma í hjarta mínu alla tíð. Ég vil
biðja algóðan Guð að varðveita alla
ástvini þína sem eiga um svo sárt að
binda. Megi hann veita ykkur öllum
styrk á þessum erfiðu tímum. Minn-
ing þín verður ljós í lífi okkar.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér að taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Elísabet (Ellý).
Látinn er í Bolungarvík móður-
bróðir okkar Einar Magnússon, 73
ára að aldri. Þrátt fyrir heilsubrest
kom andlátið snöggt og fyrirvara-
laust, en nákvæmlega mánuður er
liðinn síðan móðursystir okkar Sól-
ey Magnúsdóttir lést, einnig héðan
úr Bolungarvík og er nú farið að
fækka í systkinahópnum. Samskipti
okkar bræðranna við Einar voru
töluverð, bæði vegna ættartengsla
og ekki síður vegna þess að það var
svo margt spennandi sem Einar var
að fást við. Einar starfrækti á sínum
tíma „sjoppu“ við ána og maður
taldist heppinn þegar hann bað
mann að afgreiða því þá rataði eitt
og eitt sælgæti upp í mann, einnig
var heimatilbúni ísinn hans algert
sælgæti en hann var búinn til í
handsnúinni vél og síðan geymdur í
ísmolum.
Einar starfaði lengst af við fisk-
vinnslu, sem fiskimatsmaður og sem
bifreiðastjóri og var margt til lista
lagt og vandfundinn var betri harð-
fiskur, saltfiskur, hákarl eða gellur
en sá sem hann hafði farið höndum
um. Oft gaukaði hann að okkur lít-
ilræði og þá þurfti að velja það alveg
sérstaklega því allt varð að vera eft-
ir kúnstarinnar reglum.
Einar átti alla tíð fína bíla og var
sífellt að dytta að þeim, þvo og bóna
og tók því ávallt vel þegar við báðum
um að „fá að vera í“.
Einar átti alla sína tíð heima í
Bolungarvík og þar leið honum best,
hann giftist Elsu Ásbergsdóttur frá
Ísafirði og eignuðust þau þrjú börn
en nú hið seinni ár hefur hann átt
við vanheilsu að stríða.
Við og fjölskyldur okkar sendum
Elsu, börnum þeirra og öðrum ást-
vinum, okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum góðan guð að
geyma minningu um góðan dreng.
Víðir Benediktsson,
Benedikt S. Benediktsson.
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. FEBRÚAR 2005 45
MINNINGAR
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
RAKELAR S. KRISTJÁNSDÓTTUR,
Hléskógum 8,
Egilsstöðum.
Sérstakar þakkir fá læknar og allt starfsfólk á
Sjúkrahúsinu Egilsstöðum.
Erla Sigurðardóttir, Jakob Þórarinsson,
Anna Sigurðardóttir,
Kristbjörg Sigurðardóttir, Hallgrímur Gunnarsson,
Páll Sigurðsson, Sumarrós Árnadóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vin-
arhug vegna andláts elskulegs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og lang-
afa,
SIGURGEIRS JÓNSSONAR,
Kópavogsbraut 1A,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks og lækna á
deildum A5 og B4 Landspítala í Fossvogi.
Hrafnhildur Kjartansdóttir Thors,
Hrefna Sigurgeirsdóttir, Guðjón Jónsson,
Kjartan Sigurgeirsson, Þórdís Guðrún Bjarnadóttir,
Jón Sigurgeirsson, Sigríður Harðardóttir,
Hrafnhildur Sigurgeirsdóttir, Friðrik Hafberg,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegs
föður, tengdaföður, afa og langafa,
ÓLAFS J. ÓLAFSSONAR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Skógarbæjar
fyrir góða umönnun.
Anna M. Ólafsdóttir, Rune Nordh,
Ása Jóhannsdóttir, Jón Ágúst Ólafsson
og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug vegna andláts og útfarar móður okkar,
tengdamóður, systur, ömmu og langömmu,
ELÍNAR GUÐRÚNAR FRIÐRIKSDÓTTUR,
Furulundi 6c,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til heimahlynningar og heima-
hjúkrunar á Akureyri fyrir frábæra umönnun.
Reynir Sigursteinsson, Katrín Lilja Haraldsdóttir,
Gunnar Sigursteinsson, Björg Ragúels,
Steindór Sigursteinsson, Erla Baldursdóttir,
Hulda Friðriksdóttir,
ömmu- og langömmubörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓHANN V. SIGURJÓNSSON,
Álftahólum 2,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti mið-
vikudaginn 17. febrúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Lára Árnadóttir,
Sigurjón Jóhannsson,
Árni Jóhannsson, Dagfríður Jónsdóttir,
Magnús Finnur Jóhannsson, Halldóra Guðmundsdóttir,
Margrét Nanna Jóhannsdóttir, Karl Ísleifsson,
Jóhann Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.✝ Grímur Sam-úelsson fæddist í
Miðdalsgröf í
Strandasýslu 8. júlí
1916. Hann lést á
Sjúkrahúsinu á Ísa-
firði 14. febrúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Samúel
Guðmundsson, f. á
Kleifum í Gilsfirði
12. maí 1862, og
Magndís Friðriks-
dóttir, f. á Gests-
stöðum í Stranda-
sýslu 29. mars 1879.
