Menntamál - 01.08.1957, Side 25

MENNTAMÁL
119
5. Sú spurning, hvers konar menn ætti að mennta sem
kennara í vanyrktum löndum, var einnig athuguð. í því
sambandi benti Gaffud frá Filippseyjum á, að Filippsey-
ingar ættu að geta gefið greið svör við þessari spurningu.
Þegar í barnaskóla fengju filippseysk börn menntun, sem
ætti sér hagnýtan tilgang, t. d. tilsögn í akuryrkju. Þeir,
sem slíka menntun hefðu hlotið, væru valdir þar sem
kennaraefni, — þeir væru betur á vegi staddir en aðrir
í námsgreinum, sem nytsamlegar væru kennurum, sem
hjálpa skyldu samfélaginu.
6. Dr. Pao frá Formósu benti á, að störf kennara í van-
yrktum löndum væru erfiðari en í öðrum löndum og þeir
þyrftu að hafa samstarf við aðra aðilja í landinu um ýmis
viðfangsefni, svo sem eflingu framleiðni (productivity)
og stofnun samvinnufélaga, er annast skyldu sölu afurða.
7. Natarajan frá Indlandi lagði til, að sérmenntun
kennara færi ekki fram samtímis hinni almennu kenn-
aramenntun, heldur ættu kennarar að hefja sérnámið, er
þeir hefðu stundað kennslu nokkur ár og hlotið meiri
þroska.
8. Sú skoðun kom fram, að haga yrði sérnámi kennara
eftir því, hvort þeir ættu að kenna börnum eða fullorðnu
fólki.
Að lokum kom nefndinni saman um að mæla með því á
almennum fundi heimssambandsins, að kennarafélögum
væri ráðlagt að hafa í stefnuskrám sínum ákvæði um skyld-
ur kennara við þjóðfélagið.
d) Álit nefndar þeirrar, er íhugaði fjórða atriðið, var á
þessa leið:
1. Skólarnir verða án nokkurra takmarkana eða grein-
armunar að annast um, að hæfileikar barnanna nái fullum
þroska, svo að þau geti notið þeirra í einkalífi sínu og
félagslífi. Starf kennaranna er því aðeins áhrifamikið,
að þeir hafi í huga, að börnin eru búin margvíslegum
hæfileikum og eiga að taka andlegum framförum.