Búnaðarrit - 01.01.1902, Blaðsíða 23
19
sunnudögumim. £>ó ætti jafnan að flytja allau rjðmann til
búsius jicgar hanu er mestur, svo sem framan af sumri. Er
haun þá oftast fitumikill og hetri til smjörgjörðar. — Uin
5. gr. hef eg ekkert að segja annað en það, að ákvæði
hennar eru sjálfsögð og bauðsyuleg. Uað er krafa, sem
verður að fullnægja, og það í fylsta mæli. Að mjólkin
eða rjómitin, sem seudur er til búanna, sé ógallaður, hefir
afarmikla þýðingu fyrir smjörgjörðina. Mjólk úr veikri kú,
þó hún só eigi nema ein, getur spilt og eyðilagt alt smjörið
sem fæst úr þeirri mjólk eða þeim rjóma, sein blaudað liefir
verið sarnan við. Urn 6. gr. vil eg geta þess, að á mjólk-
ur- eða rjómabúum, þar sem fleiri énu einn eiga hlutdeild í,
er óumflýjaulega nauðsynlegt að nota fitumæli. Mjólkin
frá hinum einstöku heimilum er misfeit, sem stafað getur
bæði aí því, að á þessum bæ eru fleiri ær, en færri kýr,
en hinum, og svo þvi, að mjólkin úr hverri einstakri kú er
misfeit. Eitumælirinn er þá notaður til ]icss að mæla fitu-
magn mjólkurinnar eða rjómans, og samkvæmt því er hverj-
um einstökum fólagsmanni borgað smjörið. Fitumæliriun
gjörir þvi tvenskopar gagn. Hann er eins konar mæli-
kvarði, sent gefur til kynna hið hlutfallslega verðmæti
mjólkurinnar að því er til smjörsins tekur, og um leið gefur
hanu einnig bendingu um hvað mjólkin er feit frá hverjum
einstökum eða hvað kýrnar eru smjörgóðar.
Um 7. gr. vil eg taka það fram, að þó það þyki liart
aðgöngu að gjöra mjólk eða rjóina, sem eitthvað þykir at-
hugavert við, afturreka, þá er það sjálfsögð nauðsyn, sem
menu verða nauðugir viljugir að beygja sig undir. Slíkt á-
kvæði, að bústýran hafi heiiuild til að senda rjónm eða
mjólk aftur til baka, ef hún þykir gölluð, gjörir félagsmenu
aðgætnari og knýr þá til að viðhafa meiri þrifnað. Þetta
hefir gefist vel þar, sem því hefir verið beitt, t. d. í Dau-
mörku og vauið menn á að vanda betur alla meðferð mjólk-
urinuar. — Við 8. gr. er það að athnga, að þar hefi eg
einkum fyrir augum laudssjóðslán, veitt með þeim skifyrð-
um, sem nú er keimilað. Það átti eigi við í greiuinui að
2*
L