Morgunblaðið - 19.02.2005, Blaðsíða 46

46 LAUGARDAGUR 19. FEBRÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sigrún Gunn-arsdóttir fædd-
ist í Bakkagerði á
Reyðarfirði 5. jan-
úar 1926. Hún lést
á gjörgæsludeild
LSH 10. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Gunnar Bóasson út-
vegsbóndi, f. 10.
maí 1884, d. 28. júlí
1945, og Margrét
Stefanía Friðriks-
dóttir, f. 7. júlí
1899, d. 4. maí
1975. Systkini Sig-
rúnar eru: Una Sigríður, f. 1924,
Aðalheiður, f. 1927, Friðrik, f.
1929, d. 1938, Reynir, f. 1931,
Bóas, f. 1932, Fjóla, f. 1935,
Ragnhildur Sigfríð, f. 1937, Sól-
veig, f. 1944. Systkini Sigrúnar,
samfeðra, eru: Sigurbjörg, f.
1907, d. 1963, Jón, f. 1908, d.
1961, Lára, f. 1909, d. 1996, Sól-
borg, f. 1910, d. 1991, Ásgeir, f.
1912, d. 1985, Anna, f. 1913, d.
1958, Hjalti, f. 1914, d. 1986,
Páll, f. 1916, d. 1916, Páll, f.
1917, Ingvar, f. 1919, d. 1991.
Hinn 14. ágúst 1948 giftist
Sigrún Guðmundi Tómasi Ara-
syni frá Heyklifi við Stöðvar-
Guðmundur Rúnar, f. 4. desem-
ber 1990. 3) Björn, f. 11. ágúst
1953. Börn hans eru Tom, f. 8.
ágúst 1980, sambýliskona Liv
Astrid Halvursen Hesjedal og
dóttir þeirra er Lilja Maria, f.
19. júní 2001, Nína, f. 13. ágúst
1987, Einar Tómas, f. 14. desem-
ber 1991, og Guðrún Bára, 25.
ágúst 1993. 4) Aðalheiður Guð-
rún, f. 16. nóvember 1954. 5)
Friðrik Mar, f. 25. ágúst 1960,
sambýliskona Alda Oddsdóttir, f.
1. maí 1960. Synir þeirra eru
Guðmundur Tómas, f. 25. sept-
ember 1981, sambýliskona Ing-
unn Þóra Einarsdóttir, dóttir
þeirra er Tinna Mjöll, f. 13. októ-
ber 2004, Valgeir Mar, f. 19. maí
1986, unnusta Ingunn Þóra
Björgvinsdóttir. 6) Sigrún, f. 11.
október 1969, sambýlismaður
Þorlákur Björnsson, f. 29. des-
ember 1962. Synir þeirra eru
Teitur Tómas, f. 23. júlí 1995, og
Guðmundur Tómas f. 5. nóvem-
ber 2001.
Sigrún ólst upp í Bakkagerði
og á Stuðlum í Reyðarfirði. Hún
stundaði nám við húsmæðraskól-
ann á Laugalandi 1946–1948.
Sigrún og Guðmundur Tómas
stofnuðu heimili á Breiðdalsvík
og bjuggu þar allan sinn búskap.
Auk húsmóðurstarfa starfaði
Sigrún við ýmis tilfallandi
verkakvennastörf.
Útför Sigrúnar fer fram frá
Heydalakirkju í dag og hefst af-
höfnin klukkan 14.
fjörð, f. 28. febrúar
1923, d. 11. nóvem-
ber 2001. Foreldrar
hans voru Ari Páls-
son bóndi og vita-
vörður, f. 22. desem-
ber 1895, d. 18.
október 1924, og
Guðrún Tómasdóttir
kennari, f. 28. maí
1896, d. 15. mars
1923. Fósturforeldr-
ar Guðmundar Tóm-
asar voru Einar
Björnsson kaup-
félagsstjóri, f. 11.
janúar 1878, d. 26.
febrúar 1961, og Aðalheiður
Pálsdóttir ljósmóðir, f. 31. des-
ember 1896, d. 13. maí 1988.
Börn Guðmundar Tómasar og
Sigrúnar eru: 1) Gunnar Ari, f.
