Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Blaðsíða 105

IÐUNN
Sefjanir.
299
hann, að menn, er snert hafi á fatnaði, sem þeim er sagt,
að sé af manni með e. h. húðsjúkdóm, finnist sig klæja
um allan líkamann og haldi, að þeir hafi fengið veikina.
Þá vil ég nefna dæmi þess, að sefjun geti verið smitandi
teins og farsótt. Svo bar við fyrir all-mörgum árum, að
maður einn veiktist í smjörlíkisverksmiðju, þar sem liann
vann. Hann var fluttur á sjúkrahús, og kom þá í ljós við
nánari eftirgrenslan, að morgunverðurinn, sem hann liafði
háft með sér í verksmiðjuna, var eitraður. Þann hinn sama
dag veiktust 5 kvenmenn í verksmiðjunni, og varð alt
starfsfólkið auðvitað mjög skelkað yfir þessum atburðum.
En þegar kvenfólkið hafði verið flutt á sjúkrahúsið, kom í
ljós, að hér var eingöngu um sjálfsefjanir að ræða — það
liugði sig hafa orðið fyrir eituráhrifum á sama hátt og
starfsbróðir þeirra. Og komu nákvæmlega sömu sjúkdóms-
teinkenni fram á þeim og honum, en án nokkurra líkamlegra
orsaka. Þær voru auðvitað samstundis útskrifaðar.
Þessi dæmi hafa nú verið um það, hvernig liugmyndir
geti vakið og magnað likams-tilfinningar, en þær geta
líka dregið úr þeim, og skal hér greint frá gamansömu
dæmi þess efnis.
Dr. P. E. Levy segir frá því, að sjúklingur einn liafi
kvartað um sársauka, er var afleiðing af þungu höggi á
brjóstið. Hitamælir var nú settur undir tunguna á honum
til að mæla hitann, en undir eins og hitamælirinn hafði ver-
ið tekinn út aftur, sagði sjúkl. að nú liði sér miklu betur
ten áður. Hann hélt, að þetta hefði verið eitthvert lækninga-
meðal!
— Enn getur sefjun haft áhrif á sársauka-tilfinninguna.
Líkamlegur sársauki getur minkað eða jafnvel horfið um
stund, ef eitthvað annað leiðist ósjálfrátt inn í hugann, t.
d. ef hlustað er á hrífandi hljóðfæraslátt eða rætt um
áhugamál. — Ég vil hér, úr því að ég minnist á samræður,
láta þá skoðun mína í ljós, að ekkert megni eins að snúa
huga vorum frá því, er amar að, eins og það að tala við
aðra menn um eitthvað. Því maður er manns gaman. — Ég
lýk hér máli mínu um sársaukatilfinninguna með því að til-
færa dæmi, er hefir á sér all-gamansaman blæ, en er þó
lærdómsríkt, þvi að það sýnir, að innstreymi nýrra hug-