Menntamál - 01.08.1957, Qupperneq 47

MENNTAMAL
141
ina, sem stjórnar samtölunum, er aS hlusta á foreldriS,
leiSa athygli þess aS þeim málum, sem mikilvægust eru,
reyna aS fá þaS til aS ræSa þau eins rækilega og þaS getur,
hvetja þaS til íhygli og vekja löngun þess til athugunar
bæSi á sjálfu sér og barninu. Því miSur gefa margir for-
eldrar sér ekki tóm til aS athuga börn sín. Þeir láta sér
nægja aS sinna þeim og verSa fyrir geSrænum áhrifum
af þeim. Og þeir verSa svo fljótt flæktir í tilfinningalegt
myrkviSi, aS hæfileikinn til hlutlægrar athugunar sljóvg-
ast og dofnar. Þeim hættir til aS láta sér sjást yfir, hversu
ótalmargt er hægt aS læra af börnum og hvílíka gleSi þeir
geta fundiS viS aS virSa eiginleika og atferli þeirra fyrir
sér. Hin yfirborSslega afstaSa, sem svo margir foreldrar
taka smám saman og ósjálfrátt til barna sinna, er uppeld-
inu mjög hættuleg. Hún skyggir á foreldraástina. Hún
skipar börnunum á bekk meS hlutum, sem einungis þarf
aS annast. Hvert þaS foreldri, sem hefur lært aS athuga
börn sín, hefur höndlaS dýrmætt hnoss. Hér gegna for-
eldraviStölin mikilvægu hlutverki, sem seint verSur of-
metiS. ÞaS eitt, aS foreldrarnir fá um lengri tíma tæki-
færi til aS ræSa um börn sín, hlýtur óhjákvæmilega aS
breyta afstöSu þeirra til barnanna, gera þá réttsýnni og
auka á skyggni þeirra. En viStölin ná ekki marki sínu,
nema því aSeins aS takizt aS komast undir yfirborS hinn-
ar venjulegu samræSu. SálfræSingurinn verSur aS leitast
viS aS fá foreldrana til aS koma aftur og aftur aS sama
umtalsefninu, unz þaS er tæmt. ÞaS er aS vísu ekki alltaf
auSvelt og oft þarf mikla lagni og lipurS til. Foreldrarnir
eru engin undantekning frá öðru fólki í því, aS þeir reyna
að forðast sársaukann. Mótþrói þeirra kemur undan tekn-
ingarlaust í ljós, þegar þess er kráfizt af þeim, að þeir
horfist í augu við ógeðfelldar staðreyndir, þegar þeir
eiga ekki undankomu auðið að kanna sjálfa sig af vægðar-
lausri hreinskilni. Hér veltur á öllu, að sálfræðingurinn
láti ekki undan síga, heldur stýri lipurlega en ákveðið að