25. ágúst 1950, kvæntur Heið-
rúnu Öldu Hansdóttur, f. 25.
september 1952. Börn þeirra eru
Hans Arnar, f. 30. desember
1977, Sigrún Aðalheiður, f. 29.
maí 1979, sambýlismaður hennar
er Geir Sverrisson, dóttir þeirra
er Heiðrún Erla, f. 23. júní 2003,
Bára, f. 24. janúar 1981, Björk, f.
21. nóvember 1983, og Gunnar
Tómas, f. 23. júlí 1987. 2) Einar,
f. 8. febrúar 1952. Sonur hans er
Elsku mamma. Andlát þitt bar
svo skjótt að. Við ætluðum bara að-
eins að skreppa upp á spítala, eins
og við höfðum stundum áður gert,
af því þér var farið að líða leið-
inlega, eins og þú orðaðir það. Að
líða leiðinlega þýddi í raun að þú
værir sárkvalin og staðfestir í raun
hversu mikið hörkutól þú varst. Þú
kvartaðir aldrei. Þú hefur senni-
lega verið orðin mun veikari en
okkur grunaði. Þú varst í senn dul
og frökk, eins skrýtið og það kann
að hljóma. Þú varst dul á tilfinn-
ingar þínar í orði en sýndir
ómælda væntumþykju í verki. Þú
varst kletturinn hans pabba og
okkar systkinanna. Það var ekkert
sem kom þér úr jafnvægi, jafnvel
ekki stærri slys, þú náðir alltaf að
hugsa skýrt og bregðast rétt við.
Þú hefðir sennilega orðið topp-
bráðamóttökulæknir hefðir þú haft
tækifæri til þess. Þið pabbi voruð
miklir vinir og mjög samrýnd. Þið
spjölluðuð saman á kvöldin fram á
rauða nótt eins unglingarnir. Þið
voruð mjög ólík og lærðum við
systkinin fljótt að reikna ykkur út.
Ef við þurftum leyfi til að fara eitt-
hvað, þá varst þú líklegri til að
treysta okkur og gefa okkur far-
arleyfi. Pabbi var hins vegar lík-
legri til að vilja kaupa eitthvað
handa okkur. Mannkostir ykkar
beggja hafa gefið okkur fjölskyld-
unni dýrmætt veganesti sem gott
er að varðveita í nútímasamfélagi.
Þú varst nú oft róleg í tíðinni,
eins og pabbi orðaði það. Þessi ró-
semi þín gerði það samt að verkum
að þú hafðir yndislega nærveru. Þú
hafðir mikið jafnaðargeð, ég man
ekki eftir að hafa séð þig reiðast
eða skeyta skapi þínu á öðrum.
Æðruleysi þitt var líka eitthvað
sem eftir var tekið af þínu sam-
ferðafólki. Þú hafðir mikinn húmor
og gast verið mjög stríðin. Þú
varst oft mjög ákveðin og jafnvel
þrjósk í jákvæðri merkingu. Þú
komst þínu í gegn án þess að við
tækjum eftir því. Síðustu árin
varstu ákveðin í því að kvenpening-
urinn í fjölskyldunni skyldi eignast
íslenskan búning, hvort sem fólki
líkaði það eða ekki. Þú lagðir
ómældan tíma og vinnu í að koma
upp búningum handa okkur öllum.
Í dag erum við þér ákaflega þakk-
látar fyrir þessa dýrmætu gjöf.
Þú varst græðari af lífi og sál,
bæði í eiginlegri og óeiginlegri
merkingu. Jurtir lifnuðu við í
höndum þínum, ég var nú ekki allt-
af hrifin af afleggjurunum þínum
eða vera að geyma hálfdauða trjá-
lurka, en viti menn, í þínum hönd-
um urðu afleggjararnir að fallegum
blómum og lurkarnir að fallegum
trjám. Þú varst mikil handavinnu-
kona, sérlega vandvirk og útsjón-
arsöm en jafnframt nýtin. Þú varst
mikil prjónakona. Í raun lék öll
handavinna í höndum þér. Því mið-
ur auðnaðist mér ekki að tileinka
mér þessa færni þína, það er víst
ekki nóg að vera alltaf á leiðinni að
setjast niður og læra af ykkur
eldra fólkinu. Þú saumaðir dýrindis
flíkur á systkini þín og seinna á
okkur börnin og pabba. Þú varst
einnig mjög skapandi í þinni
handavinnu og gafst þig alla í verk-
efnin hverju sinni. Fyrir t.d. eitt
lítið grímuball varð kannski til
næstum því alvöru prinsessukjóll
og unnu þessi sköpunarverk þín oft
til verðlauna. Þú hafðir gaman af
alls kyns spilamennsku, happ-
drættum og getraunum. Ósjaldan
vannstu til verðlauna. Þú varst
góður námsmaður og þá sérstak-
lega sleip í reikningi. Allt fram á
þinn síðasta dag varst þú okkar
helsta alfræðiuppflettibók og alveg
stálminnug. Ef hlutir týndust á
heimilinu varstu strax mætt á stað-
inn, enda um að ræða ráðgátu sem
þurfti að leysa. Þú gast fundið nál í
heystakki á ótrúlega skömmum
tíma. Þú settir svip á heimilisbrag-
inn hér í Dalhúsum og varst okkur
öllum stoð og stytta í hinu hvers-
dagslega amstri. Þú kenndir okkur
öllum að meta gömul og góð gildi,
nokkuð sem við munum búa að alla
ævi.
