Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Blaðsíða 16

210
Trúin á samfélagið.
IÐUNN'
sónu — skorti hvorki j>or né prótt né aðrar karl-
menskudygðir. Samt som áður verður höfuð-niðurstaða
boðskapar hans óendanleg mlldi. Undantekningar finn-
ast að vísu, eins og |>egar hann |>rumar yfir hræsni
og mammonsdýrkun. En ef vér lítum á boðskap hans
sem lífs- og félags-reglur, pá söknum vér eins atriðis,
sem eigi varðar litlu: hvernig fara skuli með afbrota-
manninn, sem af meinfýsi eða blindri eigingirni vinnur
samfélaginu tjón. Án aga og reglu fær ekkert samfélag
staðist, og kristiin J>jóðfélög hafa orðið að sækja refsi-
hugmyndir sínar í aðrar áttir en til Jesú og .setja sér
refsi-ákvæði, er pau hafa beitt til að tryggja öryggi
sitt — og oft beitt ranglega.
Á dögum Jesú var rómverska veldið, kaldrifjað og
grátt fyrir járnum, í algleymingL Honum var pað
ljóst, hverá hieimurinn parfnaðist mest á slíkum tím-
um: kærleika. Það var fagnaðarboðskapur kærleik-
ans, er svarað.v bezt hungri aldarinnar. Strangleik og
valdbeitingu átti hún í of ríkum mæli. Jesús fann petta
og sá, prédikaði pað, lét lífið fyrir pað. Hann færði
heiminum pá gjöfina, sem hann var í mestri pörf fyrir.
En hann lagði sig lítt fram um að skýra, hvers vegna
heimurinn parfnaðist einmitt kærleika — að á pví valt
heiil samfélagsins öllu öðru framar eins og á stóð.
Ef til vill skildi hann j>að ekki til fulis sjálfur.
Samfélag getur ekki staðist án j>ess, að öflum peim-
er vinna í págu heildarinnar, sé sómi sýndur. Ekki
heldur án j>ess, að barist sé gegn j>eim öflum, sem
hindra j>etta heildarstarf eða eru pví fjandsamleg- 1
|>essu tilliti gefa áður nefnd tvö boðorð samhyggjunnat
oss fullgreinilega meginreglu til að breyta eftir. Boð-
orð hennar er ekki: Þú átt að elska náungann eins og
sjálfan pig. Boðorðið hljóðar svona: Þú átt að elska