Morgunblaðið - 06.11.2005, Blaðsíða 59

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6. NÓVEMBER 2005 59
MINNINGAR
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför ástkærs föður
okkar, tengdaföður, bróður, afa og langafa,
ÁRNA BJARNASONAR,
Fögruhlíð 7,
Hafnarfirði.
Ruth Árnadóttir, Guðmundur Jónsson,
Ása Bjarney Árnadóttir, Jón Örn Pálsson,
Guðný Hildur Árnadóttir, Guðleifur Guðmundsson,
Haraldur Árnason, Valgerður Bjarnadóttir,
Árni Özur Árnason, Díana Ósk Pétursdóttir,
Reynir Bjarnason, Guðný Bernhard,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
móður minnar, tengdamóður, ömmu okkar og
langömmu,
SIGRÍÐAR GUÐRÚNAR BENÓNÝSDÓTTUR,
Fossagötu 10,
Reykjavík.
Hjartans þakkir færum við starfsfólki á hjúkrunar-
heimilinu Sóltúni fyrir einstaklega góða umönnun og hlýju.

Elísabet S. Magnúsdóttir,
Sigríður Dóra Jóhannsdóttir,
Sigríður Erla Eysteinsdóttir, Jóhannes Hermannsson,
Magnús Þór Gylfason, Elva Dögg Melsteð,
Þóra Björk Eysteinsdóttir, Gunnar Wedholm Helgason,
Helga Björg Gylfadóttir, Gunnar Theodór Eggertsson
og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegs
mannsins míns, föður okkar, afa og langafa,
SIGURSTEINS GUÐSTEINSSONAR,
dvalarheimilinu Eir,
áður til heimilis
í Veghúsum 31,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á hjúkrunarheimilinu Eir.
Freyja Guðrún Erlendsdóttir,
Guðrún Sigursteinsdóttir,
Ella Lilja Sigursteinsdóttir,
Guðrún Sigursteinsdóttir Girgis,
afabörn og langafabörn.
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu okkur hlýhug
og ómetanlegan stuðning við andlát og útför
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og
langafa,
EINARS PÉTURSSONAR
rafvirkjameistara,
Laufbrekku 14,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir færum við Friðbirni Sigurðssyni lækni, starfsfólki
heimahlynningar Krabbameinsfélagsins og séra Ægi Fr. Sigurgeirssyni.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Sigrún Sesselja Bárðardóttir.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
GUÐRÚNAR HJARTARDÓTTUR,
Hrafnistu Reykjavík,
áður til heimilis
í Arahólum 4,
Reykjavík.
Börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför elskulegs
sonar míns og bróður okkar,
SIGVALDA GÚSTAVSSONAR,
Klapparhlíð 11,
Mosfellsbæ.
Ása Pálsdóttir,
Jónína G. Gústavsdóttir,
Páll Gústavsson
og fjölskyldur.
✝ Jón Jónsson,jarðfræðingur,
fæddist á Kársstöð-
um í Landbroti í
Vestur-Skaftafells-
sýslu 3. október
1910. Hann lést á St.
Jósepsspítala í Hafn-
arfirði 29. október
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru Jón
Einarsson bóndi, f. 8.
maí 1858 í Hólmi í
Landbroti, d. 11. júlí
1954, og Sigurlaug
Einarsdóttir, f. 16.
nóvember 1867 að Þverá á Síðu, d.
10. maí 1955. Systkini Jóns voru:
Jón, f. 30. júlí 1897, d. 21. febrúar
1929; Þóranna, f. 26. júní 1905, d.
23. okt. 1980, Magnea, f. 19. mars
1902, d. 19. maí 1974, og Guðlaug-
ur, f. 18. maí 1907, d. 2. ágúst 1989.
Jón kvæntist 5. júní 1954 Guð-
rúnu Guðmundsdóttur ljósmynd-
ara frá Norðfirði, f. 5. júlí 1922.
Foreldrar hennar voru Guðmund-
ur Grímsson og Sesselja Sveins-
dóttir. Fósturfor-
eldrar hennar voru
Stefanía og Valde-
mar V. Snævarr.
Börn Jóns og Guð-
rúnar eru: 1) Vala, f.
14. mars 1955, bú-
sett í Hollandi. 2) Jón
Kári, f. 30. janúar
1958, kvæntur Heiðu
Gestsdóttur, f. 28.
september 1961,
synir þeirra eru
Arnór, f. 28. desem-
ber 1989, og Kol-
beinn, f. 2. apríl
1991. 3) Dagur, f. 11. október 1961,
kvæntur Þórdísi Bjarnadóttur, f. 3.
október 1959, dætur þeirra eru
Vera, f. 16. maí 1989, Vaka, f. 12.
júlí 1994, og Vala, f. 4. október
2000. 4) Sigurlaug, f. 22. október
1962, gift Magnúsi Árna Sigfús-
syni, f. 8. maí 1960. Þeirra börn eru
Vala, f. 17. janúar 1983, og Sigfús,
f. 20. júlí 1986.