Á þessum erfiðu tímamótum í lífi
okkar systkinanna, og okkar fólks,
þegar þið pabbi eru bæði farin frá
þessu jarðríki, er ég þó þakklát.
Þakklát fyrir allt það sem þið hafið
gefið okkur. Ég er einnig svo
þakklát fyrir að hafa fengið að hafa
ykkur á heimili mínu ykkar síðustu
ár og að drengirnir mínir skuli
hafa fengið að kynnast ykkur
svona vel. Það hefur verið okkur
öllum ómetanlegt. Síðast en ekki
síst er ég þakklát fyrir að nú eruð
þið pabbi aftur sameinuð. Guð
geymi ykkur.
Þín dóttir
Sigrún.
Það var fyrir sextán árum sem
ég kynntist tengdamóður minni
Sigrúnu fyrst. Ég var í heimsókn á
Breiðdalsvík með „heitkonu“
minni, dóttur Sigrúnar, í þeirri er-
indagjörð að kynnast skyldmenn-
um hennar og gefa þeim tækifæri á
að kynnast mér. Mér varð það
helst minnisstætt eftir ferðina hve
æðrulaus, róleg og skynsöm hún
virtist vera. Það lærðist mér seinna
að voru einmitt þeir mannkostir
sem prýddu Sigrúnu í sem rík-
ustum mæli.
Það var ekki fyrr en haustið
1999 þegar Sigrún og maður henn-
ar, Guðmundur Tómas Arason, sá
góði drengur, fluttu til okkar suður
í Reykjavík að ég raunverulega
kynntist Sigrúnu. Sigrún var nefni-
lega þess konar manneskja sem
hefði getað lagt fyrir sig með prýði
flestar hefðbundnar atvinnugrein-
ar. Sem dæmi um atvinnugrein
sem ég hefði getað hugsað mér
hana sinna var lækningar. Þar
sýndi hún mikinn áhuga og býsna
mikinn skilning og færni. Hlýtur
það að hafa komið sér vel á stað
sem lá langt fyrir utan stærstu
þéttbýliskjarna. Fyrir utan að vera
vel gefin, atorkusöm og ósérhlífin
var hún einnig hög á flest hand-
verk, orðlögð fyrir prjónaskap og
fatasaum, nokkuð sem kom sér
reglulega vel á okkar heimili. Fé-
lagslynd var hún með afbrigðum,
enda féllu ekki niður tímar í fé-
lagsvist nema eitthvað mikið væri
að og bingó og önnur spilamennska
voru einnig mikils metin. Ekki var
heldur verra að oft komu vinningar
heim.
Að hafa þau Sigrúnu og Guð-
mund og seinna Sigrúnu eina var
ómetanlegt fyrir heimilishaldið í
Dalhúsunum. Nú er tíðrætt um
kjölfestufjárfesta og má í þeirri
umræðu allri segja að hún hafi ver-
ið kjölfestan á okkar heimili. Þegar
eldri dóttursonur hennar kom úr
skólanum var hún heima við og
saman fengu þau sér í svanginn og
oft var kjötsúpa eða saltket á boð-
stólum þegar eldri heimilismeðlim-
irnir komu svangir eftir erfiði
dagsins. Það skapaðist gott og náið
samband milli ömmu og dótturson-
ar og gaf það báðum aðilum mikið.
