Menntamál - 01.08.1957, Page 23

MENNTAMÁL
117
4. Kennarinn verður að hafa hlotið hæfilega menntun
og æfingu, svo að hann sé vel hæfur til að leysa verk sitt
af hendi.
5. Æskilegt er, að ólærðir menn fái svo fljótt sem unnt
er þá þjálfun, að þeir geti tekið við forystu fræðslustarfs-
ins og mestum hluta ábyrgðar á stjórn þess.
6. Aðfengin hjálp er nauðsynleg í þeim efnum, sem
sveitarfélagið getur ekki annazt sjálft. Að öðru leyti ættu
heimamenn sjálfir að annast starfsemina og neyta þar
framtakssemi sinnar og sjálfsbjargargetu.
7. Þótt gert sé ráð fyrir, að náiriSefni sé valið eftir
þörfum sveitarfélagsins, á það aðeins við í upphafi starfs-
ins. Lokamarkið ber að miða við þarfir þjóðarinnar.
f samræmi við sérstakar umræður, sem fram höfðu
farið, var nefndin samála um eftirfarandi atriði:
1. Það er hvorki gagnlegt né hyggilegt að setja reglu-
gerðir, er ákveði skyldur kennara við samfélag það, er
þeir starfa í. Hins vegar ætti Heimssamband kennara
(WCOTP) að ráða kennarafélögum þeim, sem í heims-
sambandinu eru, til að hafa það á stefnuskrá sinni, að
kennarar taki þátt í viðleitni samfélagsins til menntunar
og framfara. En sú þátttaka má þó eigi auka starfsbyrði
kennaranna. Til þess, að þessi þátttaka kennara gæti orð-
ið áhrifamikil, yrði að tryggja efnahagslega og félags-
lega aðstöðu þeirra. Fyrsta skrefið í þá átt væri, að Heims-
samband kennara hefði forgöngu um, að kennarafélög inn-
an vébanda þess létu fram fara athugun á launahæð og
launahlutföllum í hinum ýmsu löndum heims.
2. Rétt til menntunar ber að tryggja hverjum einstakl-
ingi án greinarmunar. Menntunin á að vera við hæfi ein-
staklingsins og þroska persónuleik hans að fullu og á auk
þess að fullnægja kröfum um almenna menningu og nauð-
synlega þekkingu á því starfi, sem hann hefur valið sér.
c) Álit nefndar þeirrar, er íhugaði þriðja atriðið, fól í
sér greinargerð um tvennt: 1) hvað væru vanyrkt lönd