Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Blaðsíða 21

IÐUNN
Trúin á samfélagið.
215
sjálfum í h ag og störfum í samræmi við þau eðiislög,.
er framvindunni valda.
Það er því hinn mesti misskilningur, að vér skilj-
um ekkert og getum ekkert, enda þótt það sé oss of-
raun að greina hinztu rök allra hluta. Oss samfr vitan-
lega ekki að ofmetnast; vér erum takmarkaöar verur
og ófullkomnar um margt. En innan vissra takmarka
erum vér samt sem áður bæði vitrir og máttugir. Getur
nokkur litið á andlega og verklega menningu vorra
tima, án þess að finnast til um þá byggingu, sem er
reist? Mörgu er aö vísu áfátt, en vér verðum þó rnð
viðurkenna, að mannkynið hefir unnið virðingarvert
starf og náð góðum árangri á mörgum sviðum.
Og hvernig hefir þessi árangur náðst? — Hann hefir
náðst með samstarfi.
Betur en býflugurnar, betur en maurarnir hafa rnenn-
innir lært að skipa sér í samfélög og vinna saman. Og
betur og betur lærist þeim það, er stundir líða. Þar
oygjum vér einnig línu samsvarandi þeirri, er fram-
vinda lífsins sýnir osis — og jafn-grednilega. Án samfé-
'ags, engin menning. Menningjn byggisl fyrst og fre.mst
á verikaskiftingu, en verkaskifting er ekki möguleg nema
' samfélagi. Fyrstia byrjun þessa félags.lífs er mjög ein-
iöld. Það er móðirin og barniö — síðar faðir, móðir og
öarn. Þar á eftir kemur ættin, hjörðin, kynþátturinn,
Þjóðin. Nú á döguan sjáum vér þjóöir slá sér saman og
vinna saman — gegn öðrum tilsvarandi samfylkingum.
Áður en varir vinnur kannske eitt þjóðkyn (race) saiman
Sngn öðru. Fer það nú að verða svo mikil fjarstæða að
Þugsa sér mannkynið alt — einhvern tíma í framtíð-
Uini — starfandd saman að allra hag? Vér sjáum, að
Þjóöirnar eru stöðugt að nálgast hver aðra að vel-
Sungni eða ófarnaöur einnar þjóðar hefir sífelt meiri