Oftast vildi Teitur frekar vera
heima hjá ömmu sinni en fara ein-
hverra erinda með pabba og
mömmu.Það er hverju barni ómet-
anlegt að hafa kynnst afa sínum og
ömmu á þennan nálæga og per-
sónulega hátt frekar en sem fjar-
lægum persónum, einnig mér sem
tengdasyni. Samneytið við þau
Guðmund og Sigrúnu var mann-
bætandi á allan hátt. Þau voru heil-
steyptar og góðar manneskjur,
heiðarlegt, skemmtilegt og gefandi
fólk. Ég trúi því að við allt heim-
ilisfólkið höfum orðið ríkari og
betri manneskjur á því að hafa átt
samvist með þessu heiðursfólki.
Fyrir það er ég svo óendanlega
þakklátur. Minning þín, Sigrún, og
ykkar beggja mun lifa með mér og
okkur í Dalhúsunum um ókomna
tíð. Ég trúi því að þú sért núna
sameinuð þínum ástsæla eigin-
manni og þar hlýtur ykkur að líða
vel, annað er ekki hægt.
Þorlákur Björnsson.
Elsku amma.
Takk fyrir allt sem þú gerðir
fyrir okkur. Það er skrítið að vera
að kveðja þig núna en hlutirnir
gerast stundum býsna hratt. Þegar
við fréttum af því að þú værir kom-
in á spítalann gerðum við okkur
ekki grein fyrir að það væri svona
stutt eftir.
Þú varst svo dugleg að sauma og
prjóna. Sængurfötin sem þú saum-
aðir fyrir okkur voru sett á fyrir öll
jól og páska. Það var engin hátíð
án þeirra. Allir ullarsokkarnir sem
þú gafst okkur hafa líka verið mjög
mikið notaðir. Þeir eru svo þægi-
legir að þeir eru notaðir jafnvel þó
að á suma þeirra séu komin göt.
Þér þótti mjög vænt um íslenska
upphlutinn og var það þér hjartans
mál að allar konurnar í fjölskyld-
unni fengju einn slíkan. Þegar kom
að okkur stelpunum voru undir-
tektirnar þó misgóðar, að minnsta
kosti þegar mæla þurfti mittismál-
ið.
Þú varst mjög sterkur persónu-
leiki. Þegar afi veiktist stóðst þú
eins og klettur við hliðina á honum
alveg þar til hann kvaddi okkur.
Núna ertu komin til hans og við
vonum að ykkur líði vel.
Þín barnabörn,
Hans, Sigrún, Bára, Björk
og Gunnar Tómas.
Elsku amma mín. Þú varst mér
svo kær. Þú varst líka svo dugleg,
prjónaðir sokka og vettlinga handa
mér, hjálpaðir mér með vanda-
málin mín og ef ég vildi ekki fara
einn í flugvél eða eitthvað svoleiðis
þá komstu bara með mér. Þú
kenndir mér líka að prjóna og
sagðir mér sögur. Þú sagðir við
mig að þegar ég yrði aðeins eldri
mætti ég koma með þér á vist. Þú
eldaðir svo góðan hafragraut og við
laumuðumst stundum í suðusúkku-
laðið.
Síðan hélstu eiginlega alltaf með
mér. Þú varst svo góð og frábær
amma að maður gat varla trúað
því. Þinn ömmustrákur,
Teitur.
Elsku amma mín. Það er slæmt
að hafa ekki haft tækifæri til að
hafa þig lengur hjá okkur. Það
þurfa greinilega aðrir á þér að
halda núna, þ.á m. örugglega hann
afi. Við fengum einungis rúm þrjú
ár saman sem voru þó reglulega
góð ár. Fá börn á mínum aldri geta
stært sig af því að hafa ömmu inni
á heimilinu og það í næsta her-
bergi. Það gat ég hins vegar, þú
hefur búið hjá okkur alveg frá því
ég fæddist. Þegar mamma byrjaði
aftur að vinna gættir þú mín fyrstu
mánuðina, svo fór ég til dag-
mömmu og þá sóttir þú mig iðu-
lega. Ég byrjaði yfirleitt daginn á
því að hlaupa inn til þín og gefa
þér koss. Svo fékkstu koss þegar
ég kom heim úr leikskólanum.