Útför Jóns Jónssonar fór fram í
kyrrþey að hans eigin ósk.
Þrautseigja, jarðfræðingur og
dýravinur það eru orðin sem ég tel
lýsa tengdaföður mínum, Jóni Jóns-
syni, best.
Jón bjó hjá foreldrum sínum í
mikilli fátækt á Kársstöðum í Land-
broti frá fæðingu til 12 ára aldurs.
Þá fór hann að heiman og réð sig í
vinnumennsku þar sem vinnumanna
eða kannski réttara að segja vinnu-
barna var þörf. Hann vann frá unga
aldri markvist að því að mennta sig
og áttu náttúruvísindi hug hans all-
an. Með mikilli vinnu og þrautseigju
tókst honum að afla fjár til að
mennta sig og það gerði hann í Sví-
þjóð. Jarðfræðin varð fyrir valinu
og lauk hann fil.kand og fil.lic prófi
frá Uppsalaháskóla 1958.
Jón vann jarðfræðistörf fyrir
ýmsa aðila, bæði á Íslandi og svo
ýmsum löndum, svo sem Mið-Am-
eríku og á Grænlandi. Hann vann
að rannsóknum og kortlagningu í
tengslum við jarðfræðina. Eftir Jón
liggja mörg jarðfræðikortin og jarð-
fræðigreinarnar.
Ég kynntist Jóni fyrst þegar leið-
ir okkar Dags lágu saman en þá var
Jón orðinn nokkuð fullorðinn eða 77
ára gamall. Allan þann tíma sem ég
þekkti Jón man ég ekki eftir honum
öðruvísi en stöðugt vinnandi við
skrif eða rannsóknir tengdar jarð-
fræðinni. Hann var orðinn háaldr-
aður eða 92-93 ára þegar hann einn
síns liðs fór sína síðustu ferð til að
kanna jarðlög.
Alla tíð voru dýr á heimili tengda-
foreldra minna. Jón hændi að sér
smáfugla og hrafna með reglulegum
matargjöfum. Þrátt fyrir fuglana
voru kettir alltaf búsettir á Smára-
flötinni, ýmist sem þau hjón fóstr-
uðu sem kettlinga og nú síðast
„villiköttur“ sem leyfði aðeins Jóni
að snerta sig.
Jón var mikill gæfumaður, hann
var alla tíð mjög heilsuhraustur og
naut mikils skilnings og aðstoðar
Guðrúnar eiginkonu sinnar. Vegna
þess gat hann því búið á heimili sínu
fram í andlátið og þar vann hann
síðustu 20 árin að hugðarefnum sín-
um, jarðfræðinni.
Ég kveð Jón með virðingu og
þökk.
Þórdís.
Mætur maður er kvaddur. Jón
Jónsson var á 96. aldursári er hann
lézt en hann naut þeirrar gæfu að
vera með afbrigðum heilsuhraustur
og vel á sig kominn þar til undir það
síðasta. Heyrnarskerðing bagaði
hann þó um nokkurra ára skeið en
andlegir kraftar voru óskertir.
Jón var sannkallaður ævintýra-
maður. Hann reyndi margt á sinni
löngu ævi og ferill hans var býsna
ólíkur hinum hefðbundna ferli vís-
indamanns því hann var nær fimm-
tugur er hann lauk prófum í jarð-
fræði frá Stokkhólmsháskóla og
hinn eiginlegi vísindaferill hans
hófst. Engu að síður stóð sá ferill
eigi skemur en hjá flestum koll-
egum hans því þau eru ekki mörg
árin síðan hann skrifaði síðustu
greinina eða síðan hann lá úti lung-
ann úr nokkrum sumrum við jarð-
fræðirannsóknir á svæðinu um-
hverfis Lakagíga. Á árunum áður
en hann hóf nám í jarðfræði vann
hann hin margvíslegustu störf í
Þýzkalandi, Danmörku og Svíþjóð
en þar var hann búsettur um ára-
tugaskeið. Það var mjög áhugavert
að heyra hann segja frá reynslu
sinni frá þessum árum, m.a. í
Þýzkalandi nazismans fyrir síðari
heimsstyrjöldina. Heimkominn frá
námi hóf hann störf hjá jarðhita-
deild raforkumálastjórnar og síðar
Orkustofnun þar sem hann skilaði
drjúgu verki. En fleiri kölluðu eftir
þekkingu hans og um nokkurra ára
skeið var hann við störf á vegum
Sameinuðu þjóðanna í Miðameríku,
svo og fyrir aðra aðila í Indónesíu
og Afríku. Af þessari örstuttu lýs-
ingu er augljóst að Jón Jónsson var
ekki einhamur til starfa.