Grímur var yngstur
sextán barna Samúels og þriggja
barna Magndísar. Alsystur Gríms
voru Þuríður, f. 19. júní 1903,
sem ein er eftirlifandi af systk-
inunum, og María, f. 31. okt.
1906, d. 15. júní 2001.
syni, börn þeirra eru Eiður Örn,
f. 29. nóv. 1979, og Elva Mjöll, f.
15. apr. 1983. 4) Snorri, f. 3. ág.
1954, býr á Ísafirði, kvæntur Ár-
nýju H. Herbertsdóttur, synir
þeirra eru Herbert, f. 18. okt.
1985, Grímur, f. 22. ág. 1988, og
Yngvi, f. 12. des. 1989; 5) Samúel,
f. 1. okt. 1959, býr á Akranesi.
Sonur Gríms og Kristínar Magn-
úsdóttur er Guðmundur Dalmann,
f. 10. jan. 1931, d. 23. sept. 1963,
kvæntur Kristjönu Guðmunds-
dóttur, börn þeirra eru Sigríður
Alma, f. 18. maí 1957, og Gunnar
Tryggvi, f. 11. júlí 1960. Guð-
mundur var kjörsonur Tryggva
bróður Gríms.
Grímur bjó á Ísafirði frá 1933,
var fyrst sjómaður en vann síðan
í slippnum á Torfnesi í mörg ár
við járnsmíðar. 1962 skipti hann
yfir í trésmíðar og vann hjá Dan-
íel Kristjánssyni í nær tuttugu ár,
en síðustu starfsárin var hann
baðvörður í Sundhöll Ísafjarðar.
Grímur verður jarðsunginn frá
Ísafjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Grímur kvæntist
13. desember 1941
Kristínu Árnadóttur,
f. 3. maí 1917, d. 24.
des. 1998. Þau áttu
fimm börn: 1) Óðinn,
f. 14. maí 1942, býr á
Ísafirði. 2) Magndís, f.
9 maí 1944, býr í
Reykjavík, gift Jó-
hannesi Guðnasyni,
börn þeirra eru; a)
Svava, f. 5 okt. 1964,
börn hennar eru
Andri Ómar Adels-
son, f. 21. des. 1994,
og Aldís Lóa Bene-
diktsdóttir, f. 20. janúar 2004; b)
Harpa Kristín, f. 20. apríl 1966, í
sambúð með Víði Sigurðssyni, og
c) Sigurður Þór, f. 26. okt. 1971.
3) Steinunn, f. 11. des. 1949, býr í
Reykjavík, gift Þór Gunnlaugs-
Okkur langar að minnast afa í
nokkrum orðum, nú þegar hann er
farinn á fund ömmu.
Afi var einstaklega handlaginn
maður, það hreinlega lék allt í hönd-
unum á honum. Okkur er til efs að það
sé til sem hann ekki gat smíðað. Hann
bakaði, saumaði út, smíðaði, renndi
og batt inn bækur.
Við eigum öll fjölda einstakra muna
eftir hann. Enn þann dag í dag botn-
um við ekki í því hvernig hann fór að
því að gera svo fínlega og fallega hluti
með þessum gildu, kubbslegu fingr-
um sínum.
Hann bjó til frábæra kæfu og það
var fastur liður í áratugi að smakka
himneska ástarpungana hans í hvert
skipti sem leiðin lá til Ísafjarðar. Svo
flinkur var hann við útsaum og bakst-
ur að ungur Siggi spurði einhverju
sinni, „mamma, er afi minn kona?“
Hann hafði alltaf með sér „virðu-
leikann“ þegar hann kom suður, og
fór ekki út án þess að setja hattinn á
glansandi kollinn; það varð að passa
að upp á virðuleikann í höfuðstaðnum.
Stundum var þolinmæðinni ekki
fyrir að fara ef fyrirgangurinn og læt-
in í okkur voru mikil og þá fengum við
gjarnan að heyra það. Amma þurfti
þá ekki annað en að koma inn í her-
bergið til að allt félli í ljúfa löð, en hún
hafði einstaklega róandi áhrif á okkur
öll. Einnig var stutt í gamansemi og
stríðni hjá afa gamla, og kom fyrir að
hann væri upphafsmaðurinn og færi
fremstur í flokki ærslabelgja.
Hann var mikið spilafífl og við
dáðumst mikið að öllum gullpening-
unum sem hann hafði fengið fyrir
bridds og vist. Við erum líka enn að
leggja flesta kaplana sem hann var
óþreytandi að kenna okkur.
Hann var kominn undir sjötugt og
hættur að vinna þegar hann tók upp á
því að spila golf. Golfbakterían greip
hann heljartökum og stundaði hann
golf af mikilli elju í mörg ár. Og þegar
vígja átti nýjan púttvöll á Ísafirði, var
afi fenginn til að slá fyrsta höggið sem
elsti félaginn í golfklúbbnum á Ísa-
firði.
Undir það síðasta var tilveran farin
að missa lit þar sem sjónin og heyrnin
voru farin að gefa sig og hann hættur
að geta sinnt hugðarefnum sínum.
Afi var nýverið sendur suður á
sjúkrahús og gafst okkur þá kær-
komið tækifæri til að hitta hann þar
sem ekki var útlit fyrir að langt væri
eftir. Það var ómetanlegt að fá að
kveðja afa sem mun lifa áfram í minn-
ingunni.
Svava, Harpa Kristín, Sigurður
Þór, Andri Ómar og Aldís Lóa.
GRÍMUR
SAMÚELSSON