Meðan margar ömmur lauma að
ömmubörnunum sínum brjóstsykri
o.þ.h. þá laumaðir þú að mér alls
kyns öðru gotteríi, t.d. slátri, kjöt-
bita eða harðfiski. Það fannst mér
gott. Það var mjög náið samband
milli þín og okkar bræðranna. Til
marks um það má nefna að ef
mamma og pabbi þurftu eitthvað
að skreppa þá var mér alveg óhætt
hjá þér þó svo þú værir orðin svo-
lítið seinni en hér áður og lúin í
fótunum þínum. Ég, þessi fjörugi
litli drengur, breyttist bara í ang-
urværan ljúfling á meðan og dund-
aði mér bara með dótið við sófann
hjá þér. Ég var líka orðinn dugleg-
ur að sendast fyrir þig og mjög
snöggur í förum. Ég var alltaf að
færa þér eitthvað í gogginn, kex,
djús o.þ.h. og rétti þér prjónana
þína ef þú misstir þá á gólfið. Þess-
ar minningar um dásamlega ömmu
verð ég að biðja mömmu, pabba og
stóra bróður að hjálpa mér að
halda í. Guð geymi þig elsku
amma.
Þinn (yngsti)
Guðmundur Tómas.
SIGRÚN
GUNNARSDÓTTIR
Nú andar næturblær um
bláa voga.
Við bleikan himin daprar
stjörnur loga.
Og þar sem forðum vor í sefi söng
KRISTRÚN
SIGURVINSDÓTTIR
GEORGES
✝ Kristrún Sigur-vinsdóttir
Georges fæddist í
Reykjavík 6. ágúst
1948. Hún andaðist á
Gjörgæsludeild
Landspítalans í Foss-
vogi 9. janúar síðast-
liðinn og fór útför
hennar fram frá
Keflavíkurkirkju 14.
janúar.
nú svífur vetrarnóttin
dimm og löng.
Svo undarlega allir hlutir
breytast.
Hve árin skipta svip og
hjörtun þreytast.
Hve snemma daprast
vorsins vígða bál.
Hve vínið dofnar ört á tím-
ans skál.
(Tómas Guðmundsson.)
Fyrir tæpum 40 ár-
um, að hausti árið 1965,
safnaðist saman að Hús-
mæðraskólanum á
Laugarvatni hópur ungra stúlkna
hvaðanæfa af landinu til námsdvalar
þann vetur.
Það ríkti spenna og eftirvænting,
fæstar höfðu hist áður, en ekki leið
langur tími þegar í ljós kom að þarna
var samheldinn hópur samankom-
inn, gleði og hlátrasköll glumdu um
ganga. Þegar ábyrgri námsstund
dagsins var lokið, skólabúningnum
haganlega komið fyrir eftir settum
reglum inn í skáp, þá var slegið á
léttari strengi, ekki glapti sjónvarp-
ið, maður var manns gaman. Einna
fremst í glaðværðinni fór sú sem hér
er minnst, hún Dúddý, eins og hún
var alltaf kölluð, „töff“ stelpa úr
bítlabænum Keflavík, með áberandi
svart hár og augabrúnir og alls
ófeimin. Hún var einstakur gleði-
gjafi, það var gott að vera nálægt
henni, uppátækjasöm, fyndin, og brá
sér í allra kvikinda líki ef sá gállinn
var á henni, hló hátt og mikið þegar
ærslin voru sem mest. En hún var
líka ábyrg fyrir því sem henni var
trúað fyrir. Fyrir innan grallara-
grímuna var einlæg sál, með gott
hjartalag. Um vorið skildu leiðir og
hver fór í sína átt, alvara lífsins
framundan, seglin rifuð og siglt jafnt
í meðbyr sem mótbyr, en hópurinn
hefur haldið saman allt til þessa, all-
flestar, við misstum fljótlega sam-
bandið við Dúddý, hún lifði hratt,
vildi skoða heiminn, Eftir að hún
flutti til Ameríku, höfðum við fregnir
af henni öðru hvoru en sáumst ekki
meir, en oft hefur verið vitnað í hana
á góðum stundum, þegar við komum
saman.
„Svo undarlega allir hlutir breyt-
ast,“ ( T.G.) Dúddý var komin heim,
að fylgja föður sínum til grafar, en
óvænt veikindi breyttu ferðaáætlun,
hún var komin heim til að deyja, nú
hvílir hún í föðurörmum. Við sendum
móður hennar, eiginmanni, syni,
systkinum og öllum öðrum ættingj-
um okkar einlægustu samúðarkveðj-
ur. Farðu sæl í fegurð himins, kæra
skólasystir.
F.h. Skólasystra í Húsmæðraskól-
anum á Laugarvatni,
Þóra Grétarsdóttir.