Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Blaðsíða 8

202
Trúin á samfélagið.
iðunn
í kaf í moldviðri guðfræðiskýriinganna, er í raun og
veru um að eins tvö sjónarmið að ræða. Annað hvort
er trúarbókin — biblían — óskeikul, eða hún er |)ao
ekki. Sé gengið út frá hinu fyrra, er hvert oT'ð í biblí-
unni bókstaflegur sannleikur aj pvi ad pad stendur jnir
skrifad. Og f>á verður að túlka biblíuna án allra bragða.
Sú merking, sem liggur í orðunuim málfræðilega séð,
er hin rétta mierking þeirra. Það verður að skýra hana
á sama hátt og vér skýrum rit Platons eða Völuspá.
í þessu sambandi skiftár það minna máli, að þeir munu
fáir nú á dögum, sem þora að staðhæfa, að biblían ’sé
óskeikul í þessum skilningi. — Hinn kosturinn er að
lofa hverjum og einuin að trúa svo rniklu eða litlu.
sem honum þóknast, af því, sem í biblíunni stendur.
Bn þá getur enginn fullyrt það um annan, að hann
'vaði í villu, fyr en hann hefir sannað að svo sé með
vísindalegum staðreyndum eða öðrum góðum og gild-
um rökum. Biblían hefir þá ekki lengur sönnunargiildi
sem bók. Enginn getur sannað mál sitt með því einiu..
að vitna í hana.
Það er harla órökræn aðferð, sieon margir pnestai'
og guðfræðiskýrendur beita, þegar þeir taka sér fyriT
hendur að vinsa úr biblíunni eitthvað, sem þeir svo
nefna kjarna kristindómsins. Þeir ryðja til hliðar eða
ganga fram hjá ýmsum frásögnum og kenningum
biblíunnar, sem í þeirra augum er hismi eitt, er litlu
máli skiftir, en bíta sig fasta í önnur atriði, siem —. að
þeirra persónulega dómi — eru þungamiðjan. Þessu
halda þeir síðan að fólkinu og segja: Sjá, hér hafið þið
hinn sanna og rétta kristindóm. En vilji ég nú fara að
dæmi þeirra sjálfra og á eigiin spítur vinsa eitthvað
úr þessu, sem þeir telja kjarna kristindómsins — hirða
sumt, en kasta öðru fyrir borð — þá standast þeir