Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Blaðsíða 75

IÐUNN
Gef oss Barrabas lausan.
269
legrar réttvísi. P>aö er einfalt og Ijóst. Samtímis hefir
það gert sitt gagn sem einstök fyrirmynd réttarfars,
sem miðar aÖ varðveizlu pjóðfélagsins.
IX.
Árið 1914 voru Bandaríkin í tiltölulega miklum frið-
arhug. Eini maðurinn, er þá kvað nokkuð að, sem
boðaði ófrið, var Theodore Roosevelt — sá, er hlaut
friðarverðlaun Nobels.
Hins vegar sáu bankar Morgans og Bethlehem stál-
hringurinn og olíufélög Rockefellers ]>aö tiltöluiega
fljótt, að það myndi vera vilji guðs, að Bandaríkini
vernduðu smáþjóðirnar EngLand, Frakkland og Rúss-
land. Og það var ekki svipstundar verk að kenna blöð-
unum og kirkjunni að nema rödd guðs.
Hins vegar sáu blöðin og prestarnir um, að það varð
hinn voldugi þjóðarvilji, sem krafðist stríðs. Ógurlegur
undirróður var hafinn, og það gekk — eins og smurt
væri með Standard olíu.
Jafnaðarmennimir orkuðu engu. Þjóðverjar, búsettir
í Bandaríkjunum, ekki heldur. En hér fór eins og jafnan,
er isvona stendur á. Það urðu óeirðir. Eldur í verk-
smiðju hér, spnenging í vopnabúri þar. Og loks kom
þar einn dag, að sprengju var kastað að skrúðgöngui
ættjarðarvina í San Francisoo. Nokkrir menn særðust
og dóu.
Hver hafði kastað sprengjunni? Með þvi nú að eng-
inn vi-ssi neitt, varð að byrja með líkum. I>að gat verið
Þjóðverji, og það gat verið jafnaðarmaður. Hvorttveggja
var gott. Hið síðara er kosið af því, að allir eru sam-
mála um, að Þjóðverja á að skjóta með fallbyssum,
en jafnaðarmenn á að handtaka og hengja. Þetta er
augljóst mál.