Hannvar hávaxinn og beinvaxinn,
fríður sýnum, ennið hátt og hvelft,
og undir því augu, sem geisluðu af
góðleik. Samvistir við hann voru
einkar ánægjulegar. Hann var við-
ræðugóður, vel heima á hinum
ýmsu sviðum, skoðanafastur en
einnig rökfastur. Hann var mikill
dýravinur og barngóður með af-
brigðum og það var ávallt gaman að
sjá gagnkvæman kærleika hans og
þriggja barnabarna, sem við deild-
um með honum og Guðrúnu. Við
eigum ljúfar minningar um sam-
verustundir liðinna ára með góðum
manni sem nú er kvaddur og við
þökkum samfylgdina við hann.
Kristín Guðmundsdóttir,
Bjarni Þórðarson.
Elsku afi. Ég fékk 16 ár til að
þekkja þig, sem er stuttur tími mið-
að við 95 ára ævi þína. En núna ertu
farinn eitthvert þar sem að þér líð-
ur vel. Það hugsa allir fallega til
þín. Takk fyrir tímann sem ég fékk
að eyða með þér.
Vera.
Elsku afi. Það er skrítið að vita
að þú sért farinn og komir ekki aft-
ur hingað, þú varst alltaf svo góður
við mig og alla í kringum þig og ég
sakna þín mjög mikið, en ég veit að
þér líður betur hjá guði núna en þér
leið hérna og ég veit þú fylgist alltaf
með okkur hérna á jörðinni.
Þín
Vaka.
Kveðja frá Orkustofnun og
Íslenskum orkurannsóknum
Árið 1958 hóf Jón Jónsson störf
hjá Jarðhitadeild raforkumálaskrif-
stofunnar, sem síðar varð að Orku-
stofnun og enn síðar að Íslenskum
orkurannsóknum. Þar vann hann til
ársins 1980. Jón var fyrsti jarðfræð-
ingurinn, sem þangað var ráðinn.
Smám saman jókst vegur og virðing
jarðvísinda á Orkustofnun sem á
fáum árum varð stærsti vinnustaður
jarðfræðinga á landinu. Það var
fyrst og fremst vinna íslensku jarð-
fræðinganna á sjöunda og áttunda
áratugnum sem hóf jarðvísindin til
vegs og virðingar í íslensku sam-
félagi og skóp þá auðlegð sem nýt-
ing jarðhita er landsmönnum. Þar
átti Jón drjúgan hlut að máli, ekki
síst með fræðandi greinum sem
hann ritaði fyrir almenning á síðum
Náttúrufræðingsins.
Jón var orðinn 49 ára gamall þeg-
ar hann lauk jarðfræðinámi frá
Stokkhólmsháskóla og hóf störf á
Jarðhitadeild. Hann var alinn upp
við kröpp kjör og varð ungur að sjá
sjálfum sér farborða. Við slíkar að-
stæður var ekki auðvelt að komast
til náms erlendis og ljúka háskóla-
námi. Frá ferli Jóns er betur greint
í bókinni Eyjar í eldhafi sem gefin
var út til heiðurs honum árið 1995.
Hjá Jarðhitadeild sinnti Jón fyrst
og fremst jarðhitarannsóknum,
jarðfræðikortlagningu og neyslu-
vatnsmálum. Um tíma gegndi hann
starfi forstöðumanns Jarðhitadeild-
ar í fjarveru Guðmundar Pálmason-
ar.
Eftir að Jón lét af störfum á
Jarðhitadeild vann hann áfram að
jarðhita- og jarðfræðirannsóknum,
m.a. rannsóknum og jarðhitaleit
undir Eyjafjöllum og í Vík. Auk
þess ritaði hann margar greinar í
Náttúrufræðinginn. Langt fram yfir
nírætt mætti Jón á ársfundum
Orkustofnunar og ýmsum atburðum
og ráðstefnum tengdum stofnuninni
og fræðasviði hans þótt döpur
heyrn gerði honum erfitt fyrir.
Áhuginn var svo sannarlega til stað-
ar
Að leiðarlokum þakka Íslenskar
orkurannsóknir og Orkustofnun
Jóni fyrir langt og heilladrjúgt
starf. Eiginkonu Jóns, börnum og
öðrum aðstandendum eru færðar
innilegar samúðarkveðjur.
Ólafur G. Flóvenz,
Þorkell Helgason.
JÓN
JÓNSSON